چرا مودی نتوانست اکثریت مطلق را به دست آورد؟

نارندرا مودی، نخست وزیر هند به دنبال سومین دوره متوالی در انتخابات عمومی بسیار فشرده تر از حد انتظار است.

به نظر می رسد حزب او بهاراتیا جاناتا (BJP) از اکثریت کوتاهی برخوردار است و با اختلاف اندکی در پارلمان 543 کرسی، کمتر از 272 کرسی مورد نیاز، پیشتاز است. با این حال، شرکای ائتلافی آن کرسی های بیشتری کسب کردند.

نتایج یک ضربه شخصی به آقای مودی است که همیشه اکثریت را در انتخابات به عنوان وزیر ارشد ایالت گجرات و نخست وزیر هند به دست آورده و برای یک دهه بر سیاست کشور تسلط داشته است.

این حکم نشان دهنده احیای غافلگیرکننده ائتلاف اپوزیسیون هند به رهبری حزب کنگره است که پیش‌بینی‌های قبلی در مورد افول آن را به چالش می‌کشد و به شدت با نتایج نظرسنجی‌های خروج و نظرسنجی‌های پیش از انتخابات مغایرت دارد.

بیش از 640 میلیون نفر در انتخابات ماراتن هفت هفته ای رای دادند که توسط مقامات انتخاباتی به عنوان “رکورد جهانی” توصیف شد. تقریبا نیمی از رای دهندگان زن بودند.

بسیاری از رهبران جهان در سومین انتخابات خود از خط پایان خزیده اند و آقای مودی نیز از این قاعده مستثنی نیست. BJP از نظر کرسی ها همچنان بزرگترین حزب هند است و اگر آقای مودی برای سومین دوره با متحدانش پیروز شود، نخست وزیر با رکورد جواهر لعل نهرو، اولین نخست وزیر هند برابری خواهد کرد.

اما از دست دادن قابل توجه کرسی های حزب او – بیش از 50 – جذابیت دوره سوم را کم رنگ می کند، به ویژه با هدف قرار دادن کمپین آقای مودی 400 کرسی ائتلاف، که باعث می شود هر چیزی کمتر به نظر می رسد دست نیافتنی باشد.

این منجر به شادی در اردوگاه کنگره و برخی ناامیدی در محله های BJP شد. علیرغم ظهور BJP به عنوان بزرگترین حزب، سنگینی هیاهو و انتظارات بسیاری از حامیان آنها را ناامید کرد.

حامیان آقای مودی بر این باورند که کسب یک دوره سوم را می توان به عوامل متعددی نسبت داد: سابقه حکومتداری باثبات، جذابیت جانشینی، برنامه های رفاه اجتماعی موثر و این تصور که او وجهه جهانی هند را بهبود بخشیده است.

آقای مودی به پایگاه ملی‌گرای هندوی خود به وعده‌های اصلی خود عمل کرده است: لغو خودمختاری کشمیر تحت مدیریت هند، ساختن معبد رام در آیودیا و اجرای قانون شهروندی بحث‌برانگیز. بسیاری از ایالت های تحت حاکمیت BJP قوانینی را تصویب کرده اند که ازدواج بین ادیان را سخت تر می کند.

کاهش قابل توجه کرسی های BJP را می توان به بیکاری، افزایش قیمت ها، افزایش نابرابری و اصلاحات بحث برانگیز ارتش، راستی. آقای مودی یک کمپین خشونت آمیز و جنجالیبه ویژه علیه مسلمانان، همچنین می تواند رأی دهندگان را در برخی مناطق از خود بیگانه کند.

شعار بلندپروازانه او “آب کی بر، 400 پر”، که به دنبال کسب بیش از 400 کرسی برای ائتلاف NDA اوست، ممکن است نتیجه معکوس داشته باشد: چنین اکثریت عظیمی ترس از تغییر قانون اساسی را در میان فقرا برانگیخت.

حزب آقای مودی با بزرگترین شکست خود در اوتار پرادش (UP)، ایالتی به وسعت بریتانیا و سه برابر جمعیت روبرو شد. UP با 80 کرسی پارلمان همچنان ادامه دارد تأثیر قابل توجهی در سیاست ملی – بسیاری آن را دروازه دهلی می دانند. هم آقای مودی و هم راهول گاندی در آنجا کرسی دارند.

بنابراین، مهمترین دستاوردهای این انتخابات چیست؟

تقعر برند مودی

محبوبیت آقای مودی نیز به دلیل تسلط او در برندسازی، تبدیل رویدادهای روتین به نمایش و پیام های روشنگر است. مخالفت ضعیف و یک رسانه عمدتاً دوستانه نیز به او کمک کردند تا برند خود را بسازد.

