اپوزیسیون پس از سالها سرکوب به پیروزی امیدوار است

«او در زندان خواهد پوسید. هیچ کس او را بیرون نخواهد کشید.”

این چیزی است که نگهبانان زندان به خانواده امیرلندریس بنیتز گفتند. او در آگوست 2018 در ونزوئلا ناپدید شد، پس از اینکه او و شریک تاکسی‌رانش هنگام سوار شدن به یک نفر در مرکز شهر دستگیر شدند.

او خودسرانه به توطئه برای ترور رئیس جمهور متهم شد و بدون محاکمه عادلانه به 30 سال زندان محکوم شد.

وقتی او را به زندان بردند، باردار بود. نگهبانان با وجود اعتراض او را از ناحیه شکم کتک زدند و او سقط کرد.

خانواده او به ما می گویند که او در زندان با شکنجه هایی از جمله برداشتن ناخن هایش با چکش مواجه شده است.

گروه حقوق بشر فورو پنال مدعی است که ۱۵۷۰۰ بازداشت خودسرانه با انگیزه سیاسی بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۳ در ونزوئلا صورت گرفته است که صدها نفر را پشت میله‌های زندان به جا گذاشته است.

این یکی از راه‌های متعدد برای مقابله با مخالفان است.

بی بی سی از دولت و دادستان درخواست اظهار نظر یا مصاحبه کرده است و پاسخی دریافت نکرده است.

رئیس جمهور نیکلاس مادورو از زمان برکناری مربی خود هوگو چاوز در سال 2013 در قدرت بوده و روز یکشنبه به دنبال انتخاب مجدد است.

عکس‌های او در خیابان‌ها دیده می‌شد و در روز پایانی کمپین در کاراکاس، صدها اتوبوس برای انتقال مردم از سراسر کشور به آخرین راهپیمایی او پرداخت شد، جایی که بسته‌های غذای رایگان به عنوان انگیزه برای شرکت در آن توزیع شد.

ونوس، زنی در این تجمع، می‌گوید که حزب PSUV آقای مادورو «مزایای زیادی» به او داده است.

او می گوید: «ما اینجا هستیم تا از نیکلاس مادورو تا آخر حمایت کنیم.

ایوان، یکی دیگر از حامیان، می گوید: “به کسانی که با ما مخالفند، به کسانی که می گویند اینجا دموکراسی نیست، دیکتاتوری وجود دارد… این انقلاب همچنان خواهد درخشید.”

با این حال، حتی برخی از حامیان آقای مادورو قربانی سرکوب مخالفان شده اند.

یکی از اعضای خانواده Emyrlandris، آنا (نام واقعی او نیست)، به شرط ناشناس ماندن با ما صحبت کرد.

خانواده او به نیکلاس مادورو و قبل از او هوگو چاوز رای دادند، اما آنها می گویند اکنون “همه چیز تغییر کرده است زیرا ما درک کردیم که عدالت در ونزوئلا چگونه کار می کند.”

«دولت در ناامیدی است زیرا می داند که ضرر کرده است. بسیاری از مردم چشمان خود را باز کرده اند و واقعیتی را که ما در ونزوئلا زندگی می کنیم درک کرده اند. به نام خداوند متعال، امیدوارم رئیس جمهور جدید برای ونزوئلا بهتر پیروز شود.»

انتخابات اخیر آزاد یا عادلانه تلقی نشد، بسیاری از کشورها از به رسمیت شناختن مادورو به عنوان رئیس جمهور خودداری کردند و ایالات متحده تحریم های بیشتری را علیه ونزوئلا اعمال کرد.

برای اولین بار در سال‌های اخیر، اپوزیسیون احساس می‌کند که شتاب زیادی دارد و در نظرسنجی‌ها پیشتاز است و ادعای پیروزی را برای حزب حاکم سخت‌تر می‌کند.

اما دولت از تعدادی تاکتیک با نیروهای مسلح، نهادهای انتخاباتی و قضایی تحت کنترل خود برای سرکوب پیشگیرانه مخالفان استفاده کرده است. این اقدامات شامل بازداشت منتقدان، دعوت نکردن ناظران اتحادیه اروپا به انتخابات و جلوگیری از ثبت نام میلیون ها ونزوئلا در خارج از کشور برای رای دادن است.

آلسیدس براچو معلمی است که در 4 ژوئیه 2022 پس از رفتن به تظاهراتی که خواستار افزایش دستمزد شده بود، بازداشت شد.

او یادآور می شود: “ما در مورد 800 روز بدون افزایش حقوق صحبت می کنیم که حقوق ماهیانه 3.50 دلار است.”

