راست افراطی به قدرت نزدیک است. آیا بقیه اروپا از این روند پیروی خواهند کرد؟

چقدر محتمل است که فرانسه صبح دوشنبه با یک سپیده دم جدید راست افراطی از خواب بیدار شود؟

این یک سناریوی رنگارنگ بود که پس از اولین دور انتخابات پارلمانی فرانسه در هفته گذشته، در عناوین رسانه‌ها، در مورد اتحادیه اروپا در بروکسل و در ادارات دولتی در سراسر اروپا بحث داغی مطرح شد.

اما علیرغم عملکرد چشمگیر حزب اتحاد ملی (RN) به رهبری مارین لوپن، پاسخ کوتاه این است: اکثریت RN ممکن است. باور نکردنی.

احزاب میانه رو و چپ فرانسه برای تقویت رقبای خود نامزدهای خود را به صورت استراتژیک کنار کشیده اند. دور دوم تعیین کننده روز یکشنبه است.

اما عواقب این انتخابات فاجعه آمیز خواهد بود، صرف نظر از این که آیا RN اکثریت مطلق را به دست آورد یا خیر – یا اینکه جردن باردلا، رئیس جمهور جوان و آگاه در رسانه های اجتماعی، نخست وزیر جدید فرانسه شود.

نظرسنجی‌ها پیش‌بینی می‌کنند که RN تقریباً تضمینی برای کسب کرسی‌های بیشتری از هر گروه سیاسی دیگر است.

این بدان معناست که در فرانسه، کشور اصلی اتحادیه اروپا، تابویی که چندین دهه وجود دارد، از بین خواهد رفت.

اتحادیه اروپا از خاکستر جنگ جهانی دوم متولد شد. این در ابتدا به عنوان یک پروژه صلح بر اساس دشمنان زمان جنگ فرانسه و آلمان طراحی شد.

احزاب راست افراطی به حاشیه های سیاست اروپا تبعید شدند.

رهبران جهان ماه گذشته در شمال فرانسه گرد هم آمدند تا هشتادمین سالگرد D-Day، فرود متفقین در نرماندی را جشن بگیرند که به تضمین شکست آلمان نازی کمک کرد.

اما اکنون احزاب «راست افراطی»، «راست تندرو» یا «ناسیونالیست پوپولیست» بخشی از دولت‌های ائتلافی در تعدادی از کشورهای اتحادیه اروپا از جمله هلند، ایتالیا و فنلاند هستند.

در برچسب گذاری این دسته ها مشکلاتی وجود دارد. سیاست های آنها به طور مکرر تغییر می کند. آنها همچنین از کشوری به کشور دیگر متفاوت هستند.

و عادی سازی آنها یک پدیده کاملاً جدید نیست. سیلویو برلوسکونی، نخست وزیر سابق ایتالیا، سیاستمدار راست میانه، اولین رهبر اتحادیه اروپا بود که این اقدام را انجام داد. او در سال 1994 با یک گروه سیاسی پسا فاشیست، جنبش اجتماعی ایتالیا، دولت تشکیل داد.

شش سال بعد، محافظه کاران اتریشی با حزب راست افراطی آزادی وارد ائتلاف شدند. در آن زمان اتحادیه اروپا به قدری خشمگین بود که تماس های رسمی دوجانبه با اتریش را برای چندین ماه مسدود کرد.

آداب سیاسی پس از جنگ، جریان اصلی سیاسی را دیکته می کرد، که باید الف مقوای بهداشتی“موانع سلامت”، در طول انتخابات برای دور نگه داشتن راست افراطی از دولت های اروپایی.

اصطلاح رایج پذیرفته شده برای این عمل فرانسوی است، که به شما ایده می دهد که چه تعداد در فرانسه نسبت به آن احساس دارند.

در انتخابات ریاست جمهوری سال 2002، برخی از رای دهندگان فرانسوی در راه رفتن به صندوق رای سنجاق در بینی خود فرو کردند تا نشان دهند که به نامزدی که دوست ندارند رای می دهند، فقط برای اینکه راست افراطی را از خود دور کنند.

اینها راست افراطی بودند که سالها توسط پدر مارین لوپن رهبری می شد و در صفوف حزب او اعضای سابق فرانسوی واحد وافن اس اس به رهبری نازی ها بودند.