نتایج انتخابات نشان می دهد که برند مودی بخشی از درخشش خود را از دست داده است و این نشان می دهد که حتی آقای مودی نیز ممکن است رئیس فعلی را به چالش بکشد. به عبارت دیگر، او آنقدر که بسیاری از طرفدارانش معتقد بودند شکست ناپذیر نیست. این امید جدیدی به مخالفان می دهد.

بازگشت به سیاست ائتلافی

هند سابقه دولت‌های ائتلافی پر هرج و مرج دارد، اگرچه برخی از آنها نقش مهمی در اجرای اصلاحات اقتصادی در اوایل دهه 1990 و 2000 داشتند..

اگر BJP دولت را تشکیل دهد، به متحدان وابسته است و باید رویکرد مشورتی و مشورتی بیشتری اتخاذ کند.

این وابستگی باعث می شود که اگر متحدان احساس غفلت کنند، او را در برابر سقوط آسیب پذیر می کند. حزبی که زمانی قدرت مطلق محسوب می‌شد، اکنون بر خلاف سال‌های 2014 و 2019 به متحدان متکی است.

فشار از سوی BJP غالب

سلطنت بی وقفه یک دهه آقای مودی در راس قدرت، بر استقبال هند از آنچه که برخی از دانشمندان علوم سیاسی آن را یک سیستم مسلط تک حزبی می خوانند، تاکید کرده است.

دارای پنج ویژگی کلیدی است: رهبر کاریزماتیک، کنترل بی‌نظیر منابع و ارتباطات، تکنیک سازمانی بی‌نظیر و مخالفت در آشفتگی. کاهش آزادی ها نیز مشخصه یک نظام مسلط تک حزبی است.

BJP آقای مودی اولین حزبی نیست که بر سیاست هند تسلط دارد. کنگره برای سال‌ها پس از استقلال، بدون وقفه حکومت می‌کرد. نتایج روز سه‌شنبه هند را به چیزی که بسیاری آن را «سیاست عادی» می‌دانند، بازگرداند، با تعدادی از احزاب تقسیم شده و برای کسب قدرت شوخی.

اپوزیسیون احیا می شود

نتایج به اپوزیسیون تحت رهبری کنگره انرژی می دهد.

در ماه فوریه، ائتلاف متنوع موسوم به هند که مخفف ائتلاف توسعه فراگیر ملی هند است، زمانی که یکی از رهبران کلیدی آن، نیتیش کومار، کناره‌گیری کرد، با آشفتگی مواجه شد و بعداً دوباره به BJP ملحق شد.

اما اپوزیسیون به رهبری راهول گاندی، مبارزات انتخاباتی شدیدی را آغاز کرد و شکاف را کاهش داد و با رسانه‌های حزب و با وجود منابع کمتر مواجه شد.

آنها امید بیشتری در پیش دارند. BJP حدود یک سوم از بیش از 4000 کرسی مجلس ایالتی هند را در اختیار دارد و قبلاً به احزاب منطقه ای باخته است. پنج ایالت برای انتخابات در 14 ماه آینده برنامه ریزی شده است – که همه آنها می توانند به شدت مورد رقابت باشند.

با برگزاری مسابقات در ماهاراشترا، جارکند و هاریانا در سال جاری، BJP می تواند با رقابت قابل توجهی روبرو شود. انتخابات آتی در دهلی می تواند مشکلاتی ایجاد کند، در حالی که بیهار در ماه اکتبر یک مانع منطقه ای ایجاد می کند.

بنابراین، دوره سوم احتمالی برای آقای مودی چه معنایی می تواند داشته باشد؟

هند به کار و درمان بسیار بیشتری نیاز دارد.

اقتصاد که توسط مخارج دولت تقویت می شود، در حال افزایش است. با این حال نابرابری در حال افزایش است. سرمایه گذاری و مصرف خصوصی باید افزایش یابد و طبقه فقیر و متوسط ​​برای خرج کردن بیشتر به پول بیشتری در جیب خود نیاز دارند.

اگر مشاغل کافی وجود نداشته باشد، این اتفاق نخواهد افتاد. در کشوری پر از جاه طلبی و سرخوردگی، رای دهندگان جوان احتمالاً از BJP دور می شوند – حدود دو پنجم جمعیت بیش از یک میلیارد نفر هند زیر 25 سال هستند.

آقای مودی به دلیل به حاشیه راندن مسلمانان، بزرگترین اقلیت هند، که بیشترین بار خشونت را به دوش می کشند، مورد انتقاد قرار گرفته است. دولت او متهم به سرکوب مخالفان است و چهره های برجسته مخالف به اتهامات واهی زندانی شده اند.

اما دوره سوم اغلب برای بسیاری از رهبران دشوار بود، زیرا رویدادهای پیش بینی نشده و غیرقابل پیش بینی دولت ها و برنامه های آنها را از مسیر خود خارج کرد.