گتی ایماژهنگامی که رئیس جمهور نیکلاس مادورو در 4 فوریه امسال به مناسبت سالگرد کودتای نافرجام به رهبری مربی خود هوگو چاوز روی صحنه رفت، لفاظی های او همیشه آتشین بود.
در 4 فوریه، هواداران Chavismo، جنبش سیاسی ایجاد شده توسط چاوز فقید، تأسیس آن در سال 1992 را جشن می گیرند.
او خطاب به چاویستاهای وفادار که پیراهن های قرمز سنتی پوشیده بودند، از آنها خواست تا پیش از انتخابات ریاست جمهوری در ماه ژوئیه “اعصاب پولادین” خود را نشان دهند.
گتی ایماژاو دلایل خوبی برای این داشت. اکتبر گذشته، 2.4 میلیون ونزوئلایی در انتخابات مقدماتی که توسط ائتلافی از احزاب مخالف سازماندهی شده بود، رای دادند.
ماریا کارینا ماچادو با ۹۳ درصد آرا پیروز شد.
از آن زمان، خانم ماچادو به سرسخت‌ترین حریف آقای مادورو تبدیل شده است، و توانسته کاری را انجام دهد که دیگران از او دوری می‌کنند – متحد کردن مخالفان تقسیم شده بدنام ونزوئلا تحت یک رهبر.
آقای مادورو در طول 11 سال قدرت خود، بارها و بارها توانسته است مخالفان را مدیریت کند، به این دلیل که رهبران اپوزیسیون اغلب زمان بیشتری را صرف حمله به یکدیگر می کنند تا اینکه او را سرکوب کنند.
و شاید همین عصبیت بود که باعث شد آقای مادورو نه تنها پیروزی در انتخابات آتی را پیش بینی کند – کاری که بسیاری از نامزدها انجام می دهند – بلکه اضافه کند که “با حقیقت و دروغ” پیروز خواهد شد.
اظهارات رئیس جمهور برای فعالان اپوزیسیون که برای مدت طولانی از قربانی آزار و اذیت مقامات پشیمان بودند، تعجب آور نبود.
اما با این وجود، این بهانه‌ای واضح از سوی رهبر جنبش است، که دوست دارد خود را به عنوان نماینده توده ونزوئلا معرفی کند، که آنها ادعا می‌کنند حمایت وفادارشان، پیروزی‌های انتخاباتی زیادی برای او به ارمغان آورده است و او را از سال 1999 به طور مداوم در قدرت نگه داشته است.
این اولین بار نیست که سخنان آقای مادورو باعث تعجب می شود.
بدخواهان آقای مادورو مدت هاست که گاف های کلامی او و شروع متواضعانه او به عنوان راننده اتوبوس را به سخره گرفته اند.
اما این مرد 61 ساله از گذشته خود به نفع خود استفاده کرده است، وجهه “مرد مردم” را پرورش داده است، در طول برنامه های تلویزیونی پر سر و صدا با همسرش رقص سالسا می زند و هرگز فرصتی را برای ضربه زدن به توپ بیسبال، پرتاب توپ بسکتبال یا توپ از دست نداده است. اسپار با بوکسور
گتیو اگرچه او هرگز در بین چاویستاها به محبوبیتی که هوگو چاوز سلفش داشت دست نیافت، اما همچنان می‌تواند رهبر بلامنازع جنبش باقی بماند.
زمانی که او در سال 2012 توسط هوگو چاوز به عنوان جانشین او پس از تشخیص سرطان در او انتخاب شد، دور از ذهن بود.
بسیاری فکر می کردند که چاوز دیازدادو کابلو، یک نظامی آتشین و مبارز را انتخاب می کند تا زمانی که رهبر بیمار در کوبا تحت درمان بود، به عنوان رئیس جمهور موقت خدمت کند.
اما در عوض، چاوز آقای مادورو را که به تازگی پس از شش سال به عنوان معاون رئیس جمهور منصوب کرده بود، به عنوان وزیر خارجه چاوز انتخاب کرد.
پس از مرگ چاوز در مارس 2013، آقای مادورو در انتخاباتی که با مرگ رئیس جمهور آغاز شد، با اختلاف 1.6 درصد، نامزد مخالفان، انریکه کاپریلز را شکست داد – نتیجه ای که آقای کاپریلز با آن مخالفت کرد.
در سال 2018، آقای مادورو در انتخاباتی که به طور کلی غیرآزاد و ناعادلانه رد شد، با اختلاف زیادی پیروز شد.
ائتلاف اصلی اپوزیسیون پس از دستگیری تعدادی از نامزدها یا فرار از کشور تصمیم به تحریم انتخابات گرفت و میدان عملاً برای آقای مادورو خالی ماند.
شاید یکی از بزرگترین دستاوردهای آقای مادورو این بوده است که او در 11 سال گذشته نه تنها از هر گونه چالشی در برابر حکومتش در حزب PSUV خود جلوگیری کرده، بلکه ائتلاف قوی با کسانی که از او حمایت می کنند نیز ایجاد کرده است.
ولادیمیر پادرینو، وزیر دفاع او، نزدیک به یک دهه است که این سمت را بر عهده داشته و تضمین می کند که نیروهای مسلح پشت سر او باقی می مانند.
