یک سال پس از قیام، روسیه بقایای این گروه را کنترل می کند

کارشناسان به بی بی سی گفته اند که روسیه یک سال پس از آن که مزدوران جهان را با شورش علیه دولت ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه شوکه کردند، روسیه عملاً گروه واگنر را متلاشی کرده و جایگزین کرده است.

یوگنی پریگوژین – رهبر فقید نیروهای شبه نظامی – در 23 ژوئن 2023 وارد اوکراین شد و شهر جنوبی روستوف را پس از ماه ها افزایش تنش با رهبران نظامی در مسکو تصرف کرد.

نیروهای او سپس یورش کوتاهی به پایتخت را آغاز کردند که با مقاومت اندکی روبرو شدند. “مارش عدالت”، همانطور که پریگوژین آن را نامید، یک روز پس از پایان حمله او به طور ناگهانی متوقف شد.

تنها دو ماه بعد، هواپیمای پریگوژین سقوط کرد او به همراه چند تن دیگر از اعضای عالی رتبه واگنر کشته شدآینده گروه را در هاله ای از ابهام قرار می دهد.

دکتر سورچا مک لئود، یکی از اعضای کارگروه سازمان ملل متحد در مورد مزدوران و مدرس دانشگاه کپنهاگ، گفت که نیروهای سابق واگنر در سراسر روسیه پراکنده بودند.

“[Wagner] ممکن است دقیقاً به شکل سابق وجود نداشته باشد، اما یک نسخه – یا حتی نسخه ها – همچنان وجود دارد. “

وی افزود: «گروه واگنر از نظر ژئوپلیتیکی و اقتصادی برای روسیه بسیار مهم بوده است، بنابراین آنطور که برخی معتقدند هرگز ناپدید نخواهد شد».

نیروهای پریگوژین برای سال ها ابزار ارزشمند و ناکارآمدی برای عملیات روسیه در آفریقا و سوریه بوده اند. اما پریگوژین و واگنر علناً در اوکراین – زمانی که نیروهای منظم مسکو در حال جنگ برای شکستن خطوط دفاعی کیف بودند – بود.

در اواخر سال 2022 و اوایل سال 2023، واگنر کلید پیروزی های معدود روسیه در میدان جنگ بود. نیروهای او که اکثراً از زندانیان سابق تشکیل شده بودند، موفق شدند شهر سالیدر در شرق را تصرف کنند، قبل از اینکه پس از ماه ها درگیری شدید در چرخ گوشت باخموت، جای پای خود را به دست آورند.

به گفته شورای امنیت ملی آمریکا، «واگنر» در اوج فعالیت خود حدود 50 هزار مزدور در اوکراین داشت.

اکنون کارشناسان می گویند که عملیات واگنر در اوکراین تابع دیگر تشکیلات دولتی و شبه نظامی روسیه بود. یکی از فرماندهان سابق پی‌ام‌سی واگنر اخیراً به بی‌بی‌سی روسی گفت که به مزدوران دستور داده شده «به وزارت دفاع بپیوندند» یا آنجا را ترک کنند.

مقامات اطلاعاتی بریتانیا پیشنهاد کردند که برخی از واحدهای پیاده این گروه زیرمجموعه روزگارد یا گارد ملی هستند. این واحد که در سال 2016 ایجاد شد، “ارتش خصوصی” پوتین نامیده می شود و توسط محافظ سابق ویکتور زولاتوف کنترل می شود.

وزارت دفاع بریتانیا (MOD) اعلام کرد که عناصر گروه واگنر در اکتبر 2023 تحت کنترل گارد ملی قرار گرفتند. قرار بود سربازان سابق PMC “واگنر” که “شکل های داوطلب” نامیده می شوند با قراردادهای شش ماهه به اوکراین اعزام شوند. در این گزارش آمده است که قراردادهای 9 ماهه به آفریقا می رسد.

آنتون یلیزاروف – عامل قدیمی واگنر که گفته می شود فرماندهی عملیات خونین مزدور در باخموت را بر عهده داشت – چند روز بعد ظاهراً ادغام را تأیید کرد. در ویدئویی که در یک کانال تلگرامی مرتبط با واگنر منتشر شد، او گفت که در ساخت اردوگاهی شرکت کرده است که در آن سربازان PMC واگنر “برای روسیه کار خواهند کرد” و به واحدهای گارد ملی در تشکیل جدید خواهند پیوست.

مقامات بریتانیایی گفتند که «شمول نیروهای تهاجمی سابق واگنر در سپاه داوطلبان روزگارد قویاً نشان می‌دهد که واگنر با موفقیت تحت انقیاد روزگارد قرار گرفته است و کنترل دولت روسیه بر گروه واگنر را تقویت می‌کند».

تحقیقات اخیر بی‌بی‌سی روسیه نشان داد که دیگر واحدهای سابق پی‌ام‌سی واگنر برای مبارزه با مرد قدرتمند ولادیمیر پوتین در چچن -رمضان قدیروف- و نیروهای او اخمت ثبت نام کرده‌اند.

نمونه بارز زوال این گروه زمانی بود که لوگوی آن از برجی که در دومین شهر روسیه، سنت پترزبورگ اشغال کرده بود، برداشته شد.

