پا پنی دیل، روزنامه نگار
ماریو دی باریگابریلا ژرمندی می‌خندد و به یاد می‌آورد که عصبانیتش از گروه به اصطلاح اتیوپیایی اسپایس گرلز – Yegna، یک گروه پاپ خیریه که امیدوار بود روایت‌ها را تغییر دهد و دختران و زنان را از طریق موسیقی توانمند کند، می‌خندد.
یک گروه تمام زنانه در انگلیس جنجال ایجاد کرد زیرا بخشی از آن توسط کمک های بریتانیا تامین می شد و برخی می گویند این هدر دادن پول مالیات دهندگان بود. اما برای ژرمندی، این فرض که زنان اتیوپیایی باید توسط افراد خارجی آموزش ببینند، یک مشکل بود.
“من شبیه چی بودم؟” ژرمندی به بی بی سی می گوید. «آنها می خواهند به ما بیاموزند که چگونه زنان را توانمند کنیم؟ اتیوپی؟ با تمام حماسه هایش در مورد زنان؟»
بنابراین ژرمندی – نویسنده، خواننده، تهیه کننده و اتنوموزیکولوژیست اتیوپیایی-ایتالیایی- نیز به موسیقی روی آورد تا «به دنیا بگوید که ما داستان عظیمی از زنان شجاع داریم که به اندازه مردان قدرت دارند».
نتیجه یک آلبوم 9 آهنگی به نام Maqeda بود، نام آمهری ملکه ساوا، یک شخصیت بسیار مهم در تاریخ اتیوپی.
هر آهنگ ادای احترامی به شخصیت، جوامع، آیین ها و سبک های موسیقی زنان است.
ژرمندی می گوید که بسیاری این آلبوم را اتیو جاز می نامند، اما این آلبوم بسیار بیشتر را پوشش می دهد.
“این یک موسیقی اتیوپیایی ریشه دار است، اما در عین حال یک حس بسیار پراگ، بسیار راک و پانک در آن وجود دارد. همه چیز پیدا می شود.»
Maqeda طی چهار سال عاشقانه توسعه یافته است و نوازندگان اتیوپیایی و ایتالیایی را که از سال 2010 به عنوان بخشی از پروژه Atse Tewodros با آنها کار کرده است، و همچنین نوازندگان مهمان سنگالی و یک هنرمند موسیقی بادی و بیت باکس را گرد هم آورده است.
ژرمندی درباره این همکاری می گوید: «ما می خواستیم موسیقی را هضم کنیم و هر نوازنده نقشی را در تنظیم ها ایفا می کند، زیرا من واقعاً دوست داشتم دو کشورم یکی باشند.
گابریلا ژرمندیژرمندی که در سال 1965 در آدیس آبابا از پدری ایتالیایی و مادری اتیوپیایی به دنیا آمد، احساس بین المللی پایتخت را به یاد می آورد، جایی که سال های اولیه خود را در آنجا گذراند.
«در همه جا، در هر گوشه ای بود [filled] با موسیقی و رقص و به نظرم می رسد که من آن ریتمی را که در خونم مانده بود یاد گرفتم.”
در همان خیابانی که فروشگاه لباس مادرش بود، یک فروشگاه موسیقی وجود داشت که توسط یک زن یونانی اداره می شد که صداهای مختلفی از موسیقی کنگو گرفته تا گروه بیتلز را پخش می کرد.
احساس کجا و دیگر غول‌های آفریقایی در کلوپ‌های شبانه بازی می‌کردند، جایی که ژرمندی با برادران بزرگ‌ترش می‌رفت، و یکشنبه‌ها مهمانی‌های رقص در کلوپ مهاجران ایتالیایی برگزار می‌شد.
اگرچه ژرمندی هیچ آموزش رسمی موسیقی نداشت، غوطه ور شدن کامل او در سبک های موسیقی اتیوپی از مراسم عروسی و کلیساهای متعددی بود که بخشی از زندگی خانوادگی بود.
سفر یکی دیگر از بخش های ثابت دوران کودکی ژرمندی بود – به لطف پدرش.
در سال 1935 ایتالیا را ترک کرد و در اریتره که در آن زمان مستعمره ایتالیا بود، کار کرد. در سال 1955 به اتیوپی نقل مکان کرد و با مادرش که 17 سال کوچکتر بود آشنا شد.
کار ساخت و ساز او را به مناطق دورافتاده می برد و ژرمندی همیشه بازدید کننده بود.
او تنها سه ماه داشت که او را به دره ریفت در جنوب اتیوپی بردند. پدرش از مردم محلی اویدا می‌خواست که به او یک مجته یا «نام بلند» بدهند.
