اتفاقاتی که منجر به ویلیام روتو شد بودجه خود را رها کنید ممکن است در زمان به عنوان یک لحظه مهم تلقی شود – نه تنها برای رئیس جمهور کنیا، بلکه برای قدرت جوانان در جوانترین قاره جهان.
از طریق قدرت یک اعتراض عمدتاً سازمان‌یافته، یک جنبش رسانه‌های اجتماعی که توسط جوانان آغاز شد، یکی از برجسته‌ترین رهبران جهانی آفریقا را مجبور کرد که سیاست اصلی خود را کنار بگذارد.
اینطور نیست که آقای روتا اکنون متوجه شده باشد که اشتباه کرده است که برای افزایش مالیات که باعث خشم شدید کنیا شده است، تلاش کرده است. در واقع، او سخنرانی خود را در روز چهارشنبه خطاب به ملت با توضیح دقیق و مفصلی در مورد اینکه چرا معتقد است به آنها نیاز دارند، آغاز کرد.
به گفته او، دولت او تصمیمات سختی را برای ایجاد ثبات در اقتصاد و رهایی کنیا از تله بدهی اتخاذ کرده است که این کشور را مجبور می کند 61 سنت از هر دلار مالیات را برای بازپرداخت بدهی خرج کند.
او استدلال کرد که لایحه مالی برای “رهایی کشورمان از ناراحتی بدهی و دفاع از حاکمیت خود” ضروری بود.
این تعجب آورتر می کند که آشفتگی روزهای اخیر باعث شده است که یک رئیس جمهور درگیر به طور کامل مسیر خود را تغییر دهد.
به‌جای جمع‌آوری درآمد اضافی، آقای روتو اکنون قصد دارد با ارائه یک برنامه ریاضت عمومی جدید، حساب‌ها را متعادل کند.
این امر به‌ویژه شامل کاهش هزینه‌ها در دفتر او می‌شود – نشانه‌ای واضح از خشمی که از بسیاری در خیابان‌ها درباره فساد و بزرگ‌نمایی دولت شنیده می‌شود.
و رئیس جمهور در تلاش برای ارتباط مستقیم با جوانان کنیا، قول داد که با آنها درگیر شود و به آنها گوش دهد.
آقای روتو در جمع نمایندگان خود که از لایحه او حمایت کردند تشکر کرد. اکنون، بسیاری را می‌توان به خاطر این که متعجب شد که تغییر واژگونی او اعتمادشان را به کجا می‌گذارد بخشیده شود.
بدون شک دو روز اخیر برای رئیس جمهور بسیار سخت بوده است.
نیروهای امنیتی او به دلیل واکنش خشونت آمیزشان به تظاهرات روز سه شنبه که بر اساس گزارش ها دست کم 22 کشته برجای گذاشت و چندین نفر توسط پلیس کشته شدند، به شدت محکوم شده اند.
پس از اعتراضات خونین، آقای روتو بر افراط جنایتکارانه در قلب هرج و مرج تاکید کرد و تهدید کرد که پاسخی قوی به هجوم به پارلمان و غارت گسترده خواهد داد.
اما امتیاز امروز او در مورد اصل سیاستش نیز همراه با اذعان به این بود که تظاهرات، در اصل، بیان مشروع خشم بود.
او اذعان کرد: «معلوم شد که مردم همچنان اصرار دارند که امتیازات بیشتری بدهیم.»
من دولت را اداره می کنم، اما مردم را هم اداره می کنم و مردم هم صحبت کرده اند».
در داخل کشور، سوال این است که آیا مردم بر این باورند که خروج آقای روتو از لایحه مالی به اندازه کافی پیش می رود؟
برخی خواستار تظاهرات برنامه ریزی شده برای روز پنجشنبه و خواستار استعفای رئیس جمهور شدند.
چند روز آینده نشان خواهد داد که آیا می توان جن خشم عمومی را در بطری بازگرداند یا خیر.
فراتر از کنیا، آقای روتو علاقه مند است ببیند که بحران چگونه بر جایگاه جهانی او تأثیر گذاشته است.
برخی از نزدیکترین متحدان دیپلماتیک کشورش و دبیرکل سازمان ملل از کنیا خواسته اند که از حق اعتراض عمومی مسالمت آمیز حمایت کند.
این فشار ممکن است در تفاوت لحن صحبت های دیروز و امروز او نقش داشته باشد.
شاید واکنش متقابل علیه خشونتی که نیروهای امنیتی او به راه انداخته اند در شکل دادن به واکنش آقای روتو به اندازه نمایش هزاران نفری که علیه او تظاهرات کردند، قدرتمند باشد.
هر چیزی که منجر به راه جدید او شد، کمتر از دو سال از زمان تصدی او، وظیفه آقای روت اکنون بازسازی و بازگرداندن حرکت است.
اما رئیس‌جمهور کنیا با یک سیاست اقتصادی که به نظر نمی‌رسد به آن اعتقاد داشته باشد، مانده است.
برخی از مخالفان آقای روتو ممکن است اعلامیه امروز را به عنوان یک بیانیه قصد بدانند – درسی که رهبر بدنام به سختی آموخته است.
اما برای دیگران، این پیروزی بر قدرتمندان می تواند انگیزه جدیدی برای ادامه به چالش کشیدن قدرت رئیس جمهور ایجاد کند.
و این قسمت ممکن است در سایر کشورهای آفریقایی طنین انداز شود.
از آنجا که در حالی که چرخش آقای روتو در نهایت بیشتر از خشم جوانان انجام شد، خود او امروز اعتراف کرد که این جوانی کنیا بود که جرقه آتش را زد.
آفریقا به عنوان یک قاره، جوان ترین جمعیت روی زمین را دارد و تقریباً سه چهارم شهروندان آن زیر 35 سال سن دارند.
بسیاری از آنها وقایع امروز را دلیلی می دانند که با عزم کافی می توانند رهبران خود را وادار به شنیدن صدای آنها کنند.