پلیس کنیا برای مبارزه با باندهای قدرتمند مستقر شد

پس از ماه ها بحث و جدل و چالش های قانونی، کنیا اولین استقرار 400 پلیس خود را برای مبارزه با خشونت گروهی در هائیتی اعزام کرد.

این کشور دریای کارائیب که توسط چندین دهه بی ثباتی تکان خورده است، از زمان ترور رئیس جمهور جوونل مویز در سه سال پیش شاهد تشدید خشونت بوده است.

گروه‌های مسلح رقیب در اوایل سال جاری کنترل پورتو پرنس پایتخت را به دست گرفتند و آریل هنری نخست‌وزیر را مجبور به استعفا کردند.

گروه های مسلح در حال حاضر تقریباً 80 درصد از شهر را تحت کنترل دارند.

سازمان ملل که مأموریت پلیس متشکل از 2500 افسر از کشورهای مختلف – از جمله 1000 نفری که ویلیام روتو، رئیس جمهور کنیا وعده داده بود- می گوید: “استفاده شدید از زور” برای مبارزه با آنها مورد نیاز است.

اما در داخل کشور مخالفت شدیدی با تصمیم آقای روتو وجود دارد – به ویژه به این دلیل که پلیس کنیا در کشور خود متهم شده است.

افسران کنیایی با همکاری پلیس هائیتی و مستقر در یک پایگاه ساخته شده توسط ایالات متحده، به دنبال بازپس گیری مکان های کلیدی هستند که تحت کنترل باندها قرار گرفته اند، از جمله فرودگاه و بنادر دریایی مجاور.

هائیتی از سال 2016 تاکنون انتخاباتی برگزار نکرده است.

بنابراین، انتخابات باید ظرف یک سال سازماندهی شود و برای تحقق این امر، یک مأموریت تحت رهبری کنیا وظیفه بازگرداندن امنیت را بر عهده دارد.

اعزام آنها به مدت یک سال مجاز است و پس از 9 ماه بازرسی انجام می شود.

بر اساس داده های سازمان ملل، در سه ماه اول سال جاری، به طور متوسط ​​در هر ساعت بیش از یک نفر در اثر خشونت کشته یا مجروح شده است.

به گفته آژانس مهاجرت سازمان ملل، حدود 600000 هائیتی مجبور به ترک خانه های خود شدند.

مدارس و پاسگاه‌های پلیس در برخی نقاط به پناهگاه‌هایی برای خانواده‌های فراری از خشونت تبدیل شده‌اند.

نیروی پلیس هائیتی تنها 9000 افسر دارد. در مقابل، تخمین زده می شود که 8000 هائیتی به 200 گروه مسلح تعلق دارند – با نقش هایی از فرمانده تا خبرچین. استخدام در سال های اخیر افزایش یافته است.

امانوئل پل، مشاور امنیتی که با گروه‌های بشردوستانه در هائیتی کار می‌کند، می‌گوید که گروه‌ها اکنون قدرت آتش مشابهی با پلیس دارند.

او به بی بی سی می گوید: «هر دو طرف تقریباً از یک نوع سلاح استفاده می کنند – تفنگ های تهاجمی کلاسیک، اسلحه های تهاجمی کلاشینکف AK-47 با مارک های مختلف.

گوستاوو پترا، رئیس جمهور کلمبیا، حتی ارتش کشورش را به فروش موشک و مهمات به مردان مسلحی که می توانند آنها را به هائیتی قاچاق کنند، متهم کرد.

آقای روتو می گوید: “ما این کار را برای مردم هائیتی انجام می دهیم. امنیت در هائیتی یک مسئولیت مشترک است.”

اما منتقدان می گویند کنیا صرفاً از دستورات ایالات متحده پیروی می کند و امیدوار است که از ابرقدرت ها، به ویژه در حوزه امنیتی، برخوردار شود.

در سفر اخیر به واشنگتن، آقای روتا همچنین به تمایل به ارتقای جایگاه بین المللی کنیا در این عرصه اشاره کرد.

انتصاب بعدی این کشور آفریقای شرقی به عنوان متحد اصلی ایالات متحده غیر از ناتو مطمئناً به آن دست یافت.

اما پرزیدنت روتو در داخل با مخالفت های قابل توجهی روبرو است و دادگاه عالی کنیا این استقرار را غیرقانونی اعلام کرد. این امر ورود اولین افسران را به تاخیر انداخت.

دادگاه گفت که دولت کنیا هیچ اختیاری برای اعزام افسران پلیس به خارج از کشور بدون توافق قبلی دوجانبه ندارد.

