جنگل بارانی مخفی “جزیره بهشتی” با اکتشافات جدید نجات می یابد

مابو که بر روی یک قله کوه دورافتاده قرار دارد و توسط مناطق پست احاطه شده است، به اصطلاح “جزیره در آسمان” است و بزرگترین جنگل استوایی در جنوب آفریقا است. جونا فیشر، خبرنگار محیط زیست بی‌بی‌سی، همراه با تیمی از دانشمندان به مابو سفر کرد که ده‌ها گونه جدید را در آنجا کشف کردند و به متقاعد کردن موزامبیک برای محافظت از آن کمک کردند.

دکتر گیمو دانیل با لبخند می گوید: اجازه بدهید قاشق جادویی ام را بگیرم.

تصور اینکه کسی بیشتر از کارشناس سوسک 36 ساله موزامبیکی از شغل خود لذت ببرد دشوار است.

نزدیک یک سوراخ کوچک در زمین نه چندان دور از کمپ خود در مرکز جنگل مابو خم شدیم. مأموریت دکتر دانیل، مانند تقریباً تمام اعضای اکسپدیشن ما، یافتن چیزهایی است که علم قبلاً ندیده است.

سوسک های سرگین تخصص دکتر دانیل هستند و او در حالی که یک وان پلاستیکی بزرگ طعمه، مدفوع خودش را بیرون می آورد، لبخند می زند.

بو مطابق انتظار است. تیز و نادیده گرفتن غیرممکن است.

دکتر دانیل به من می گوید که قبلاً 15 گونه جدید از سوسک های سرگین را کشف کرده است.

او می گوید: «آنها تا فاصله 50 متری بوی آن را حس می کنند، بنابراین تا جایی که می توانند سریع می آیند. “این برانچ است.”

بیست سال پیش، مابو برای همه جز مردم محلی راز بود.

در سال 2004 توسط پروفسور جولیان بیلیس به روی جهان خارج باز شد. یک محقق و متخصص محیط زیست که اکنون در شمال ولز زندگی می کند، در حال بررسی تصاویر ماهواره ای از شمال موزامبیک بود که با یک نقطه سبز تیره ناشناخته روبرو شد.

اولین اکسپدیشن سال بعد تأیید کرد که اگرچه مردم محلی جنگل را شکار کردند، اما وضعیت فوق‌العاده خوبی داشت و وسعت آن 75 کیلومتر مربع، مابو را به بزرگترین بلوک جنگل بارانی در جنوب آفریقا تبدیل کرد.

پروفسور بیلیس به یاد می آورد: “من فکر کردم، خدای من، این فوق العاده است.”

در طول اولین سفرهای اعزامی به مابو، که در سال 2009 و زمانی که به عنوان خبرنگار بی بی سی در جنوب آفریقا کار می کردم، به یکی از آنها ملحق شدم، پروفسور بیلیس در خط مقدم اکتشافات طلایی قرار داشت و به سرعت چندین گونه جدید از آفتاب پرست، مار و پروانه را پیدا کرد. .

در مجموع، پروفسور بیلیس می گوید که آنها حداقل 25 گونه جدید پیدا کرده اند، و این بدون احتساب سوسک های سرگین است، که بسیاری از آنها هنوز به طور رسمی به رسمیت شناخته نشده اند.

چیزی که مابو را بسیار خاص می کند، جغرافیای آن است. جنگل بارانی در ارتفاع متوسط ​​که بر فراز مناطق پست موزامبیک بیرون آمده است، آن را عملاً به یک “جزیره آسمانی” تبدیل کرده است.

این بدان معناست که بیشتر حیوانات و حشراتی که در آنجا زندگی می‌کنند فرصت ملاقات و تولید مثل با سایر جمعیت‌ها را ندارند و شانس تکامل آنها را در انزوا به چیزی منحصر به فرد و جدید برای علم افزایش می‌دهد.

این اکسپدیشن که امسال بی بی سی به دعوت پروفسور بیلیس به آن ملحق شد، اولین باری بود که تیمی از دانشمندان درست در دل جنگل اردوگاهی برپا کردند.

مابو تا حدی توسط تاریخ طولانی جنگ داخلی موزامبیک محافظت می شد. طولانی ترین آنها در سال 1992 به پایان رسید. این نیز با این واقعیت کمک کرد که رسیدن به آنجا به سادگی بسیار دشوار است.

پس از پنج ساعت رانندگی در جاده های خاکی، تمام وسایل پیاده روی، غذا و وسایل بر روی پشت و سر بیش از شصت باربر قرار می گیرد.

در حالی که ما و دانشمندان کفش‌هایمان را تنظیم می‌کردیم و نمک‌های هیدراتاسیون را در بطری‌های آبمان می‌ریختیم، باربرها، که بسیاری از آنها فقط دمپایی به تن داشتند، از دامنه‌های شیب‌دار کوه مابو بالا رفتند.

یکی از اولین کسانی که چیز جدیدی پیدا کرد، اریکا تاولا، متخصص ماهی های آب شیرین در موزه تاریخ طبیعی موزامبیک بود. در رودخانه ای که از میان کمپ می گذرد، گربه ماهی کوچکی را صید می کند که قبلاً ندیده است.

