چگونه زمینه برای تبادل اسرا توسط روسیه فراهم شد

این موضوع در سکوت بهتر حل می شود».

این عبارتی است که مقامات روسی وقتی از آنها خواسته اند در مورد تبادل احتمالی زندانیان شرق و غرب اظهار نظر کنند، این عبارت است. کلماتی که ماه هاست می شنویم.

کرملین اینگونه دوست دارد: توافقات پشت درهای بسته، “دیپلماسی گروگان گیری” به دور از توجه رسانه ها. گفتگوی سرویس اطلاعاتی با سازمان اطلاعات؛ دولت به دولت

تا زمانی که مسکو به آنچه – یا بهتر است بگوییم، چه کسی – می خواهد، نرسد.

اما با وجود “سکوت”، سیگنال هایی وجود داشت. چیزی حرکت کرد.

ولادیمیر پوتین در فوریه گذشته در مصاحبه ای با مجری سابق فاکس نیوز، تاکر کارلسون، درباره ایوان هرشکویچ، خبرنگار وال استریت ژورنال که در روسیه دستگیر و به اتهام جاسوسی متهم شد، صحبت کرد.

پوتین گفت: «من بعید نمی دانم که آقای هرشکویچ بتواند به وطن خود بازگردد. ما از سازمان‌های اطلاعاتی ایالات متحده می‌خواهیم تا به این فکر کنند که چگونه می‌توانند به اهدافی که سازمان‌های اطلاعاتی ما دنبال می‌کنند کمک کنند.»

این یک اشاره بسیار علنی و ظریف بود: مسکو آماده معامله است.

رئیس کرملین اسامی را ذکر نکرد. اما او کاملاً روشن کرد که روسیه در ازای آن چه کسی را می‌خواهد: وادیم کراسیکوف، یک مأمور مظنون روسیه که در حال گذراندن حبس ابد برای قتل بود – نه در آمریکا، بلکه در آلمان.

چند روز بعد، الکسی ناوالنی، رهبر مخالفان روسیه در یک مستعمره دورافتاده قطب شمال درگذشت. قبل از مرگ او، شایعاتی وجود داشت مبنی بر اینکه مذاکرات برای مبادله آقای ناوالنی، ایوان هرشکویچ و تفنگدار سابق آمریکایی پل ویلان، که همگی در روسیه زندانی بودند، با وادیم کراسیکوف در آلمان در جریان است.

آیا مقامات آلمانی در حال مذاکره برای تبادل زندانیان بودند؟

سریع به جلو به ژوئن. محاکمه غیرعلنی جاسوسی ایوان هرشکویچ که توسط وال استریت ژورنال و دولت آمریکا “جعلی” خوانده شده بود، سرانجام در یکاترینبورگ آغاز شد. رسیدگی به این پرونده به سرعت به اواسط مرداد ماه موکول شد.

اما ماه گذشته، دادگاه به طور غیرمنتظره جلسه دوم را برای بیش از سه هفته به تعویق انداخت. بر اساس نتایج یک محاکمه سریع سه روزه، ایوان هرشکویچ مجرم شناخته شد و به 16 سال زندان در یک زندان با امنیت بالا محکوم شد.

در همان روز، آلسو کورماشووا روزنامه نگار آمریکایی-روسی توسط دادگاهی در کازان به شش سال و نیم حبس محکوم شد. دادگاه او تنها دو روز به طول انجامید.

یک نفر به وضوح عجله داشت. این قوی‌ترین نشانه‌ای بود که یک معامله انجام شد و احتمال معامله وجود داشت. مقامات روسی معمولاً محکومیت را پیش نیاز هر گونه تبادل زندانی می دانند.

سیگنال‌های بیشتری در اوایل این هفته منتشر شد و گزارش‌هایی مبنی بر آزادی یک سری از زندانیان سیاسی برجسته روسی از ندامتگاه‌ها یا بازداشتگاه‌هایشان منتشر شد.

گمانه زنی ها رشد کرد. آیا این مخالفان می توانند بخشی از تبادل زندانیان بزرگتر از آنچه در ابتدا تصور می شد، باشند؟

اخباری در بلاروس منتشر شد: الکساندر لوکاشنکو، رئیس این کشور، با عفو ریک کریگر شهروند آلمانی که به اتهام تروریسم و ​​غیره به اعدام محکوم شده بود، موافقت کرد. آیا او می تواند بخشی از مبادله باشد؟

این بزرگترین تبادل زندانی بین شرق و غرب از زمان جنگ سرد است.

دولت های غربی از آزادی خارجی ها و همچنین آزادی برخی از برجسته ترین زندانیان سیاسی روسیه استقبال خواهند کرد.

مسکو بازگشت عوامل خود را جشن خواهد گرفت.

هر دو طرف استدلال خواهند کرد که این یک معامله خوب است.

اما اگر روسیه، همانطور که در گذشته انجام داده است، به این نتیجه برسد که “دیپلماسی گروگان گیری” کار می کند، آنچه نگران کننده است این است که بعید است این آخرین باری باشد که زندانیان در اینجا – چه خارجی و چه روسی – به عنوان ابزار چانه زنی استفاده می شوند.