چنین توافقی در 1 مارس امضا شد، اما حزب مخالف Thirdway Alliance کنیا با این استدلال که استقرار همچنان قانون را نقض می کند، شکایت جدیدی را تنظیم کرده است.

این مأموریت توسط سازمان ملل متحد (UN) مجاز است. این درخواست از سوی سازمان ملل و ایالات متحده آمده است. چارلز میدگا، وکیل متقاضیان می گوید: هیچ درخواستی از هائیتی وجود ندارد و هیچ درخواستی وجود ندارد که بتوان آن را راه اندازی کرد.

«رئیس‌جمهور طبق قانون اساسی کنیا و قوانین استقرار رویه را دنبال نکرد. و مهمتر از همه، رئیس جمهور هائیتی را یک کشور متقابل به عنوان پیش شرط استقرار اعلام نکرده است.»

اگرچه کنیا مدت‌هاست در ماموریت‌های حفظ صلح شرکت داشته است، اما نیروی پلیس این کشور هرگز خارج از آفریقا نبوده است.

اعتقاد بر این است که واحد مستقر از واحد خدمات عمومی (GSU)، یک شاخه شبه نظامی که اغلب در طول تظاهرات و حملات تروریستی مستقر می شود.

از آن علیه شبکه های جنایی بین المللی مانند باندهای هائیتی استفاده نشده است.

اما دولت کنیا گفت که افسران مستقر آموزش های ویژه ای از جمله دروس فرانسوی و کریول هائیتی را برای تسهیل ارتباط با همکاران خود دیده اند.

یکی دیگر از موانع موجود، زنجیره فرماندهی است.

آقای پل می گوید: «پلیس کنیا آنجا خواهد بود، اما کشورهای دیگر سرباز می فرستند.

این اولین دردسر ماموریت خواهد بود – نحوه هماهنگی پلیس و ارتش با توجه به اینکه آنها آموزش های متفاوت و وظایف متفاوتی دارند.”

فرمانده تازه منصوب شده گادفری اوتونگه رهبری گروه ضربت کنیا را بر عهده خواهد داشت و کار دشواری پیش رو خواهد داشت.

افسران پلیس کنیا مدت هاست که به دلیل نقض حقوق بشر مورد انتقاد قرار گرفته اند و چندین گروه حقوق بشری نگرانی خود را در مورد اعزام آنها به هائیتی مطرح کرده اند.

روز سه شنبه، پلیس نایروبی پایتخت کنیا متهم به استفاده از گلوله جنگی علیه معترضان علیه افزایش مالیات شد.

انجمن پزشکی کنیا از کشته شدن حداقل پنج نفر خبر داد.

آقای روتو از پلیس دفاع کرد و گفت که اعتراضات “مشروع” “توسط گروهی از جنایتکاران سازمان یافته به تصرف درآمده است”.

سازمان عفو ​​بین‌الملل در نامه‌ای به شورای امنیت سازمان ملل در اوت گذشته تاکید کرد که پلیس کنیا از زور بیش از حد استفاده کرده است.

او همچنین پلیس کنیا را به کشتن ده ها معترض در سال گذشته و دستگیری و بازداشت غیرقانونی دیگران متهم کرد.

اما رئیس پلیس جافت کوم این موضوع را رد کرد و سال گذشته سیاستمداران مخالف را متهم کرد که اجساد استخدام شده از سردخانه ها را در مکان های اعتراضی برای نسبت دادن این مرگ ها به کارکنان خود متهم کردند.

در طول 30 سال گذشته، سه ماموریت مهم حافظ صلح در هائیتی انجام شده است که نتوانسته از تعمیق بیشتر بحران جلوگیری کند.

در سال 1994، حدود 25000 سرباز از کشورهای حوزه کارائیب در یک عملیات تحت دستور سازمان ملل مستقر شدند.

ده سال بعد، 9000 نیروی حافظ صلح سازمان ملل متحد به رهبری برزیل، موسوم به Minustah، اعزام شدند.

این بار، انتظار می‌رود که گروه ویژه تحت دستور سازمان ملل بیش از 3000 افسر از جمله پیمانکاران غیرنظامی برای پشتیبانی لجستیکی به محل اعزام شوند.

شورای انتقالی ریاست جمهوری هائیتی اخیرا هری کانیل نخست وزیر سابق را به عنوان رهبری کشور تا برگزاری انتخابات منصوب کرد.

هائیتی ها شاهد آمدن و رفتن ماموریت های صلح بان بوده اند، اما هیچ ثباتی حاصل نشده است.

این بار آنها به نتیجه متفاوتی امیدوار خواهند بود.

گزارش تکمیلی توسط ناتاشا بوتی