به زودی تا سال 2024، و جاه طلبی مارین لوپن، 10 سال در حال ساخت، برای پاکسازی حزب پدرش – با تغییر نام آن و تلاش سخت برای تمیز کردن چهره آن – به نظر می رسد یک موفقیت چشمگیر بوده است.

این مقوای بهداشتی اکنون پس از اینکه رهبر حزب راست میانه «Les Républicains» فرانسه با RN به توافق رسید تا این یکشنبه با یکدیگر در حوزه‌های انتخابیه خاص رقابت نکنند، زخم سوزان دارد. این یک زلزله در سیاست فرانسه بود.

برای مارین لوپن، بسیار مهم است که کسانی که از او حمایت می کنند دیگر از اعتراف آن خجالت نکشند. RN دیگر به عنوان یک جنبش اعتراضی افراطی دیده نمی شود. برای بسیاری، او یک برنامه سیاسی معتبر ارائه می دهد، هر چه مخالفان او ادعا کنند.

بر اساس نظرسنجی ایپسوس برای فایننشال تایمز، رأی دهندگان فرانسوی بیش از هر حزب دیگری به RN برای مدیریت اقتصاد و دارایی عمومی (در حال حاضر ضعیف) اعتماد دارند. این علیرغم عدم تجربه حزب در مدیریت دولتی و برنامه های آن برای کاهش مالیات و هزینه هایی است که عمدتاً بدون بودجه هستند.

این سوال پیش می‌آید که در حین تماشای استیصال ترسناک محافل لیبرال اروپا در مورد موفقیت روزافزون به اصطلاح «راست جدید»: اگر قانون‌گذاران سنتی به حوزه‌های انتخابیه‌شان خدمات بهتری می‌دادند، آیا فرصت‌های کمتری برای پوپولیست‌های اروپایی وجود داشت؟

منظور من از پوپولیست ها، سیاستمدارانی مانند خانم لوپن است که ادعا می کنند به جای “مردم عادی” گوش می دهند و صحبت می کنند و از آنها در برابر “تشکیلات” محافظت می کنند.

این استدلال “آنها و ما” زمانی بسیار مؤثر است که رای دهندگان احساس اضطراب کنند و از سوی مقامات حاکم نادیده گرفته شوند. فقط به دونالد ترامپ در ایالات متحده نگاه کنید، پیشرفت ناگهانی اصلاحات بریتانیا در انتخابات بریتانیا در روز پنجشنبه و موفقیت بزرگ حزب جنجالی ضد مهاجرت آلمان AfD.

در فرانسه، بسیاری رئیس جمهور ماکرون – یک بانکدار تاجر سابق – را فردی گستاخ، ممتاز و دور از دغدغه های روزمره مردم عادی خارج از حباب پاریس می دانند. به گفته آنها، مردی که با افزایش سن بازنشستگی کشوری و تلاش برای افزایش قیمت سوخت با استناد به نگرانی‌های زیست‌محیطی، زندگی سخت‌تر را سخت‌تر کرد.

این باید برای رئیس جمهور فرانسه ناامید کننده باشد که به نظر می رسد موفقیت او در کاهش بیکاری و میلیاردها یورویی که برای کاهش اثرات اقتصادی کووید و بحران انرژی صرف کرد تا حد زیادی فراموش شده است.

در همین حال، RN بیشتر کمپین خود را بر روی بحران هزینه زندگی متمرکز کرده است.

این حزب وعده کاهش مالیات گاز و برق و افزایش حداقل دستمزد برای افراد کم درآمد را داده است.

طرفداران آن اصرار دارند که چنین اولویت‌هایی به این معنی است که RN دیگر نباید یک جنبش راست افراطی خوانده شود. آنها به یک پایگاه حمایتی در حال گسترش اشاره می کنند و می گویند که حزب نباید برای همیشه توسط ریشه های نژادپرستانه اش در دوره لوپن ارشد لکه دار شود.

استدلال مشابهی از روم می آید. جورجیا ملونی، نخست وزیر ایتالیا، زمانی دیکتاتور فاشیست بنیتو موسولینی را ستایش کرد. حزب برادری ایتالیا او ریشه های پسا فاشیستی دارد، اما اکنون یکی از باثبات ترین دولت های اتحادیه اروپا را رهبری می کند.

