چگونه ساکنان جزیره منمبا در حال بازسازی صخره های خود هستند

اکنون که از جزیره منمبا به اقیانوس هند نگاه می کنیم، سخت است باور کنیم که سه سال پیش صخره مرجانی خیره کننده ای که این قسمت از مجمع الجزایر زنگبار در تانزانیا را احاطه کرده بود در حال مرگ است.

در تهدید تغییرات آب و هوایی، صید بی رویه و سایر فعالیت های انسانی، ساکنان جزیره با از دست دادن معیشت و چشم انداز اسکان کامل مواجه شدند.

در تلاش برای نجات صخره بیضی شکل زیبا، که بسیار نزدیک به ساحل است و حدود 7 کیلومتر (4.3 مایل) طول دارد، جوامع در جزیره کوچک یک پروژه حفاظتی را اتخاذ کردند که توانسته است برخی از چیزهای از دست رفته را بازیابی کند. .

این ابتکار همچنین با هدف حفاظت از صخره که در سراسر جهان به دلیل زیبایی اش شناخته شده است، به روش های دیگر نیز انجام می شود.

آب به قدری شفاف است که صخره را که در عمق 10 متری (32 فوت) زیر سطح قرار دارد، تقریباً می توان لمس کرد.

اما چند سال پیش، ساکنان محلی متوجه شدند که مرجان چقدر تحت فشار است – تا حدی به دلیل تغییرات آب و هوایی، که باعث افزایش دمای دریاها شده است.

مرجان ممکن است شبیه یک گیاه به نظر برسد، اما در واقع نوعی حیوان است — در واقع چندین موجود کوچک به نام پولیپ. آنها بسیار آهسته رشد می کنند و با استخراج نمک از آب دریا یک پوسته بیرونی سخت ایجاد می کنند و سپس با هم ادغام می شوند و به اصطلاح مستعمرات می شوند.

صخره ها گاهی اوقات “جنگل های بارانی دریایی” نامیده می شوند زیرا آنها اکوسیستم هایی را ایجاد می کنند که از انواع حیات دریایی پشتیبانی می کنند.

اما وقتی آب چند درجه گرمتر از حد معمول می شود، باعث می شود مرجان ها جلبک های رنگارنگی را که در داخل آن زندگی می کنند بیرون برانند و مواد مغذی را تامین کنند. با از بین رفتن جلبک ها، مرجان ها محو می شوند، سفید می شوند و در نهایت می میرند.

دینامیت مورد استفاده ماهیگیران همچنین مرجان ها را از بین می برد، همچنین تعداد قایق های توریستی و غواصان غیرقانونی که به صخره ها آسیب می رسانند.

یک تاجر ماهی در جزیره منمبا، جمعه مشیندان، می‌گوید که مشخص شده است که چیزی اشتباه است: «تفاوت قابل توجهی در دسترس بودن ماهی‌های قبل و الان وجود دارد. قبلاً ماهی زیاد بود.”

گروه گردشگری پایدار &Beyond و بنیاد غیرانتفاعی آفریقا در سپتامبر 2021 برای کمک به رفع برخی از این مسائل، همکاری با ساکنان جزیره را آغاز کردند.

مهدکودک های زیر آب با استفاده از میزهای توری فولادی ایجاد شده اند که بر روی آن قطعات مرجانی رشد می کنند و سپس روی صخره های مرجانی پیوند زده می شوند.

آنها توسط غواصان محلی که به عنوان سرایدار آموزش دیده اند مراقبت و بزرگ می شوند.

حدود دو تا سه ماه طول می کشد تا کلنی مرجانی تشکیل شود و پس از آن محیط بانان آنها را به صخره می برند.

نتایج تا کنون دلگرم کننده است: 80 درصد از پوشش در به اصطلاح “ریف خانگی” که جزیره را احاطه کرده است بازسازی شده است.

هیجا اولدی، حافظ محیط زیست می گوید: «به نظر می رسد که آنها خودشان رشد کرده اند.

ما صخره را بازسازی کردیم و شما نمی توانید تفاوت را تشخیص دهید. حالا ماهی دارند. کار عالی است و مناظر زیادی برای دیدن وجود دارد.'

حافظان محیط زیست همچنین صخره‌های مصنوعی – سازه‌های فولادی و سنگی – ایجاد کرده‌اند که در حدود 3 کیلومتری جزیره قرار گرفته‌اند و محیط‌بانان نیز مرجان‌های تازه‌ای را از مهدکودک‌ها می‌کارند.

آنها برای تجدید حیات دریایی طراحی شده اند – که به نفع ماهیگیران است، و همچنین به مقصدی برای غواصان و غواصان تبدیل شده اند.