گفته می شود که طی چند روز پس از شورش، پریگوژین با پوتین به توافق رسید تا فعالیت های گروه خود را در آفریقا متمرکز کند، از رژیم ها حمایت کند و منابعی را برای روسیه فراهم کند. بنا بر گزارش ها، پس از مرگ وی، معاون وزیر دفاع یونس بیک یوکوروف از پایتخت های آفریقا بازدید کرد و به مقامات اطمینان داد که خدمات ارائه شده توسط این گروه ناپدید نخواهد شد.

در اوایل ماه جاری، مرکز تحلیلی موسسه روابط بین‌الملل لهستان (PISM) خاطرنشان کرد که پس از مرگ پریگوژین، «توجه دولت روسیه به [Africa] او نه تنها ضعیف نشد، بلکه قوی‌تر شد.»

بی بی سی در ماه فوریه به اسنادی دست یافت که این را نشان می دهد مسکو “بسته بقای رژیم” را ارائه کرد در ازای دسترسی به منابع طبیعی مهم استراتژیک – رویکردی که قبلاً توسط گروه واگنر مورد علاقه بود.

این طرح توسط یک به اصطلاح “گروه اعزامی” روسی به نام سپاه آفریقا که توسط ژنرال سابق GRU آندری آواریانوف فرماندهی می شد، پیشنهاد شد. او قبلاً بر عملیات های مخفی نظارت می کرد که در ترور و بی ثبات کردن دولت های خارجی تخصص داشتند.

کارشناسان به بی بی سی گفتند که سپاه آفریقا در واقع جایگزین واگنر در غرب آفریقا شده است. در تلگرام، این یگان به خود می بالید که به افراد استخدام شده حقوق و دستمزد تا 110000 روبل در سال و خدمات “تحت رهبری فرماندهان شایسته با تجربه رزمی گسترده” ارائه می دهد.

در ماه ژانویه، اولین اعزام 100 سرباز خود را به بورکینافاسو اعلام کرد. بنا بر گزارش ها، 100 نفر دیگر در ماه آوریل وارد نیجر شدند.

روسلان تراد، تحلیلگر امنیتی در شورای آتلانتیک، به بی‌بی‌سی گفت که واگنر اساسا «به سپاه آفریقا تبدیل شده و اکنون به طور کامل به اهداف اطلاعات نظامی و وزارت دفاع خدمت می‌کند.

او خاطرنشان کرد: «در آفریقا، این سربازان تقریباً همان کار را انجام می‌دهند – از مسیرهای تجاری محافظت می‌کنند، منابعی را فراهم می‌کنند که مسکو برای دور زدن تحریم‌ها استفاده می‌کند، و بیشتر از آن – به دولت‌های محلی و جریان‌های مستقیم مهاجران خدمت می‌کنند».

PISM خاطرنشان کرد که قرار بود از سپاه آفریقا «علنی‌تر» از واگنر در قاره استفاده شود، تا بتواند جایگزین نفوذ غرب – و به‌ویژه فرانسه – در آفریقا شود.

بی‌بی‌سی روسی گزارش داد که فقط در جمهوری آفریقای مرکزی (CAR) “واگنر” هنوز در سایه‌ای از شکل سابق خود، ظاهراً تحت کنترل پاول پسر پریگوژین، فعالیت می‌کند.

یک منبع که با یوگنی پریگوژین کار می کرد به بی بی سی روسی گفت: «مسکو به وارث این اجازه را داده است که به کاری که پدرش در آفریقا انجام می داد ادامه دهد، مشروط بر اینکه با منافع روسیه در تضاد نباشد.

لوموند هفته گذشته گزارش داد که حدود 1500 نفر از نیروهای واگنر به نیروهای امنیتی محلی در حملات به مناطق تحت کنترل شورشیان کمک می کنند.

با این حال، PISM اشاره کرد که اهمیت کلی CAR در تفکر استراتژیک مسکو در حال کاهش است.

دکتر مک لئود پیشنهاد کرد که هدف اولیه واگنر در CAR نشان دادن “اثبات مفهوم” بود که گروه های مزدور را می توان “به عنوان یک بازیگر موفق در مبارزه با تروریسم مورد استفاده قرار داد”، هدفی که اکنون ممکن است مسکو آن را محقق شده بداند.

اما او اضافه کرد که واگنر در داخل CAR “کاملاً گیج شده” است و جایگزینی او با سپاه جدید آفریقایی را دشوار می کند.

با وجود تهدید ناشی از شورش پریگوژین، سالگرد یکشنبه تا حد زیادی در روسیه بدون حادثه بود.

دن استوریف، از گروه نظارتی OVD-Info، به بی‌بی‌سی گفت که میراث پریگوژین عمدتاً متعلق به کسانی است که طرفدار کرملین هستند.

او خاطرنشان کرد: «به طور کلی، شورش واگنر از حمایت مردمی واقعی، مثلاً، راهپیمایی های سالگرد برخوردار نبود – شاید به این دلیل که پیام واقعی ضد جنگی نداشت.

در روسیه افرادی هستند که تظاهرات اعتراضی را سازماندهی می‌کنند، اما آنها بر فعالیت‌های ضد جنگ متمرکز شده‌اند و کاری به آن ندارند. [Prigozhin]”