او اخیراً جلسه شاخه جوانان حزبش را محکوم کرد. از شرکت کنندگان سلام فاشیستی فیلم گرفته شد. او گفت که حزب او جایی برای نوستالژی رژیم های توتالیتر قرن بیستم ندارد.

در حالی که منتقدان داخلی نسبت به تلاش‌ها برای تأثیرگذاری بر چشم‌انداز رسانه‌ای ایتالیا و حملات خانم ملونی به حقوق LGBTQ+ هشدار داده‌اند، پیشنهادات ملونی او برای مقابله با مهاجرت غیرقانونی توسط جریان اصلی اروپایی، از جمله رئیس کمیسیون اروپا، اورسولا فون در لاین، و اخیراً بریتانیا، مورد تشویق قرار گرفته است. . ریشی سوناک، نخست وزیر برکنار شد.

صادقانه بگویم، در مورد مسائل مهمی مانند مهاجرت، تشخیص لفاظی سیاسی راست افراطی در اروپا از سیاستمداران جریان اصلی سنتی که به طور هدفمند سخنرانی های خود را برای جلب نظر رای دهندگان مطرح می کنند، دشوارتر می شود.

مارک روته، نخست وزیر سابق هلند، نمونه بارز این موضوع بود، امانوئل ماکرون نیز همینطور، بیش از آن که داغ محبوبیت مارین لوپن را احساس کرد.

یکی از پیامدهای ناخواسته تقلید سیاستمداران جریان اصلی از احزاب دورتر بر مهاجرت این است که احزاب اصلی ضد مهاجرت را محترم تر، قابل قبول تر و قابل انتخاب تر می کند.

شاهد عملکرد خیره‌کننده اخیر در انتخابات عمومی هلند توسط گیرت ویلدرز، سیاستمدار ضد مهاجرت، که مرتباً به سخنان نفرت‌انگیز متهم می‌شود، هستید.

برچسب “راست افراطی” چیزی است که باید در مورد آن بحث شود. خیلی به آرایش هر یک از طرفین بستگی دارد.

اما شناختی که خانم ملونی اکنون در محافل بین المللی از آن برخوردار است، هنوز برای خانم لوپن یک رویای دور است.

RN اصرار دارد که اکثریت پارلمانی هنوز در این یکشنبه در دسترس است. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند که احتمال بیشتری وجود دارد که یک پارلمان معلق فلج یا یک دولت ائتلافی سرکش از احزاب غیر مرتبط با لوپن باشد.

همه این سناریوها امانوئل ماکرون را به یک رئیس جمهور خوش تیپ و لنگ تبدیل می کند.

بی‌ثباتی سیاسی داخلی به این معناست که قدرت‌های بزرگ اتحادیه اروپا، فرانسه و آلمان، در زمان عدم قطعیت بزرگ جهانی به سمت داخل چرخش می‌کنند.

در غزه و اوکراین جنگ وجود دارد. دونالد ترامپ بدبین اتحادیه اروپا و ناتو آماده بازگشت به کاخ سفید است.

این یک لحظه مخاطره آمیز برای اروپاست که بدون رهبر بماند. رای دهندگان احساس می کنند در معرض دید قرار گرفته اند.

حتی اگر این یکشنبه نباشد، پیروان مارین لوپن قاطعانه معتقدند که زمان آنها فرا رسیده است. به زودی.

بی بی سی در عمق وب سایت و برنامه جدید خانه برای بهترین تجزیه و تحلیل و تخصص از بهترین روزنامه نگاران ما است. تحت یک نام تجاری متمایز جدید، ما دیدگاه‌های تازه‌ای را برای شما به ارمغان می‌آوریم که مفروضات و گزارش‌های عمیق در مورد بزرگترین مسائل را به چالش می‌کشد تا به شما کمک کند دنیای پیچیده را درک کنید. و ما محتوای فکر برانگیز را از BBC Sounds و iPlayer نیز به نمایش خواهیم گذاشت. ما از کوچک شروع می کنیم، اما بزرگ فکر می کنیم، و می خواهیم بدانیم که شما چه فکر می کنید – می توانید با کلیک کردن روی دکمه زیر، بازخورد خود را برای ما ارسال کنید.