بی بی سیسازمان جهانی بهداشت (WHO) اعلام کرد که فلسطینی‌های زخمی و شدیداً بیمار از غزه به امارات متحده عربی منتقل می‌شوند که بزرگترین تخلیه پزشکی از زمان آغاز جنگ پس از حمله وحشیانه حماس به جنوب اسرائیل در 7 اکتبر است.
منابع بیمارستانی در غزه گفتند 150 بیمار سوار 5 اتوبوس شدند، اما سازمان جهانی بهداشت هنوز آمار دقیقی را تایید نکرده است.
عملیات نظامی گسترده اسرائیل که به دنبال آن سیستم بهداشت و درمان غزه را ویران کرد.
و پس از آنکه ارتش اسرائیل کنترل آنجا را در اوایل ماه مه به دست گرفت، مسیر اصلی برای تخلیه‌کنندگان پزشکی از طریق گذرگاه مرزی رفح غزه با مصر بسته شد.
سازمان جهانی بهداشت می‌گوید تا کنون حدود 5000 شهروند غزه در خارج از قلمرو تحت درمان قرار گرفته‌اند، اما 10000 نفر دیگر هنوز باید ترک کنند.
این آخرین گروه روز یکشنبه شروع به جمع آوری در نقاط تحویل برای حمل و نقل به یک مکان مرکزی قبل از حرکت کردند.
در شهر مرکزی دیرالبلاح، ایستگاه اتوبوس مملو از بیماران و خانواده هایشان بود.
شذه ابوسلیم که دخترش لامیس را روی ویلچر هل می‌داد، گفت: «از همه دنیا می‌خواهم که با دلسوزی به ما نگاه کنند. یک دختر جوان به دلیل اسکولیوز که شش ماه به تعویق افتاده نیاز به یک عمل جراحی جدی دارد. او به سختی می توانست حرکت کند، صورتش پر از اشک و خستگی بود.
وقتی با من تماس گرفتند، باورم نمی شد [to say] مادرش گفت که دخترم در میان کسانی بود که برای معالجه به خارج از غزه سفر می کردند. من نمی دانم جنگ کی به پایان می رسد… و خداوند عنایت کند که آسان شود و همه شفا پیدا کند.»
حتی قبل از درگیری، برخی از ساکنان غزه مراقبت های خارج از قلمرو را دریافت می کردند، زیرا سیستم بهداشتی برای درمان بیماری های پیچیده مجهز نبود.
اما در نتیجه بمباران اسرائیل، بیمارستان ها بسته شدند، پزشکان کشته شدند، داروها مسدود شدند و سایر موسسات مملو از قربانیان شدند.
داستان نسیمه العجیل رنج و ناامیدی ناشی از آن را به تصویر می کشد.
او می گوید: «ما ضربه خوردیم. پسر بزرگم کشته شد، پدرم کشته شد، پسر کوچکم، عسر، بینایی خود را از دست داد.
خانم العجیل می نشیند و عسر کوچولو را در آغوش می گیرد و پلک هایش را با یک کاسه خالی بسته است. پای او در باند پیچیده شده است.
او گفت: «چشم چپ او با شکستگی جمجمه بیرون زده است. پسر وسطی من از ناحیه پا آسیب دیده و ناهنجاری های پا دارد و من دچار شکستگی جمجمه، نابینایی در چشم چپ، کتف و دنده هایم شکسته شده ام.
ارتش اسرائیل می گوید شبه نظامیان حماس و زیرساخت ها را در بیمارستان ها و کلینیک های پزشکی کشف کرده است، ادعایی که توسط جنبش اسلامگرای شبه نظامی که قبل از جنگ غزه را کنترل می کرد، رد کرد.
اما فعالان حقوق بشر اسرائیل را به ممانعت از تخلیه پزشکی متهم کردند.
پزشکان حقوق بشر در اسرائیل و گروه های دیگر در اوایل ژوئن پس از بسته شدن گذرگاه رفح، دادخواستی را به دادگاه عالی اسرائیل تسلیم کردند.
از زمانی که دو ماه پیش نیروهای اسرائیلی منطقه مرزی را در آغاز عملیات زمینی خود تصرف کردند، مصر از بازگشایی این گذرگاه، تنها مسیر خروج از غزه که به اسرائیل منتهی نمی‌شود و در گذشته نقطه اصلی خروج غیرنظامیان و غیرنظامیان بود، خودداری کرد. یک کانال کمک بزرگ
مقامات مصری اصرار دارند که نوار غزه باید به کنترل فلسطین بازگردانده شود.
در نتیجه این شکایت، دولت اسرائیل متعهد شد که مکانیزمی دائمی ایجاد کند تا امکان تخلیه منظم پزشکی را فراهم کند.
اما او هنوز این کار را نکرده است و روز یکشنبه اعلام کرد که تخلیه مورد انتظار را لغو می کند، بدون اینکه دلیل آن را بیان کند.
شبکه تلویزیونی عمومی کان گزارش داد که بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر، پس از حمله مرگبار حزب الله در بلندی های جولان اشغالی در آخر هفته که منجر به کشته شدن 12 کودک و نوجوان شد، خودش این تصمیم را گرفت.
به نظر می رسد به سرعت لغو شده است. عزا احمد کفرنه، مادر و مادربزرگ 57 ساله مبتلا به سرطان، به بی‌بی‌سی گفت که بیماران پس از شنیدن این خبر در حال آماده شدن برای رفتن به خانه بودند، اما به آنها گفته شد که بمانند زیرا “پتانسیل بالایی وجود دارد که آنها موافقت کنند که شما را ترک کنید.” .
هیچ چیز در مورد این جنگ مشخص نیست و برای کسانی که به اندازه کافی خوش شانس هستند که از آن فرار کنند، وداع تلخ است.
سارا مرزوک، دختر 12 ساله ای که می گوید پایش را در اثر بمباران خانه همسایه اش از دست داده است، یکشنبه در ایستگاه اتوبوس اشک هایش را پاک کرد.
او می‌گوید: «می‌خواهم جنگ تمام شود و همه بچه‌هایی که من را دوست دارند، بتوانند با من بروند و در خارج از کشور پروتز کنند و درمان شوند. من همچنین امیدوارم که برای دیدن پدرم برگردم.”
خانم احمد کافرنه گفت که اگر اینقدر مریض نبود، نمی رفت. او نشنیده بود که هیچ پناهجوی پزشکی به غزه بازگشته باشد.
او گفت: «من بین ترک خانواده و رفتن به معالجه درگیر هستم. و همه چیز ممکن است بیشتر طول بکشد، و جنگ ممکن است طولانی شود، و اوضاع می تواند بدتر شود. هیچ کس نمی داند.”