با وجود امنیت تازه آنها، زندگی برای خانواده ویلیامز آسان نبود. آنها 150 کیلومتری جنوب شرقی به سمت پامپلونا حرکت کردند.
نیکلاس ویلیامز آرتور در 12 ژوئیه 2002 در آنجا به دنیا آمد، اما فلیکس نتوانست کار کافی برای حمایت از خانواده خود پیدا کند، به لندن نقل مکان کرد و هر کاری که می توانست برای ارسال پول به خانه انجام داد.
او میزهای فودکورت را در مرکز خرید چلسی تمیز می‌کرد و به عنوان نگهبان حتی در چرخ‌گردان‌های باشگاه چلسی کار می‌کرد.
او به مدت 10 سال دور بوده است – اکنون او به بیلبائو بازگشته است – در این مدت ایناکی به پدر نیک تبدیل شده است، در حالی که مادر آنها برای تامین مخارج خانواده خود همزمان سه شغل کار می کند.
وقتی برای شام به خانه مامان می روند، به آنها یادآوری می کند که میز را تمیز کنند، ظرف ها را بشورند و وقتی از خط خارج شدند به آنها می گوید. آموزش از والدین ثابت است.
ایناکی که بازی برای غنا را به نشانه احترام به آنها انتخاب کرد، در تمام طول مسیر نیک را تماشا خواهد کرد.
از بردن او از مدرسه و دادن یک «بوکادیلو» (ساندویچ) به هنگام ترک کلاس، تا بعداً آموزش رفتارهایی که اگر می‌خواهد یک ورزشکار نخبه شود، باید از او پیروی کند.
نیکو گفت: برای من، او یک نقطه مرجع است، او همه چیز من است. او به من و پدر و مادرم کمک کرد تا بتوانیم غذا بخوریم، بتوانم به کلاس بروم، تا بتوانم لباس بپوشم.
او من را تصحیح می کند، او به من توصیه می کند، او همیشه انجام می داد، اما ما خیلی خوب با هم کنار می آییم. او برادر من است، اما کمی مانند یک پدر رفتار می کند.»
در 28 آوریل 2021، برادران در تساوی 2-2 خانگی اتلتیکو در برابر رئال وایادولید به عنوان یک تعویض در نیمه دوم وارد زمین شدند و اولین خواهر و برادری شدند که از سال 1986 با هم برای این باشگاه بازی کردند.
پس از فینال، آنها بلافاصله به دیدار مادرشان رفتند که نتوانسته بود بازی را تماشا کند زیرا هواداران به دلیل همه گیری کووید از حضور در ورزشگاه محروم شده بودند.