زمانی که رهبر وقت مجلس ملی تحت کنترل مخالفان، خوان گوایدو، در ژانویه 2019 خود را رئیس جمهور قانونی اعلام کرد، حمایت نیروهای مسلح کلید خورد و مدعی شد که انتخاب مجدد آقای مادورو در سال 2018 ساختگی بوده است.
امیدهای مخالفان مبنی بر اینکه آقای گوایدو جایگزین آقای مادورو در کاخ ریاست جمهوری شود به زودی از بین رفت و تمام نهادهای اصلی تحت کنترل دولت قرار گرفتند.
دستیاران آقای مادورو همچنین نهاد اصلی انتخاباتی، دیوان عالی و دادستانی کل و سایرین را کنترل می کنند.
او که به بیگانگان بی اعتماد است، خود را با گروهی نزدیک از سیاستمداران مورد اعتماد احاطه می کند که آنها را در مناصب مختلف مختلف می چرخاند.
از جمله دلسی رودریگز، که به عنوان وزیر ارتباطات، وزیر امور خارجه و اخیرا به عنوان معاون رئیس جمهور خدمت کرده است.
گتیبرادر او خورخه یکی دیگر از متحدان نزدیک مادورو است که در حال حاضر ریاست مجلس ملی تحت کنترل دولت را بر عهده دارد.
آقای مادورو و برخی از اطرافیانش – از جمله وزیر دفاعش – زمانی که مقامات آمریکایی در سال 2020 آنها را به اتهام “تروریسم مواد مخدر” و قاچاق مواد مخدر متهم کردند، بیشتر به هم نزدیک شدند.
رئیس جمهور از این کیفرخواست استفاده کرد تا خود را به عنوان یک مبارز علیه “نیروهای امپریالیستی ایالات متحده” معرفی کند که به گفته او او را هدف قرار می دهند زیرا “برای مردم می ایستد”.
او همچنین تحریم های آمریکا را عامل بحران اقتصادی وحشتناکی می داند که ونزوئلا تحت رهبری او متحمل شده است.
نزدیک به هشت میلیون ونزوئلایی طی دهه گذشته کشور را ترک کرده اند که به دلیل کمبود جمعیت گسترده و افزایش سرکوب سیاسی رانده شده اند.
در سال 2019، آقای مادورو برخی از قوانین سختگیرانه ارزی اعمال شده توسط آقای چاوز را برای جلوگیری از سقوط آزاد اقتصاد کاهش داد.
از آن زمان کسری بودجه کاهش یافته است، اما کسانی که به ارز خارجی دسترسی ندارند، همچنان به مبارزه ادامه می دهند.
نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که محبوبیت آقای مادورو در طول سال‌ها کاهش یافته است، تا حد زیادی به دلیل رکود اقتصادی که او ریاست آن را برعهده داشت.
با این حال، حزب سوسیالیست او PSUV هنوز هم می‌تواند به هسته سختی از حامیان و همچنین تعداد قابل توجهی از افرادی که از حکومت او سود مالی برده‌اند تکیه کند.
گتیبا این حال، به نظر می‌رسد اقدامات دولت او در ماه‌های اخیر به نگرانی او مبنی بر اینکه ماشین حزب قدرتمندش نمی‌تواند در صورتی که رأی آزاد و منصفانه باشد، در انتخابات پیروز شود، نشان می‌دهد.
ابتدا، بازرس کل، متحد دولت، رقیب اصلی خود، ماریا کارینا ماچادو را از نامزدی منع کرد، تصمیمی که بعداً توسط دادگاه عالی تحت کنترل دولت تأیید شد.
سپس زنی که ائتلاف مخالف به جای او در برگه رای انتخاب کرد، اجازه ثبت نام نداشت.
سرانجام، در ماه آوریل، دیپلمات سابق نسبتا ناشناخته ادموندو گونزالس به عنوان نامزد وحدت ائتلاف مخالفان تایید شد.
آقای گونزالس در نظرسنجی‌ها در زمان بی‌سابقه از آقای مادورو پیشی گرفت و برخی از آنها 40 درصد از رئیس جمهور پیشی گرفتند.
در پاسخ، لفاظی های آقای مادورو ستیزه جویانه تر شده است و حتی خطر “جنگ داخلی” را در صورت شکست افزایش می دهد.
او کمتر از دو هفته مانده به انتخابات به رای دهندگان گفت: “اگر نمی خواهید در ونزوئلا خونریزی، جنگ داخلی ناشی از فاشیست ها، پس بیایید بزرگترین موفقیت، بزرگترین پیروزی انتخاباتی در تاریخ مردم ما را هدف قرار دهیم.” انتخابات
فراخوان برای حمام خون ممکن است افراطی به نظر برسد، اما مادورو در صورت شکست در انتخابات چیزهای زیادی برای از دست دادن دارد.
نه تنها ایالات متحده برای دستگیری او به اتهام “تروریسم مواد مخدر” جایزه 15 میلیون دلاری (11.6 میلیون پوندی) تعیین کرده است، بلکه او همچنین توسط دادگاه کیفری بین‌المللی به دلیل جنایات علیه بشریت که توسط نیروهای امنیتی در جریان سرکوب مرتکب شده است مورد بازرسی قرار گرفته است. اعتراضات ضد دولتی در سال 2017
وقتی یک راننده اتوبوس سابق در مواجهه با شکست در انتخابات، قبول نمی کند که به پایان خط رسیده است، نباید کسی را شگفت زده کرد.
بسیاری می ترسند که او با آرامش آنجا را ترک نکند.