معمای یک آلمانی محکوم به اعدام در بلاروس

یک آلمانی که در بلاروس به اتهام تروریسم به اعدام محکوم شده بود، در یک مصاحبه با رقص در تلویزیون تحت کنترل دولتی ظاهراً به کار گذاشتن مواد منفجره در نزدیکی خط راه آهن اعتراف کرد.

در این ویدئوی 16 دقیقه‌ای که ریکو کریگر با دستبند از میان میله‌های فلزی یک سلول به‌طور شگفت‌آور دست‌نخورده و خالی فیلم گرفته شد، هیچ مدرک مستقیمی از این موضوع وجود ندارد.

او می گوید که بر اساس دستورات اوکراین عمل کرده است، اگرچه هیچ مدرکی ارائه نمی دهد.

سپس کریگر در حالی که اشک می‌ریزد نشان داده می‌شود و از دولت آلمان درخواست کمک می‌کند «قبل از اینکه خیلی دیر شود».

او اولین غربی است که در بلاروس به اعدام با جوخه تیراندازی محکوم شده است.

به نظر می رسد این ویدئوی احساسی و خام تولید شده در تلویزیون دولتی بخشی از کارزاری برای افزایش فشار بر مذاکرات با مقامات آلمانی است که برخی معتقدند می تواند با هدف تبادل احتمالی زندانیان باشد.

رسانه های دولتی گزارش دادند که ریکو کریگر به این حکم اعتراض نکرده است، که برای محکومان اعدام بسیار نادر است.

آندری پالودا، مبارز بلاروسی علیه مجازات اعدام گفت: «از این موضوع بسیار شگفت زده شدم. “من شرایط را نمی دانم، فقط می توانم حدس بزنم. اما شاید به او قول داده شده باشد که رایزنی ها در حال انجام است و ممکن است نوعی تبادل نظر صورت گیرد.»

ماهیت بی‌سابقه این پرونده این گمانه‌زنی را برانگیخته است که این پرونده با تلاش‌های روسیه، متحد نزدیک بلاروس، برای آزاد کردن یک قاتل FSB که در آلمان به جرم قتل یک گرجی چچنی در برلین در سال ۲۰۱۹ زندانی شده بود، مرتبط است که علیه روسیه می‌جنگید.

معاون مطبوعاتی وزارت امور خارجه آلمان از اظهار نظر در مورد چنین شایعاتی خودداری کرد. او همچنین به سابقه فیلمبرداری مصاحبه های صحنه ای با زندانیان، از جمله فعالان مخالف، که برای آزادی خود مجبور به شهادت شدند، در بلاروس توجه کرد.

این وزارتخانه به بی‌بی‌سی گفت که با مقامات بلاروس به نمایندگی از «شخص ذینفع» در این پرونده «فشار» کار می‌کند، اما جزئیات بیشتری را با استناد به حفظ حریم خصوصی ارائه نکرد.

او مجازات اعدام را به عنوان “شکل ظالمانه و غیرانسانی مجازات” محکوم کرد.

هفته گذشته نماینده وزارت امور خارجه در مینسک تایید کرد که این شهروند آلمانی به اتهام “تروریسم” و “مزدور” محکوم شده است.

آناتولی گلاز گفت که به برلین «تعدادی از گزینه‌ها» پیشنهاد شده است، و افزود که «مشاوره‌ها» در حال انجام است.

پروفایل لینکدین ریک کریگر شامل یک درخواست شغلی در ایالات متحده است که سال گذشته ارسال شده است.

در آنجا، او خود را یک امدادگر 29 ساله صلیب سرخ از برلین معرفی کرد که قبلاً به عنوان نگهبان سفارت ایالات متحده کار می کرد.

او به برنامه های مهاجرت به آمریکا اشاره کرد و گفت که برای پاسپورت درخواست داده است.

سخنگوی وزارت خارجه آمریکا به بی‌بی‌سی تأیید کرد که کریگر بین سال‌های 2015 تا 2016 برای Pond Security، شرکتی که خدمات امنیتی برای تأسیسات ایالات متحده در آلمان ارائه می‌کرد، کار می‌کرد. خود این شرکت با استناد به “تلاش های دیپلماتیک” و حفظ حریم خصوصی از اظهار نظر خودداری کرد.