او با لبخندی در حالی که کیسه ای از ماهی های مرده را در دست گرفته است، می گوید: «امیدوارم گونه جدیدی برای این منطقه داشته باشیم. (برای تجزیه و تحلیل بیشتر و مقایسه با سایر گونه های مشابه در فرمالدئید نگهداری می شوند). “این شگفت انگیز است. این اولین نوع جدید برای من خواهد بود.”

فرآیند شناسایی قطعی یک گونه جدید می تواند سال ها طول بکشد. این شامل نوشتن یک مقاله ژورنالی با بررسی همتا است که در آن تفاوت‌های بین کشف جدید و نزدیک‌ترین خویشاوندان آن مشخص شده و توسط دانشمندان دیگر پذیرفته شده است.

قدم بعدی خانم تاولا آنالیز DNA ماهی خود و به اشتراک گذاشتن توضیحات و تصاویر دقیق است. و چه می توان نامید؟

“این باید چیزی باشدmabuensisاو می‌گوید. این روش خوبی است برای گفتن اینکه ما یک گونه خاص با مابو داریم.

جنگل مابو وضعیت خوبی دارد، اما این بدان معنا نیست که برخی چیزها تغییر نکرده اند.

پستانداران بزرگی که زمانی در اینجا زندگی می کردند، مانند شیر، کرگدن و بوفالو، به احتمال زیاد برای غذا در طول جنگ بیرون رانده شدند. جنگل زدایی نیز باعث تلفات شده است، البته نه به اندازه سایر جنگل های جنوب آفریقا.

پروفسور آرا مناجم، متخصص پستانداران کوچک در دانشگاه اسواتینی می گوید: «بسیار قابل مشاهده است که جنگل هایی (در جنوب آفریقا) که من فقط 15 تا 20 سال پیش در آنها بودم، اکنون به دلایل مختلف از بین رفته و قطع شده اند. سفر. .

جنگل زدایی در مابو هنوز محدود است، اما ساکنان محلی البته شکار می کنند. تله‌های دوربین شکارچیان را نشان می‌دهند که طعمه‌های خود را حمل می‌کنند و تله‌های فیزیکی را می‌بینیم که از چشمه‌های ماشین ساخته شده‌اند که در نزدیکی جاده‌های میان جنگل نصب شده‌اند.

اما در عین حال گونه هایی از پستانداران کوچکتر نیز یافت می شود. آنها شامل خرچنگ نعل اسبی بودندRhinolophus mabuensisو مشک کوتوله که دانشمندان هنوز در مرحله نامگذاری و توصیف آن هستند.

همه افراد در سفر به دنبال گونه های جدید نیستند. متخصصان پرنده، کلر اسپاتیس وود و کالوم کوهن، مأموریت بسیار خاصی دارند. برای یافتن شواهدی مبنی بر اینکه یکی از کمیاب ترین پرندگان آفریقا هنوز زنده است.

را مثلا آپولیس فقط در ارتفاعات بالا زندگی می کند و این ترس وجود دارد که ترکیبی از جنگل زدایی در جاهای دیگر و افزایش دما این پرنده کوچک زرد و سیاه را به سمت انقراض سوق دهد.

کالان کوهن توضیح می‌دهد: «تغییرات آب و هوا اغلب پیامدهایی دارد که پیش‌بینی آن‌ها سخت است.

تلاش برای یافتن پرنده کمیاب شامل پخش یک قطعه ضبط شده است مثلا آپولیس از طریق یک بلندگوی بلوتوث و سپس منتظر می ماند تا ببیند آیا کسی پاسخ می دهد یا خیر.

روزی که به جست و جو ملحق شدیم هیچ علامت یا صدایی وجود ندارد، اما چند روز بعد کارشناسان پرنده اواخر شب به کمپ بازمی گردند و خبرهای خوبی به ارمغان می آورند.

آنها موفق به ضبط صدا شدند مثلا آپولیس روی یکی از یال های بالاتر

آقای کوهن در مورد این تلاش عظیم می گوید: «راستش را بخواهید، هنوز هم بسیار نگران کننده است.

خب بعدش چی؟ حداقل برای مابو، علائم مثبت به نظر می رسد.

Pejule Kalenga، مدیر کل مناطق حفاظت شده موزامبیک، در مصاحبه ای به من می گوید که Mabu برنامه ریزی شده است تا به یک منطقه حفاظت شده جامعه تبدیل شود.

این بدان معنی است که قطع درختان یا استخراج معادن ممنوع است، اما مردم محلی که برای امرار معاش خود به جنگل وابسته هستند، آن را مدیریت کرده و می توانند از آن استفاده کنند.

وی درباره نقش دانشمندان در حفاظت از سرزمین‌ها می‌گوید: دفاع از سرزمین‌هایی که منابع منحصربه‌فردی دارند بسیار آسان‌تر است.

آقای کالنگا گفت مابو اکنون بخشی است تعهد جهانی موزامبیک به تنوع زیستی برای حفاظت از 30 درصد از زمین های خود تا سال 2030..

پروفسور بیلیس با هدایت اکسپدیشن های زیادی به جنگل مابو، محتاطانه خوش بین است که اگر برنامه مدیریتی به خوبی انجام شود، مابو به یک داستان موفقیت آمیز حفاظت تبدیل خواهد شد.

او در حال حاضر در آفریقا به دنبال مکان های دیگری است که نیاز به محافظت دارند.