دکتر کامیلا فلوروس، دانشمند ارشد برنامه اقیانوس‌های بدون مرز بنیاد آفریقا، می‌گوید که طرح بازسازی کنونی با دقت با مواد مناسب کار می‌کند – از اشتباهات گذشته در سراسر جهان درس می‌گیرد.

او می‌گوید: «زمانی که صخره‌های مصنوعی در مراحل ابتدایی خود بودند، مردم از مواد نامناسب مانند لاستیک‌ها برای ایجاد آنها استفاده می‌کردند، که رویکرد درستی نیست.

دکتر فلوراس تصدیق می کند که موفقیت کار بازسازی در اطراف جزیره منمبا با حمایت جامعه محلی مرتبط است.

او می‌گوید: «هر زمان که ابتکار جدیدی داشته باشیم، آن را با آنها در میان می‌گذاریم و از آنها حمایت می‌کنیم.

آتووا عمر یکی از ساکنان محلی است که در بازسازی شرکت کرد. این جوان 24 ساله قبل از تصدی سمت نگهبانی در خانه بود و از فرزند خردسالش مراقبت می کرد.

او می گوید: «کار به عنوان یک محیط بان در این پروژه در جزیره منمبا نه تنها به من اجازه می دهد تا برای خانواده ام غذا تهیه کنم، بلکه از تحصیل پسرم نیز حمایت می کنم.

اگرچه خانم عمر اعتراف می کند که این کار برای او آسان نبود، زیرا او تنها زنی است که روی این پروژه کار می کند.

او با نگرش‌های محافظه‌کارانه برخی که نمی‌خواهند زنان مشارکت داشته باشند، مواجه شده است، اما او می‌گوید که چالش‌ها ارزشش را دارند.

گروه‌های حفاظتی دست در دست مقامات محلی کار کردند و در سال 2022 دولت زنگبار، بخش نیمه خودمختار تانزانیا، دریای اطراف منمبا را به عنوان منطقه حفاظت شده تعیین کرد.

این بدان معنی است که می توان از هم اکنون برای محدود کردن آسیب های ناشی از گردشگران و ماهیگیران اقدام کرد.

باکاری جاها، هماهنگ کننده بنیاد آفریقایی زنگبار، به تعداد گردشگرانی که قبلاً از صخره خانه بازدید می کردند اشاره می کند.

او می گوید: «در ابتدا، منطقه با فشار قابل توجهی از سوی گردشگری مواجه بود: 200 قایق با حداقل 400 مهمان وارد منطقه ای به وسعت تنها 200 متر مربع شدند.

برای حفظ این منطقه، دولت به همراه &Beyond و صندوق آفریقا تصمیم گرفتند تعداد بازدیدکنندگان را به 80 نفر محدود کنند.

در گذشته، از بازدیدکنندگان 3 دلار (2.40 پوند) دریافت می شد – این مبلغ اکنون به 25 دلار افزایش یافته است.

آقای جاها می گوید: «این رویکرد نه تنها حفظ محیط زیست را بهبود بخشیده، بلکه سود را نیز افزایش داده است.

ماهیگیری نیز در اطراف صخره خانه به دلیل بهبودی متوقف شده است.

“ما شاهد تغییرات مثبت بوده ایم. ماهیگیر مشنگا الی می گوید: روش های غیرقانونی مانند استفاده از دینامیت کاهش یافته و ماهیگیران از روش های ماهیگیری پایدار بیشتر آگاه شده اند.

دولت زنگبار می گوید از موفقیت پروژه بازیابی منمبا آنقدر خوشحال است که به دنبال گسترش آن به سایر مناطق در معرض خطر است.

دکتر ماکامه عمر ماکامه، مدیر بخش دریایی زنگبار می گوید: «دولت 14 منطقه را با صخره های سالم و مناطق دیگر را با مرجان های آسیب دیده شناسایی کرده است و ما قصد داریم آنها را حفظ کنیم.

ما بویه نصب کردیم تا مردم متوجه شوند که ماهیگیری در این منطقه ممنوع است.»

فشار بر صخره های زنگبار آینه تهدیدهایی است که صخره های مرجانی در سراسر جهان با آن روبرو هستند. دست اندرکاران پروژه منمبا می گویند که اگرچه نمی توانند جلوی جریان های گرم اقیانوسی را بگیرند، اما امیدوارند تلاش هایشان بتواند به سایر مناطق در معرض خطر کمک کند.

“ارتباط بین دریا و مرجان ها برای سلامت اقیانوس ها حیاتی است. آقای جاها می‌گوید: ما شاهد بازسازی مرجان‌ها، حتی در اعماق قابل‌توجه بوده‌ایم.

ما به شرایط دریایی اجازه می دهیم صخره ها را به حالت اولیه خود بازگردانند.»