صلیب سرخ آلمان همچنین تایید کرد که ریکو کریگر “در گذشته” برای “انجمن ناحیه” این سازمان کار می کرده است. یک سخنگوی گفت که او “عمیقا نگران است” اما افزود که به صلیب سرخ گفته شده است که در این مورد اظهار نظر نکند.

حقایق غیرقابل انکار بسیار کمی در این داستان وجود دارد.

مقامات بلاروس یا پاسخ نمی دهند، یا پاسخ می دهند که چیزی نخواهند گفت – آنها حتی اتهامات دقیق را تأیید نمی کنند.

این ممکن است حداقل تا حدی به دلیل حساسیت های سیاسی باشد. همچنین در موارد مجازات اعدام، که در این دولت مستبد بسیار محرمانه است، این رویه استاندارد است.

اولادزیمیر گورباخ، وکیل مدافع کریگر در دادگاه، تلفنی به من گفت: “من هیچ اطلاعاتی به شما نمی دهم.” سپس افزود: تلویزیون رسمی بلاروس را تماشا کنید. همه چیز آنجا نوشته شده است.»

به نظر می رسد محاکمه ریک کریگر در ماه ژوئن به پایان رسیده است. اما رسانه های تحت کنترل دولت هفته ها در مورد این پرونده سکوت کردند. روزنامه نگاران مستقل اکنون بیشتر در تبعید یا در زندان به سر می برند.

اما اکنون به نظر می رسد که اطلاعاتی در اختیار خبرنگاران وفادار دولت قرار گرفته و دستور به سر و صدا داده شده است.

روز دوشنبه، لیودمیلا گلادکایا، روزنامه‌نگار تلویزیون دولتی نوشت که کریگر در شش فقره از جمله اقدام تروریستی و آسیب عمدی به خطوط ارتباطی مجرم شناخته شد.

او با استناد به اسناد دادگاهی که بی بی سی نتوانست به دست آورد، ادعا کرد که او برای پیوستن به هنگ کالینوفسکی که توسط بلاروس ها برای جنگ در اوکراین تأسیس شده و به عنوان یک “گروه تروریستی” در بلاروس شناخته می شود، درخواست داده است.

این روزنامه‌نگار ادعا می‌کند که کریگر دستورالعمل‌های هنگ – و همچنین سرویس امنیتی اوکراین SBU – را به عنوان نوعی فرآیند فعالانه از جمله کاشت مواد منفجره دنبال کرد.

SBU نظری نخواهد داد، اما هنگ کالینوفسکی فقط به من گفت: “او جنگنده ما نیست.”

هنگامی که تلویزیون دولتی بلاروس پرونده خود را ارائه کرد – فیلم خود را “اعتراف” یک “تروریست آلمانی” نامید – همچنین نتوانست ارتباط خود را با هنگ ثابت کند.

هیچ ارتباطی با هنگ کالینوفسکی وجود نداشت.

در عوض، او اسکرین شات هایی از ایمیل های رمزگذاری شده را نشان داد که در آنها کریگر به دنبال ثبت نام برای سایر واحدهای خارجی در اوکراین بود. اعتقاد بر این است که یکی از آنها متعلق به لژیون بین المللی II است، اما یکی از نمایندگان آنجا به من می گوید که آدرس نادرست است.

“شاید به طور خاص برای ماهیگیری ایجاد شده است [sic] یا چیزی شبیه به آن،” آنها نوشتند و آن را یک عمل “کلاهبرداری” نامیدند.

در این مورد هنوز کنجکاوی های زیادی وجود دارد.

ما هرگز از داوطلبان خارجی در اوکراین نشنیده ایم که به عنوان بخشی از استخدام، خواستار “آزمایش” هستند، چه رسد به چیزی به خطر انداختن بمب در بلاروس.

امروزه گردشگران غربی در این کشور بسیار اندک هستند. ریکو کریگر هرگز قرار نبود با پس زمینه ترکیب شود.

