دانشمندان برای اولین بار غاری را در ماه کشف کردند.
آنها می گویند که عمق حداقل 100 متری می تواند مکانی ایده آل برای ایجاد یک پایگاه انسانی دائمی باشد.
به گفته محققان، این تنها یکی از صدها غار پنهان شده در “دنیای زیرزمینی و ناشناخته” است.
کشورها به دنبال ایجاد حضور دائمی انسان در ماه هستند، اما باید از فضانوردان در برابر تشعشعات، دمای شدید و آب و هوای فضا محافظت کنند.
هلن شارمن، اولین فضانورد بریتانیایی که به فضا سفر کرد، به بی‌بی‌سی نیوز گفت که غار اخیراً کشف‌شده مکانی مناسب برای پایگاه به نظر می‌رسد و پیشنهاد می‌کند که مردم به طور بالقوه می‌توانند در 20 تا 30 سال آینده در گودال‌های ماه زندگی کنند.
به گفته او، اما این غار آنقدر عمیق است که فضانوردان ممکن است نیاز داشته باشند که در داخل آن فرود آمده و از “جت پک یا آسانسور” برای خارج شدن استفاده کنند.
لورنزو بروزونه و لئوناردو کارر از دانشگاه ترنتو در ایتالیا این غار را با استفاده از رادار برای نفوذ به دهانه یک گودال در یک دشت سنگی به نام Mare Tranquillitatis پیدا کردند.
با چشم غیر مسلح از زمین قابل مشاهده است و همچنین جایی است که آپولو 11 در سال 1969 فرود آمد.
این غار دارای پنجره‌ای بر روی سطح ماه است که به دیوارهای عمودی و آویزان منتهی می‌شود و همچنین یک کف شیبدار دارد که می‌تواند بیشتر در زیر زمین گسترش یابد.
میلیون‌ها یا میلیاردها سال پیش زمانی که گدازه‌ها در ماه جاری شدند و تونلی را از میان صخره ایجاد کردند، ساخته شد.
پروفسور کارر توضیح می دهد که نزدیک ترین معادل روی زمین غارهای آتشفشانی در لانزاروته اسپانیا خواهد بود و افزود که محققان به عنوان بخشی از کار خود از این غارها بازدید کردند.
این واقعا هیجان انگیز است. پروفسور کارر گفت: وقتی این اکتشافات را انجام می دهید و به این تصاویر نگاه می کنید، متوجه می شوید که شما اولین فردی در تاریخ بشر هستید که این را می بینید.
وقتی پروفسور بروزون و پروفسور کارر متوجه شدند که غار چقدر بزرگ است، متوجه شدند که این غار می تواند مکان خوبی برای یک پایگاه ماه باشد.
پروفسور کارر می گوید: «به هر حال، زندگی روی زمین از غارها سرچشمه گرفته است، بنابراین منطقی است که انسان ها بتوانند در آنها در ماه زندگی کنند.
این غار هنوز به طور کامل کاوش نشده است، اما محققان امیدوارند که بتوان از رادار جغرافیایی، دوربین ها یا حتی ربات ها برای تهیه نقشه آن استفاده کرد.
دانشمندان برای اولین بار در حدود 50 سال پیش متوجه شدند که احتمالاً غارهایی روی ماه وجود دارد. سپس در سال 2010، دوربینی در مأموریتی به نام مدارگرد شناسایی ماه از گودال هایی عکس گرفت که دانشمندان معتقدند می توانند ورودی غار باشند.
اما محققان نمی‌دانستند که غارها تا چه حد می‌توانند عمیق باشند یا اینکه فرو ریخته‌اند.
کار پروفسور Bruzzone و پروفسور Carrera پاسخ هایی به این سوال ارائه کرده است، اگرچه هنوز کارهای زیادی برای درک مقیاس کامل غار باقی مانده است.
ما تصاویر بسیار خوبی از سطح داریم – تا رزولوشن 25 سانتی‌متر – می‌توانیم مکان‌های فرود آپولو را ببینیم – اما چیزی در مورد آنچه در زیر سطح است نمی‌دانیم. فرانچسکو سائورو، هماهنگ کننده گروه موضوعی غارهای سیاره ای آژانس فضایی اروپا، به بی بی سی نیوز گفت: فرصت های بزرگی برای کشف وجود دارد.
او می‌گوید این تحقیقات همچنین می‌تواند به ما در کشف غارهای مریخ در آینده کمک کند.
این می تواند راه را برای یافتن شواهدی از حیات در مریخ باز کند، زیرا اگر وجود داشت، تقریباً به طور قطع در غارهایی بود که از عناصر روی سطح سیاره محافظت می شد.
غار ماه ممکن است برای انسان مفید باشد، اما دانشمندان همچنین تاکید می کنند که می تواند به سوالات اساسی در مورد تاریخ ماه و حتی منظومه شمسی ما پاسخ دهد.
صخره‌های داخل غار به‌اندازه‌ای تحت تأثیر هوای فضا قرار نخواهند گرفت، بنابراین می‌توانند سوابق زمین‌شناسی گسترده‌ای را به میلیاردها سال قبل ارائه دهند.
این تحقیق در مجله علمی Nature Astronomy منتشر شده است.
گرافیک توسط جری فلچر