بی بی سیابتدا صدای تند تند فلز روی فلز، سپس صدای خش خش کفش ها روی سنگریزه، و در نهایت یک گروه کر از تشویق مؤدبانه بود.
در یک صبح صاف و ابری این هفته، هزاران نفر در پارکی در شهر بندری جنوبی مارسی گرد هم آمدند و ذهن خود را از شکاف های سیاسی در حال جوشیدن فرانسه دور کردند و به جای آن بر ورزش محلی محبوب پتانک تمرکز کردند.
و این یک بازی معمولی نبود، بلکه یک مسابقه یک چهارم نهایی در مسابقات قهرمانی پتانک جهان بود، یک رویداد تلویزیونی سالانه که در سواحل مدیترانه فرانسه برگزار می شود و امسال با انتخابات پارلمانی غافلگیرکننده این کشور همپوشانی دارد.
Laurence Astier، رئیس ارتباطات برای مسابقات قهرمانی، گفت: “نمایش باید ادامه یابد. پتانک باید ادامه یابد. لبخند باید ادامه یابد.”
فرانسه مطمئنا بهترین کشور جهان در این ورزش است. اما بقیه تایلند و بنین هستند. این یک ورزش بین المللی است – آستر خوشحال است.
در اطراف او، در سایه‌ای کهنه‌شده از باغ‌های زیتون پارک، جمعیتی بین کبریت‌ها حرکت می‌کردند، آبجو در دست و گردن‌ها برای تماشای نگاهی اجمالی به ماجرا.
جورج گونزالس گومز، 68 ساله، یک کارمند بازنشسته دولتی، با شانه بالا انداختن شادی گفت: “من دیروز باختم.”
اما حتی در اینجا سروصدای متناقض سیاست های قطبی شده فرانسه گهگاه به گوش می رسد.
فاشیست‌ها، مردی در نزدیکی ورودی گفت: «فاچوس»، در حالی که نسخه‌ای از La Marsaillaise، روزنامه کمونیستی با افتخار که از مسابقات قهرمانی حمایت می‌کرد، در دست داشت. اشاره او به حامیان اتحادیه ملی راست افراطی بود که به نظر می رسد بیشترین تعداد کرسی ها را در پارلمان فرانسه کسب کند.
“من از راهپیمایی ملی حمایت می کنم. ما باید کشور را اصلاح کنیم.
«مثل اینکه شما برگزیت داشتید. بعد از آن همه چیز آرام تر شد. حالا جنایت، جنایت و [Islamist] رادیکال شدن با توجه به [President] ماکرون پایان اوست.» او با این استدلال که فرانسه باید کنترل مرزهایش را به اتحادیه اروپا بازگرداند، گفت.
در مارسی، نامزدهای اتحادیه ملی (RN) – حزب راست افراطی و سرسخت ضد مهاجرت که هفته گذشته 33 درصد از آرا را در دور اول انتخابات پارلمانی فرانسه به دست آورد – پس از موفقیت در انتخابات خود از مصاحبه با رسانه ها اجتناب کردند. مطبوعات محلی آنها را “نامزدهای فانتوم” می نامند.
اما اعضای آنها فعالانه تلاش می کنند تا از حزب خود در اینترنت حمایت کنند.
اولیویه فیسات نامزد انتخاباتی در X نوشت: «ما آخرین سنگر در برابر هرج و مرج هستیم.
ژیزل للوئیس، یکی دیگر از نامزدهای RN در این وب سایت نوشت: «مهاجرت کمتر به معنای بی خانمان کمتر و پول بیشتر برای مردم مارسی است.
گتی ایماژبا قایق های تفریحی مجلل، معماری قدیمی و شلوغ و فقیرانه اش محلهمارسی به دلیل موقعیتش در سواحل مدیترانه و تاریخش به عنوان دروازه ای به فرانسه و فراتر از آن، همیشه یک دیگ ذوب آشفته یک شهر بوده است.
در سال های اخیر، وحدت ملی یک پایگاه قدرتمند حمایتی در جنوب کشور ایجاد کرده است، اما همواره با مخالفت شدید احزاب چپ و میانه مواجه بوده است. این انتخابات این توازن را تغییر داد و نامزدهای میانه‌روی امانوئل ماکرون، کرسی‌های خود را در دور اول از دست دادند.
ژیل روفه، خبرنگار محلی روزنامه لوموند، گفت: «ماکرون… اینجا اصلاً محبوب نیست. خلق و خوی برای تکان دادن همه چیز
راف استدلال کرد که نژادپرستی ریشه بسیاری از احساسات ضد مهاجرتی در برخی از نقاط شهر است و RN با نگرانی های مشروع مردم در مورد جنایت بازی می کند.
«اساس این رای [for RN] به وضوح نژادپرستی [Their supporters say] مهاجران بیش از حد و تعداد زیادی از مردم عرب. شما می توانید آن را همیشه بشنوید. در فضای باز است.”
بیشتر جنایات مربوط به باندهای قدرتمند مواد مخدر مارسی است که – اغلب کاملاً آشکار – در برخی از حومه های فقیرتر شمال شهر فعالیت می کنند.
جمعیت کوچکی در یک بعدازظهر این هفته در این محله هوا جمع شدند تا از نامزد پارلمانی خود، مردی 20 ساله الجزایری الاصل حمایت کنند.
«جبهه مردمی! جبهه مردمی! آمین کساچی! امین کساچی!” مردم شعار می دادند و از ائتلاف چپ جدید فرانسه و نماینده جوان آینده آن نام می بردند.
فعالیت اجتماعی آقای کساچی، با تمرکز بر مبارزه با جرم و جنایت و توانمندسازی محلی، تحت تأثیر مرگ برادرش در قتلی مرتبط با مواد مخدر در سال 2020 قرار گرفت.
او گفت که جناح راست افراطی مهاجران را برای منافع سیاسی شکار می‌کند و فقر و بیکاری باید به عنوان یک اولویت حل شود.
«این انتخابات… دیدار با تاریخ است. افراط گرایان در دروازه های قدرت. [If RN wins] هرج و مرج خواهد بود مانند آنچه در آلمان در دهه 1930 رخ داد.
ما باید جنگ آنها با فقرا، جنگ آنها با خارجی ها را متوقف کنیم. ما باید با فروشندگان مواد مخدر مبارزه کنیم و به حاشیه نشینان کمک کنیم.
راست افراطی هیچ برنامه ای ندارد، فقط خشم است. والدین من این کشور را انتخاب کردند و من فرانسوی هستم.” .