او در یک فیلم تبلیغاتی ادعا می کند که به دلیل دستمزد بالا انگیزه جنگیدن در اوکراین را داشته است. اما بعد می گوید حقوق ماهیانه اش حدود 2000 یورو (1680 پوند) است که کمتر از حقوقی است که در آلمان پرداخت می شود.

در حالی که کریگر در لینکدین به زبان انگلیسی خوب می نویسد، پست هایی که در فیلم به او نسبت داده می شود به سختی سواد خواندن و نوشتن دارند. یکی می گوید: “نمی توانم آدرسی که به من داده شده را پیدا کنم.”

و در یک نقطه از فیلم، عکس کریگر از حساب کاربری لینکدین او نمایش داده می شود. اما تقلب شد و پرچم اوکراین برای جلوه بیشتر به پس زمینه اضافه شد.

مقاله لیودمیلا هلادکا به «اعتراف» کریگر در مقابل دوربین‌های تلویزیون دولتی اشاره می‌کند: او در حال عکاسی از تأسیسات نظامی و خطوط راه‌آهن برای یک نگهبان در اوکراین بود و سپس او را به یک کوله‌پشتی که در علف‌های بلند پنهان شده بود هدایت کردند.

به او گفته شد که او را به ایستگاه راه آهن در آزیاریشچا در شرق مینسک ببرد و او را در کنار راه آهن رها کند. همان شب انفجاری رخ داد، اما قربانی نداشت.

کریگر روز بعد دستگیر شد.

این روزنامه نگار با استناد به شهادت خود در زمان بازداشت، به اطلاعات گوشی خود و شاهدان از جمله راننده تاکسی اشاره می کند. اما هیچ اطلاعات مستقلی در مورد هیچ مدرکی ظاهر نشده است.

البته تصاویری از دوربین های نظارت تصویری وجود دارد که کریگر در اکتبر سال گذشته به فرودگاه مینسک پرواز کرد. آنها یک آلمانی را نشان می دهند که در هنگام کنترل پاسپورت آرام لبخند می زند. او به تنهایی سفر می کند و فقط چمدان دستی دارد.

اما هیچ فیلم دوربین مداربسته ای از او در حال کار گذاشتن مواد منفجره یا رفتار مشکوک منتشر نشده است.

تنها تصاویری از ورود کریگر به ایستگاه اصلی مینسک در روز روشن و سپس ایستادن روی سکوی یک ایستگاه منطقه ای ناشناخته وجود دارد.

زمان وقوع این پرونده قابل توجه به نظر می رسد.

این غوغا درست پس از آن رخ داد که ایوان هرشکویچ، روزنامه نگار آمریکایی به جرم جاسوسی در روسیه مجرم شناخته شد، اتهامی که دوستان و کارفرمایان او به شدت آن را نادرست می دانند. او به 16 سال زندان محکوم شد.

ولادیمیر پوتین در گذشته به این موضوع اشاره کرده بود که به فکر معاوضه هرشکویچ – و احتمالاً دیگران – با وادیم کراسیکوف، یک قاتل FSB است که در زندان آلمان است. اما پس از گذشت ماه‌ها، این معامله هنوز انجام نشده است.

پس شاید الکساندر لوکاشنکو رئیس جمهور بلاروس به کمک او می آید – با یک سکه مبادله آلمان؟

یک فیلم تبلیغاتی مطمئناً تهدید بزرگی را به همراه دارد. این شامل صداهای متفکرانه و صحنه های تهدیدآمیز است که توسط افرادی با کلاه و باتوم اجرا می شود.

در مرکز همه اینها مردی است که برای نجات جان خود التماس می کند.

ریک کریگر گریان می گوید که او “بدترین اشتباه” را انجام داده است و اکنون احساس می کند “کاملاً توسط دولتش رها شده است”. به نظر می رسد که کلمات او متنی هستند، اگرچه احساسات خام هستند.

فعال آندری پالودا معتقد است: “تنها شانس او ​​اکنون درخواست عفو – و تغییر مجازات اعدام توسط رئیس جمهور به حبس ابد” است.

ما مواردی را می شناسیم که سازوکارهای نه قانونی، بلکه سیاسی در آن دخیل بوده است. شاید اینجا هم بتواند کار کند.»