ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه از دومین ایستگاه تور آسیای شرقی خود وارد هانوی پایتخت ویتنام شد.
سفر، که پس از سفر مجلل او به کره شمالی انجام شدبه عنوان نشان دادن حمایت دیپلماتیکی که روسیه هنوز در منطقه از آن برخوردار است، تعبیر می شود.
ایالات متحده از این دیدار انتقاد کرد که به رئیس جمهور پوتین زمینه ای برای ترویج جنگ تجاوزکارانه خود در اوکراین داده است.
ویتنام هنوز برای روابط تاریخی خود با روسیه ارزش قائل است، حتی اگر برای بهبود روابط با اروپا و ایالات متحده تلاش می کند.
بالای یک پارک کوچک در بادین، محله سیاسی هانوی، مجسمه پنج متری لنین، انقلابی روسیه را در حالتی قهرمانانه به تصویر می کشد. هر سال در روز تولد او، هیئتی از مقامات بلندپایه ویتنامی به طور تشریفاتی در مقابل بنای یادبود، هدیه ای به روسیه در دوران اتحاد جماهیر شوروی، گل می گذارند و سر خود را تعظیم می کنند.
روابط ویتنام با روسیه نزدیک است و به دهه‌ها قبل بازمی‌گردد و به حمایت‌های نظامی، اقتصادی و دیپلماتیک حیاتی اتحاد جماهیر شوروی از دولت نوپای کمونیستی در ویتنام شمالی در دهه 1950 باز می‌گردد.
ویتنام رابطه آنها را “پر از وفاداری و سپاسگزاری” نامید. پس از حمله ویتنام به کامبوج در سال 1978 برای سرنگونی رژیم قاتل خمرهای سرخ، این کشور منزوی و تحت تحریم های چین و غرب بود و به شدت به کمک های شوروی وابسته بود. بسیاری از ویتنامی‌های مسن‌تر، از جمله دبیر کل قدرتمند حزب کمونیست، نگوین فو چونگ، در روسیه تحصیل کردند و این زبان را آموختند.
امروزه اقتصاد ویتنام به لطف ادغام در بازارهای جهانی متحول شده است. روسیه جایگاه خود را در برابر چین، آسیا، ایالات متحده و اروپا به عنوان یک شریک تجاری از دست داده است. اما ویتنام هنوز عمدتاً از تجهیزات نظامی ساخت روسیه استفاده می کند و به مشارکت با شرکت های نفتی روسیه برای جستجوی نفت در دریای چین جنوبی متکی است.
تهاجم به اوکراین ویتنام را با چالشی دیپلماتیک مواجه کرد، اما چالشی که تا کنون موفق به رفع آن شده است. او تصمیم گرفت از قطعنامه های مختلف سازمان ملل در محکومیت اقدامات روسیه خودداری کند، اما روابط خوبی با اوکراین داشت و حتی مقداری کمک به کی یف فرستاد. آنها همچنین با میراث دوران شوروی متحد شده اند. هزاران ویتنامی در اوکراین کار و تحصیل کردند.
همه اینها با اصول سیاست خارجی دیرینه ویتنام در دوستی با همه اما پرهیز از هرگونه اتحاد رسمی مطابقت دارد – چیزی که رهبری حزب کمونیست اکنون آن را “دیپلماسی بامبو” می نامد، تسلیم شدن در برابر بادهای رقابت قدرت های بزرگ بدون اینکه مجبور به جانبداری شود. .
به همین دلیل است که ویتنام بسیار مشتاق است روابط خود را با ایالات متحده بهبود بخشد، کشوری که رهبران قدیمی آن جنگی طولانی و ویرانگر را علیه آن به راه انداختند تا به نفع یافتن بازارهای سودآور برای صادرات ویتنامی و ایجاد توازن در روابط نزدیک با همسایه غول پیکر خود چین باشد.
ایالات متحده با سفر رسمی رئیس جمهور پوتین به ویتنام به این دلیل که تلاش های بین المللی برای منزوی کردن او را تضعیف می کند، مخالفت کرده است، اما این به سختی می تواند تعجب آور باشد. جدا از روابط تاریخی خاص با روسیه، احساسات عمومی در ویتنام در مورد جنگ اوکراین مبهم‌تر از اروپا است.
تحسین پوتین به‌عنوان مرد قدرتمندی که غرب را به چالش می‌کشد، وجود دارد و شک و تردیدهایی وجود دارد که بخشی از اظهارنظر در رسانه‌های اجتماعی درباره ادعاهای آمریکا و اروپا برای حمایت از قوانین بین‌المللی است.
این در سایر کشورهای آسیایی نیز صادق است، جایی که جنگ در اوکراین به عنوان یک بحران دور تلقی می شود. به عنوان مثال، در تایلند، متحد نظامی تاریخی ایالات متحده که در دوران جنگ سرد در طرف مقابل روسیه قرار داشت، افکار عمومی به همان اندازه در ویتنام تقسیم شده است. تایلندی‌ها به روابط حتی قدیمی‌تر بین سلطنت خود و تزارهای روسیه قبل از انقلاب نیز اهمیت می‌دهند و دولت تایلند امروزه روابط نزدیکی با روسیه دارد و از سهم میلیون‌ها روس در صنعت گردشگری خود قدردانی می‌کند.
مدت زمانی که ویتنام روابط دوستانه خود را با ولادیمیر پوتین حفظ می کند چندان روشن نیست. این کشور در حال حاضر به دنبال منابع جایگزین تجهیزات نظامی است، اما پایان دادن به وابستگی فعلی خود به روسیه سال ها طول خواهد کشید.
مجموعه ای از استعفاهای سطح بالا در حزب کمونیست اخیراً حاکی از یک رقابت داخلی شدید بر سر نسل بعدی رهبران و احتمالاً جهتی است که کشور در پیش خواهد گرفت. اما بحثی وجود ندارد که از جاه طلبی دوست همه و دشمن هیچکس بودن دست برداریم.