بریتنی که زمانی میانه رو بود، به سمت راست منتهی می‌نگرد

در اوایل این هفته، دو نوجوان جدی در حال قدم زدن در مسیری باریک و سنگفرش شده در شهر غیرمعمول زیبای قرون وسطایی Are بودند.

همانطور که آنها اعلامیه های حزب خود، راست افراطی اتحاد ملی را پخش می کردند، می توانستید غرغرهای خشمگینانه را بشنوید – موسیقی متنی که باعث تعجب فرانسه شد و کمپین انتخاباتی پارلمانی به شدت قطبی شده بود – در پی آنها جان گرفت.

مردی که در نزدیکی کلیسای شهر در سایه نشسته بود گفت: به مسکو بروید.

“فاشیست ها. این وحشتناک است. ما فقط از آنها متنفریم.» سلین جامبو، 50 ساله، در حالی که شاهد عبور دو مرد جوان از مقابل دکه لباسش بود، گفت.

اما بسیاری از افراد دیگر در بازار برای جمع آوری اعلامیه از جوانان شرکت کننده در این اقدام آمده بودند.

همه چیز باید در فرانسه تغییر کند. ما همه چیزهای دیگر را امتحان کرده ایم، پس چرا این کار را نکنیم؟ ما باید هویت فرهنگی خود را حفظ کنیم. این آتش نشان بازنشسته که فقط اسم کوچک خود را آرماند می گوید، می گوید: ما باید خانه مان را یک موقع مرتب کنیم.

ما صبور و گشاده رو بودیم، اما اکنون نمی توانیم آن را تحمل کنیم. این ناامنی ناشی از مهاجرت کنترل نشده است… آنها از پذیرش آداب و رسوم ما خودداری می کنند.

در نشانه ای از قطبی شدن سیاست فرانسه، حداقل در چند هفته پس از آنکه رئیس جمهور امانوئل مکرون، ملت را با فراخوان انتخابات جدید شوکه کرد، بریتانی که مدت ها یکی از میانه روترین گوشه های فرانسه به شمار می رفت، شاهد افزایش حمایت از تظاهرات ملی بوده است.

این همچنین نشانه موفقیتی است که RN، همانطور که در اینجا نامیده می شود، تصویر خود را از ریشه های آشکارا یهودی ستیز، نژادپرستان، طرفدار کرملین و ضد اروپایی خود به حزبی تبدیل کرده است که اکنون توسط حداقل یک سوم فرانسوی ها به رسمیت شناخته شده است. رای دهندگان بخشی از جریان اصلی است.

ماتیس اوگر، فعال دانشجویی 19 ساله، در حالی که از مقابل یک قصابی رد می شد، با اطمینان گفت: «کسانی که ما را فاشیست خطاب می کنند، متعلق به گذشته هستند.

در همان نزدیکی، گروهی از همکارهای مبارزان راهپیمایی ملی دور هم جمع شدند تا در مورد درخواست حزب خود برای قدرت بیشتر پلیس، نظم بیشتر در مدارس و سرکوب سخت مهاجرت صحبت کنند.

نامزد محلی آنها، فلورنت دو کورسوسون، با لبخندی دوستانه گفت: “ما هیولا نیستیم.”

یکی از حامیان حزب اتحادیه‌گرای Reconquête که مقامات فرانسوی آن را «راست افراطی» می‌خوانند، موافق است: «ما باید کنترل را پس بگیریم».

بازار بزرگ هفتگی در اوری مملو از مردم سفیدپوست بود، اما دانشجوی ماتیس اوگر، یکی از حامیان سرسخت سیاست مهاجرت RN، گفت که این فقط حق او را ثابت کرد.

«خارجی‌ها در جوامع خود می‌مانند و دوست ندارند خیلی با فرانسوی‌ها هماهنگ شوند. آنها بازارهای خود را دارند. وقتی سوار وسایل نقلیه عمومی می‌شوید، افراد زیادی را می‌بینید… که فقط به زبان خودشان صحبت می‌کنند… که ممکن است شما را تحقیر کنند و در یک کشور خارجی احساس راحتی کنند. من این تصور را دارم که دیگر جای شایسته خود را به عنوان یک فرانسوی نمی گیرم. اوگر گفت: هویت ما اروپایی و غربی است و نباید با عقاید مذهبی افراطی شرق مخلوط شود.

