خیلی وقت پیش نبود که دنیای دوچرخه سواری حرفه ای به سوخت گیری به عنوان یک امر نادر نزدیک شد.
گزینه های سوارکاران به سختی فراتر از منوی یکنواخت ماکارونی، برنج یا هر چیزی که آشپزخانه هتل تصمیم دارد آن شب سرو کند، می رود.
این روزها چشم‌انداز بسیار متفاوتی است، با مبالغ هنگفتی که برای کامیون‌های مواد غذایی خاص، مکمل‌های غذایی شخصی‌سازی شده و رژیم‌های غذایی با برنامه‌ریزی دقیق، همه به نام افزایش عملکرد هزینه می‌شود.
متخصصان تغذیه و سرآشپزهایی که وظیفه دارند طی هفته های آینده به سواران تیم خود غذا بدهند تا مسافت 2170 مایل، عمدتاً با دو معضل روبرو هستند: اینکه چه غذایی را تهیه کنند و چگونه این کار را در شرایط دائمی در حال تغییر انجام دهند.
پاسخ‌ها از یک فرآیند در طول سال می‌آیند که از دسامبر در طول فصل پیش‌فصل آغاز می‌شود.
از آنجایی که مسابقات اتومبیلرانی بدن خود را برای آماده شدن برای بسیاری از مسابقات پیش رو تقویت می کنند، اعداد شناسان مشتاقانه در حال جمع آوری اطلاعات برای درک بهتر نیازهای تغذیه ای خود هستند.
مارتین، سرپرست تغذیه Visma-Lease a Bike می‌گوید: «ما از بدن آنها، متابولیسم آنها، میزان کالری سوزاندن آنها در زمان استراحت و دقیقاً در طول تمرین، شدت، مدت زمان و تعداد کالری که می‌سوزانند، می‌دانیم. ردگلد.
ضربان قلب نقش مهمی ایفا می کند. ما این کار را بعد از هر بار تمرین انجام می دهیم. و در نقاط خاصی از فصل، اندازه گیری لاکتات و اندازه گیری تنفس را در آزمایشگاه بررسی می کنیم تا مشخصات خوبی از هر سوارکار ایجاد کنیم.
Visma-Lease a Bike به عنوان یکی از سه تیم – همراه با امارات امارات و Ineos Grenadiers – که بودجه آنها بیشتر از بقیه است، سعی کرده است خود را در خط مقدم بهبود تغذیه قرار دهد.
ردگلد می‌گوید: هدف از مشارکت با دانشگاه‌ها، به‌روز نگه داشتن آنها از پیشرفت‌های این حوزه برای حفظ برتری رقابتی نسبت به سایر تیم‌ها است.
از آنجایی که دوچرخه سواران روزانه به طور متوسط 6000 کالری در تور می سوزانند (تقریباً سه برابر بیشتر از یک بزرگسال در حال استراحت)، Visma-Lease a Bike حتی استفاده از هوش مصنوعی را برای کمک به تعیین دقیق مقدار – و نوع – غذای هر دوچرخه سوار شروع کرده است. بخورید تا مصرف کنید
شخصی سازی روز به روز مهم تر می شود، تیم در حال توسعه برنامه خود است،، خارجی که در آن از الگوریتم های مختلف برای ایجاد برنامه های غذایی سفارشی استفاده می شود.
وقتی سوارکار از یک روز دوچرخه سواری برمی گردد، به سادگی اپلیکیشن را باز می کند و به او می گویند که دقیقا چند گرم از هر جزء غذایی (کربوهیدرات، پروتئین، چربی و غیره) را باید در بشقاب خود قرار دهد. هیچ نیروی مغزی هدر نمی رود مگر با استفاده از جداول وزن همه جا.
در حالی که روش‌های مورد استفاده برای تعیین دقیق نیازهای تغذیه‌ای بین تیم‌ها متفاوت است، همه آنها بر اساس یک برنامه روزانه پنج وعده غذایی شامل صبحانه، میان‌وعده قبل از مسابقه، سوخت دوچرخه‌سواری، وعده غذایی ریکاوری و شام عمل می‌کنند.
اصول اولیه تغذیه در سرتاسر پلوتون یکسان است، اگرچه بسته به نیاز روز بعد و اینکه سوارکار مورد نظر کوهنورد یا دونده، رقیب داخلی یا رده بندی عمومی باشد، تغییر می کند.
کربوهیدرات ها – معمولاً به شکل برنج یا ماکارونی – به عنوان سوخت عمل می کنند و نیاز به مصرف بسیار بالایی دارند.
پروتئین ها – ترجیحا ماهی یا مرغ – همیشه خام هستند و فیبر برای به حداقل رساندن تحریک روده و کمک به هضم غذا کم نگه داشته می شود و میوه ها و سبزیجات اغلب آب می گیرند.
گیاهخواران علاوه بر پروتئین های گیاهی مانند توفو و سیتان، شیک های پروتئینی نیز مصرف می کنند.
سوارکاران ممکن است قبل از روزهای مسابقه که بدن آمادگی بیشتری برای تجزیه آنها دارد، سبزیجات و غذاهای فیبری بیشتری مصرف کنند، در حالی که گوشت قرمز را به عنوان خوراکی در شب قبل از روزهای استراحت ذخیره می کنند.
سوخت‌گیری روی دوچرخه توسط سوغاتی‌های کنار جاده‌ای ارائه می‌شود که کیسه‌های موزت را به اشکال مختلف پر کربوهیدرات بار می‌کنند که بسته به ترجیح شخصی می‌توانند انتخاب یا دور ریخته شوند.
میله‌های انرژی‌زا، ژل‌ها، نوشیدنی‌ها و جویدن‌ها نتایج سریعی را در روزهای سنگین به ارمغان می‌آورند، در حالی که منابع غذایی سنتی‌تر شامل کیک برنج مرطوب، اسکون، ساندویچ مربا، اسکون، نان شیرین و کیک برای روزهای سبک‌تر است.
مقادیر مورد نیاز به طرز غیر قابل رغبتی زیاد است. هر سوارکار روزانه حدود 1.5 کیلوگرم برنج یا ماکارونی و حدود 120 گرم کربوهیدرات در ساعت در حین دوچرخه سواری مصرف می کند – معادل کربوهیدرات یک موز پنج ساعته.
یک سوار EF یک بار در طول یک مسابقه سه هفته ای از چهار وان شربت افرا گذشت.