اما پس از اعتراض دستگیر و متهم به «تروریسم» شد.

«آنها به خانه نزدیک شدند، حدود 22 نفر با تفنگ های بلند. سلاح هایی که به نظر می رسید در فیلم های اکشن یا بازی های ویدیویی برای پسران هستند. بدون جستجو.”

او پس از محکومیت به 16 سال حبس به اتهام «اجتماع و تبانی» و «ارتباط مجرمانه» به مدت 72 ساعت در حالی که بدون دسترسی به غذا، آب یا توالت در بازداشت بود، مجبور شد برهنه بایستد.

“فکر می کردم دارم می میرم.”

“اگر می خواهید در ونزوئلا تجارتی راه اندازی کنید، بگذارید زندان باشد. همه چیز را از شما می گیرند. دولت غذا نمی دهد.» او درباره کمبود حتی ابتدایی ترین مواد غذایی در زندان گفت.

او سرانجام در دسامبر گذشته در جریان مبادله زندانیان با ایالات متحده آزاد شد که در آن ۱۹ زندانی سیاسی در ازای الکس ساب، متهم پولشویی که ارتباط نزدیکی با رئیس جمهور مادورو داشت و در ایالات متحده متهم شده بود، آزاد شدند.

با وجود اتفاقی که برای او افتاد، آقای براچو می خواهد به مبارزه ادامه دهد.

“اگر همه ما ساکت باشیم، اگر کسی این کار را نکند، مبارزه ای وجود ندارد.”

«سرکوب موجی وجود دارد. ما خیلی نگران هستیم. من نمی توانم زندگی ام را از نو شروع کنم، جای امنی ندارم.

ماریا کارینا ماچادو، رهبر اپوزیسیون در انتخابات روز یکشنبه از شرکت در انتخابات منع شد، ده‌ها نفر از تیم او بازداشت شدند و حتی غرفه‌های غذایی که به او سرو می‌کردند بسته شدند.

اکثر ایستگاه های تلویزیونی و رادیویی دولتی هستند و بسیاری از رسانه های دیجیتال دیگر مسدود شده اند.

اتوبوس تلویزیون شرکتی از داوطلبانی است که «اخبار واقعی» را در اتوبوس های سراسر کشور می خوانند.

آندرس برانکوویچ یکی از داوطلبان است. او معتقد است که «سانسور» می تواند بر انتخابات تأثیر بگذارد.

توییتر اکنون یکی از پرکاربردترین اپلیکیشن‌ها در ونزوئلا است، زیرا مردم می‌توانند آنچه را که می‌خواهند پست کنند و ببینند چه اتفاقی می‌افتد. اما مردمی که تلویزیون ملی در خانه دارند، نمی بینند که چه اتفاقی برای مخالفان می افتد.

او می گوید: «همه اخبار به نفع رژیم است.

ونزوئلا با وجود داشتن بزرگترین ذخایر نفت شناخته شده جهان، به شدت فقیر است. بیش از نیمی از جمعیت ونزوئلا در فقر زندگی می‌کنند و نزدیک به هشت میلیون نفر این کشور را ترک کرده‌اند که به بحران مهاجرت در مرز ایالات متحده کمک کرده است.

جاناتان مارکانو با خانواده پنج نفره خود در یک اتاق کوچک زندگی می کند.

او برای تغذیه خانواده‌اش، هر روز با یک لاستیک لاستیکی به ماهیگیری می‌رود که اغلب در جزر و مد خطرناک است.

او نمی تواند یک قایق یا سوخت برای آن بخرد. او به جزر و مد تکیه می کند که او را هر روز به خشکی باز می گرداند.

«من همیشه به افراد مسئول رای داده ام. چاوز به من اعتماد به نفس داد.”

اما اکنون تعریف نمی‌شود: «کمک نمی‌آید، چیزی که بیشتر نیاز دارید نمی‌آید. من از مهمانی بسیار ناامید هستم.”

رئیس جمهور مادورو تحریم های آمریکا را عامل مشکلات کشور می داند، اما منتقدان آن را به فساد و سوء مدیریت نیز نسبت می دهند.

دلایلی وجود دارد که چرا غرب می خواهد روابط با ونزوئلا را بهبود بخشد: نفت و منابع طبیعی این کشور، این واقعیت که ایران، چین و روسیه روی ونزوئلا به عنوان متحد در غرب حساب می کنند، و به دلیل اینکه نمی خواهند بحران مهاجرت در ونزوئلا ایجاد شود. آمریکا بدتر شود .

اما اگر این رای دوباره ناعادلانه تلقی شود، بعید است که تحریم ها برداشته شوند و دولت به رسمیت شناخته شود.