هنگامی که جولیان آسانژ در سال 2010 حجم عظیمی از فایل‌های فاش شده را منتشر کرد، که سر و صدایی جهانی را در مورد تاکتیک‌های ایالات متحده در درگیری‌های خارجی برانگیخت، او به سختی می‌توانست نبرد طولانی حقوقی پیش روی خود را در مجمع‌الجزایر اقیانوسی دورافتاده پیش‌بینی کند.
جزایر ماریانای شمالی مجموعه ای از نقاط کوچک در اقیانوس آرام هستند که تا این هفته به خاطر سواحل خلوت و کشتی های غرق شده در زمان جنگ شناخته شده بودند.
اما در روز چهارشنبه، او برای مدت کوتاهی خود را در مرکز یک صفحه شطرنج ژئوپلیتیکی دید که مهره‌های آن سال‌ها از واشنگتن تا لندن و فراتر از آن در سایه مانور می‌دادند.
آسانژ در دادگاهی در سایپان، پایتخت قلمرو ایالات متحده، قبل از پرواز به استرالیا به گناه خود اعتراف کرد.
نزدیک به 100 دادگاه منطقه ای در ایالات متحده وجود دارد، اما دادگاه سایپان کوچکترین دادگاه در کشور، جوانترین و دورترین دادگاه از پایتخت کشور است.
اتحادیه مشترک المنافع ایالات متحده در اقیانوس آرام غربی به این دلیل انتخاب شد که آسانژ نمی خواست به سرزمین اصلی ایالات متحده سفر کند و به دلیل نزدیکی آن به زادگاهش استرالیا.
این منطقه دورافتاده که تقریباً در 3000 کیلومتری (1800 مایل) شمال استرالیا واقع شده است از گروهی از 14 جزیره تشکیل شده است.
مانند سایر مناطق مانند گوام یا پورتوریکو، این جزایر بخشی از ایالات متحده هستند اما یک ایالت رسمی نیستند.
این بدان معناست که حدود 50000 نفر از ساکنان آن شهروند آمریکا هستند اما نمی توانند در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کنند.
جزایر ماریانای شمالی در طول جنگ جهانی دوم شاهد نبردی سخت برای سایپان بودند و پس از آن درگیری به تصرف ایالات متحده درآمدند. قبلاً مستعمره اسپانیا، آلمان و ژاپن بود.
اما این جزایر تا پایان قرن بیستم رسما به ایالات متحده ملحق نشدند.
در سال 1975، ساکنان جزیره به پیوستن به ایالات متحده به عنوان یک سرزمین رأی دادند و این وضعیت در سال 1986 رسمیت یافت. این تغییر به آنها نماینده دائمی در مجلس نمایندگان ایالات متحده داد و به ساکنان جزیره تابعیت ایالات متحده داد.
بر اساس داده های دفتر پاسخگویی دولت ایالات متحده، از سال 2020، حدود 60 درصد از جمعیت جزیره را شهروندان آمریکایی تشکیل می دادند، در حالی که 40 درصد باقی مانده را کارگران خارجی تشکیل می دادند.
جمعیت آن عمدتاً آسیایی هستند که 35 درصد آنها فیلیپینی هستند. بر اساس کتاب حقایق جهانی سیا، دومین گروه جمعیتی بزرگ، مردم جزایر اقیانوس آرام، از جمله 24 درصد چامورو هستند.
سایپان، پرجمعیت ترین شهر جزایر، میزبان زمین های گلف و سواحل شنی است که مقصدی محبوب برای گردشگران از کره و چین است.
بخشی از هجوم گردشگری چین به این دلیل است که جزایر ماریانای شمالی تنها جایی در ایالات متحده است که شهروندان چینی می توانند بدون ویزا وارد آن شوند.
این موضوع برای برخی از قانونگذاران آمریکایی که سال گذشته به دلیل نگرانی‌های امنیت ملی از مقامات خواستند برای بازدیدکنندگان چینی از جزایر الزامی برای ویزا وضع کنند، مورد اختلاف بوده است.