رویاهای تغییر در کشور هنوز در شوک است

در داکا، دانش‌آموزان در خیابان‌ها، هدایت ترافیک و حمایت از کارگران را به عهده می‌گیرند.

پلیس که معمولا به شدت قابل مشاهده است، در خیابان های معمولاً پر سر و صدا و شلوغ پایتخت بنگلادش دیده نمی شود.

تنها دانشجویان و برخی از نیروهای شبه نظامی به نظر می رسد که پس از هفته ها شورش که در آن صدها نفر کشته شده اند، سعی در حفظ نظم و نظم دارند. وعده تشکیل دولت موقت داده شده اما هنوز روی کار نیامده است.

پلیس اکنون پس از رانندگی مرگباری که خشم بسیاری را برانگیخت، از امنیت خود می ترسد. این کشور نتوانسته است اعتراضات ضد دولتی را که ماه گذشته بر سر سهمیه های شغلی در خدمات ملکی آغاز شد، متوقف کند.

دو روز پس از فرار خانم حسینا به هند، اوضاع آرام‌تر است، اما گزارش‌ها از غارت و خشونت پراکنده در خلاء قدرت همچنان ادامه دارد.

بسیاری از بنگلادشی ها، به ویژه جوانان، امیدوارند که کشور در نقطه عطفی باشد.

“من آزادی بیان می خواهم. من کشوری بدون فساد می خواهم. نورجهان ملی، 21 ساله، دانشجوی دانشگاه آزاد، به بی بی سی گفت: من می خواهم مردم حق اعتراض داشته باشند.

“من مطمئن نیستم که کشور به کجا می رود زیرا دولت تغییر کرده است. اما صرف نظر از اینکه آیا تبعیض باقی می ماند یا خیر، من فقط در صورتی خوشحال خواهم شد که خواسته های آنها برآورده شود.

اکنون که قدرت از دست رهبر دیرینه کشور گرفته شده، اکنون کشور در تلاش است تا با شوک اتفاقات اخیر کنار بیاید.

بیش از 400 نفر در ناآرامی های اخیر کشته شده اند که بیشتر آنها غیرنظامی بوده و توسط نیروهای امنیتی و همچنین تعدادی از افسران پلیس هدف گلوله قرار گرفته اند. این خونین ترین قسمت از زمان جنگی است که در سال 1971 کشور را به استقلال رساند.

در فرودگاه، کارگری کیف هایم را به من داد و گفت که اوضاع خیلی بد است و دولت زور زیادی به کار برده است.

او گفت: «بسیاری از کودکان – بین شش، هفت تا هشت – کشته شدند.

در نزدیکی فرودگاه، دانش‌آموزانی که جلیقه‌های نارنجی پوشیده بودند، ترافیک را هدایت می‌کردند.

راننده گفت: اینجا پلیس نیست، فقط دانش آموز است. دولت وجود ندارد، دانشجویان امنیت 100 درصدی را تامین می کنند.

او با دانش آموزان موافق بود و گفت آنها کار خوبی کردند.

همانطور که در حال حرکت بودیم، گروهی از دانش آموزان در حال نصب مخروط های پلاستیکی برای کنترل جریان ماشین ها بودند.

من اینجا هستم تا از برادرانم محافظت کنم و در ترافیک کمک کنم. ذوالکرنیم راحت، دانشجوی مدیریت بازرگانی در دانشگاه آسیا پاسیفیک به بی‌بی‌سی گفت: از همان ابتدا، من در جنبش سهمیه‌بندی شرکت داشتم که به یک جنبش مردمی تبدیل شد.

«ما خوشحالیم که دولت خودکامه را حذف کردیم. ما آزادی و حاکمیت خود را به دست آوردیم.”

او مطمئن بود که مردی که به عنوان رهبر موقت، محمد یونس، برنده جایزه نوبل نام برده می‌شود، می‌تواند طی چند ماه «با کمک دانشجویان، وکلا، مردم عادی» دولتی تشکیل دهد.

«آینده بنگلادش در دست رهبران دانشجویی است. انشاالله همه چیز درست می شود.» این جوان 22 ساله گفت.

محمود الحسن 21 ساله نیز در همین دوره تحصیل می کند.