برای دختران، شاخ گاو دمیده می شود – و هر صدایی که توسط زنان بسیار پیر و بسیار جوان شنیده می شود، که با هم زیر درختی در جنگل منتظر هستند، به نامی تبدیل می شود. Moitse Germandi – tumlele، tumlele، tumlelela.
گابریلا ژرمندیپدرش در سال 1978 درگذشت. در آن زمان، اتیوپی توسط دیکتاتوری نظامی منگیستو هایله ماریم اداره می شد، بنابراین او در اوایل دهه 1980 به عنوان یک نوجوان به ایتالیا نقل مکان کرد. ژرمندی اکنون بین ایتالیا و اتیوپی زندگی می کند.
اما آن تجربیات ارزشمند اولیه با او باقی ماند، و این آخرین آلبوم از بازدیدهای دوران کودکی از جوامع دور افتاده در اتیوپی و همچنین تحقیقات دقیق در بزرگسالی استفاده می کند.
ژرمندی می‌گوید که با جامعه‌ای که در آن بزرگ شده است، شروع کرد، مردم دورزه، که از ارتفاعات جنوبی اتیوپی می‌آیند، که زنانشان دهکده‌ها را رهبری می‌کنند و در گروه‌های کر قدرتمند چند صدایی می‌خوانند.
شما می توانید این روش آواز خواندن را – تا شش صدا یا قسمت، هر یک با ملودی مستقل اما هماهنگ – در آهنگ Boncho بشنوید که در زبان هامو به معنای “احترام” است.
گابریلا ژرمندیژرمندی با یک شاعر اتیوپیایی کار کرد تا ست نات (او یک زن است) را بسازد تا با این ضرب المثل رایج در اتیوپی مقابله کند که می گوید وقتی زنی به چیزی می رسد، به این دلیل است که او به اندازه یک مرد شجاع است.
ژرمندی با شور و اشتیاق در صدایش می گوید: «از این جمله متنفرم، زیرا به من می گفت زن بودن کافی نیست. “و من می خواهم به دنیا بگویم که زن بودن کافی است!”
آهنگ توسط یک گروه کر رهبری می شود که تماس و پاسخ آن حس ریتمیک مشخصی در زمان 7/4 دارد. او توضیح می دهد: “این بسیار معمولی برای بخشی از اتیوپی است – و خاطره ای از دوران کودکی من است.”
آهنگ دیگر، کوتیلیدا، جامعه مادرزادی مردم کوناما را که در نزدیکی مرزهای اریتره و سودان زندگی می کنند، جشن می گیرد. در اینجا آوانگالا، یک ساز دو سیم که صدایی شبیه گیتار باس دارد و فقط توسط مردم کوناما نواخته می شود، به نمایش گذاشته شده است.
ژرمندی می گوید: «من واقعاً می خواستم سازهای سنتی اتیوپی را با سازهای مدرن ترکیب کنم، زیرا اتیوپی سازهای سنتی خود را به اندازه کافی در خارج از کشور تبلیغ نمی کند.
گالیله ام سیمن همچنین می‌خواهم به هنرمندان اتیوپیایی نشان دهم که این سازها می‌توانند با سازهای مدرن گفتگو کنند – و در عین حال بسیار مدرن باشند، حتی اگر سنتی هستند.»
در همین حال، صبا از سفر افسانه ای ملکه صبا با شتر به اورشلیم برای دیدار با سلیمان می سراید.
Masinqo – یک ویولن یک سیم – در پایان یک ملودی باستانی یهودی را می نوازد، به این باور که جامعه یهودی اتیوپی از نسل کسانی است که پسر سبا هنگام بازگشت به خانه از اسرائیل فعلی به دنبال او رفتند.
ژرمندی به شباهت‌هایی بین این سفر باستانی و احتمالاً افسانه‌ای و سفرهای بسیار واقعی که امروزه توسط هزاران اتیوپیایی انجام می‌شود اشاره می‌کند که از جنگ، ظلم، خشکسالی و فقر در جستجوی زندگی جدیدی در جای دیگر فرار کرده‌اند.
“این آهنگ ایده یک پیاده روی را دارد – و ایده روبرو شدن با همه چیزهایی که در سفر خود پیدا می کنید.”
پنی دیل یک روزنامه نگار آزاد، پادکست و مستندساز ساکن لندن است
پروژه Maqeda by Atse Tewodros از طریق Galileo MC منتشر شد
شما همچنین ممکن است علاقه مند باشید:
گتی ایماژ/بی بی سی