این قانونگذار محلی که اکنون در حال مبارزه برای حفظ کرسی خود در ائتلاف میانه‌روی امانوئل ماکرون است، با نوشیدن قهوه در یک کافه مجاور، تلاش کرد علیرغم نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که رأی‌دهندگان از مرکز مهاجرت کرده‌اند. اما جیمی پاهون به ناامیدی بسیاری اشاره کرد که از زمان گذشته، شاید سهوا، برای صحبت درباره رئیس جمهور منفورتر فرانسه استفاده کرد.

در همین حال – در انتخاباتی که حداقل در بالاترین سطح تحت سلطه سیاستمداران بسیار جوان بود – ائتلاف چپ جدید فرانسه، جبهه مردمی جدید، توسط یک جوان 20 ساله در آرت نمایندگی می شود. او امیدوار است جوان ترین معاون کشور شود.

“فکر می کنم، ترس من [of a far-right victory] توسط بخش بزرگی از جمعیت مشترک است. من فکر می کنم که RN ها به ما دروغ می گویند – آنها آنچه را که واقعا هستند پنهان می کنند. یک روان پریشی کلی در مورد مسئله مهاجرت وجود دارد که مطمئناً بسیار مهم است و باید به آن پرداخته شود، اما نه به هیچ وجه آنطور که RN می خواهد به آن رسیدگی کند.»

یک رانندگی کوتاه در امتداد ساحل، شهر بندری بزرگ لوریان است، که بندر آن تحت تسلط یک پایگاه زیردریایی بتنی عظیم است که توسط نازی‌ها در طول جنگ جهانی دوم ساخته شد و اکنون محل استقرار ناوگان فرانسوی و چندین قایق تفریحی مسابقه‌ای عجیب و غریب است.

در حومه فقیرتر لوریان، در میان ساختمان‌های بلند و باغ‌های جمعی آراسته‌شده، جوامع مهاجر منطقه از نزدیک شاهد برگزاری رأی‌گیری در آخر هفته هستند. همچنین افزایش حمایت از RN ها وجود دارد، اما میزان پرهیز بالایی نیز وجود دارد.

«همسرم چادر دارد. او مسلمان است و می ترسد چون می خواهند حجاب را ممنوع کنند. باردلا [the RN candidate for Prime Minister] وعده های زیادی برای رای دادن می دهد. اما صادقانه بگویم، این ترسناک است.» سعید رومئو، یک مستمری بگیر الجزایری که با گروه بیرون از یک مرکز خرید محلی نشسته بود، گفت: او می‌ترسید که پیروزی RN باعث افزایش حملات نژادپرستانه در سراسر فرانسه شود.

“ما قبلا آن را احساس می کنیم. همسرم به خاطر حجابش خیلی مورد توهین قرار گرفت. رومئو گفت: “به خانه برو – اینجا کشور شما نیست.” اما او رئیس جمهور مکرون را مقصر موفقیت RN دانست و به افزایش هزینه زندگی و قیمت حمایت از اوکراین در برابر تهاجم روسیه اشاره کرد.

در همان نزدیکی، گروهی از کودکان به نوبت مهارت های بسکتبال خود را در زمین سرپوشیده تمرین کردند. این موسسه خیریه محلی با بودجه دولتی نقش مهمی در حمایت از جامعه، آموزش ورزش به کودکان و ارائه طیف وسیعی از خدمات ایفا می کند، اما ماکسیم گادفروی، مدیر اجرایی آن، گفت که می ترسد دولت تحت رهبری RN حمایت از این نوع کارها را قطع کند.

“[We] معتقدیم که پروژه RN با ارزش‌های ما، کرامت انسانی، به‌ویژه در زمینه مهاجرت، در تضاد است. ما هرگز به مردم نمی گوییم که به چه کسی رای بدهند، اما در این مناسبت این خود را اختیار کرده ایم که بگوییم از نظر ما RN خطرناک است. [to our work]”- گفت گودفروی.

در سرتاسر جنوب بریتانی، سواحل صخره ای شروع به پر شدن از گردشگران کرده اند، زیرا میلیون ها نفر در سراسر کشور منتظر بازی های المپیک هستند که ماه آینده در پاریس آغاز می شود. اما احساس عمیقی از ناراحتی منطقه را نیز فراگرفته است زیرا مردم منتظرند ببینند آیا انتخابات پارلمانی شوکه کننده به بن بست سیاسی، پیروزی بی سابقه راست افراطی، اعتراضات خیابانی و خشونت، بحران قانون اساسی، یا شاید نوعی ترکیب منجر خواهد شد یا خیر. از موارد فوق