من دموکراسی می‌خواهم تا مردم از هر طبقه‌ای بتوانند از فرصت‌های برابر و حقوق برابر برخوردار شوند». او به “رهبری که بتواند این کار را انجام دهد” امیدوار است.

آقای یونس اواخر روز سه‌شنبه توسط رئیس‌جمهور بنگلادش به این سمت منصوب شد و به خواسته‌های کلیدی دانشجویان معترض پاسخ داد که گفتند دولت تحت رهبری ارتش را نمی‌پذیرند. او اکنون پس از عمل جراحی در فرانسه دوران نقاهت را می گذراند و می تواند روز پنجشنبه سوگند یاد کند.

او روز چهارشنبه در فرودگاه شارل دوگل پاریس، جایی که قرار بود پرواز کند، به خبرنگاران گفت: «من مشتاقانه منتظرم که به خانه برگردم و ببینم چه خبر است و چگونه می‌توانیم خودمان را سازماندهی کنیم تا از آشفتگی که در آن هستیم خلاص شویم». . در داکا

در پی گزارش هایی مبنی بر غارت و حملات انتقام جویانه به طرفداران شیخ حسینه، وی از مردم خواست از هر گونه خشونت خودداری کنند و هشدار داد که در غیر این صورت خطر نابودی همه چیز را دارند.

فرمانده ارتش روز چهارشنبه در یک سخنرانی خطاب به ملت گفت که مطمئن است آقای یونس “می تواند ما را از طریق یک فرآیند دموکراتیک زیبا هدایت کند و ما از آن سود خواهیم برد”.

اینکه اوضاع از اینجا چگونه پیش می‌رود باید مشخص شود، اما تا آنجا که مدیریت ترافیک پیش می‌رود، به نظر می‌رسد که دانش‌آموزان کارشان را خوب انجام می‌دهند.

بی بی سی دریافت که در انتخابات جنجالی ما در ژانویه که توسط مخالفان اصلی تحریم شد و به حزب عوامی لیگ شیخ حسینه برای چهارمین دوره قدرت رسید، بسیار بهتر بود.

وقتی گروهی از مردان را دیدیم که میله‌های فلزی بزرگ را برای یک پروژه ساختمانی می‌کشیدند، مثل همیشه به نظر می‌رسید.

«سیستم ترافیک اکنون بهتر شده است. دانش آموزان خوب هستند. این بهتر از زمانی است که پلیس اینجا بود.” “امروز شلوغ تر از دیروز است.”

او از انتخاب یک رهبر موقت حمایت می کند.

از آنجایی که آقای یونس در سراسر جهان شناخته شده است، او می تواند هر گونه سقوط اقتصادی احتمالی را کاهش دهد.

من نگران بدهی های بین المللی هستم که بنگلادش چگونه می تواند پرداخت ها را مدیریت کند. به همین دلیل است که فکر می کنم او می تواند کار خوبی انجام دهد.”

مشکلات پیش رو بسیار زیاد است و فقط اقتصادی نیست. پس از 15 سال ماندن شیخ حسینه در قدرت، بسیاری از زخم ها در روز دوشنبه پایان یافت.

دولت او با اصلاحات اقتصادی اعتبار دارد که استانداردهای زندگی بسیاری را در بنگلادش بهبود بخشیده است. اما او همچنین به نقض جدی حقوق بشر، از جمله قتل های غیرقانونی متعدد و ناپدید شدن اجباری متهم شده است.

بسیاری از مردم می توانند با آنچه خانواده هایشان از سر گذرانده اند ارتباط برقرار کنند.

در هواپیمای داکا موفق شدم چند دقیقه چشمانم را ببندم. وقتی آنها را باز کردم، یک یادداشت دست نویس روی یک کیف بیمار پیدا کردم که در جیب پشتی صندلی جلو پیدا شده بود.

شخصی روی آن نوشته است که پدرش به دست شیخ حسینه کشته و برادرش ربوده شده است. او در هشت سال گذشته به خاطر امنیت همسر و فرزندانش در تبعید بوده است.

در این یادداشت آمده است که اکنون او برای زیارت قبر پدرش به سرزمینی که «سرزمین آزادگان» می‌خواند بازمی‌گردد.