خواهر بکله یکی از ده ها دانشجوی دانشگاه دربک اتیوپی است که برای یک هفته مفقود شده اند – او در پایان سال تحصیلی برای رفتن به خانه سوار اتوبوس شد اما هرگز به مقصد نرسید.
هیچ کس از اعضای خانواده نتوانست به او دسترسی پیدا کند، بنابراین وقتی تلفن همراهش روشن شد و به بکله گفت که یک تماس دریافتی از خواهرش دارد، سریع “پذیرش” را فشار داد. نام افرادی که بی بی سی برای این مقاله با آنها صحبت کرده است به دلایل امنیتی تغییر کرده است.
صدایی که به شدت می خواست بشنود از او استقبال کرد، اما صدای مردی عجیب به او گفت که اگر بخواهد دوباره خواهرش را ببیند، باید 700000 بیر اتیوپی (12000 دلار؛ 9400 پوند) سرفه کند.
چهارشنبه گذشته ده ها مسافر اتوبوس که اکثرا دانش آموز بودند توسط افراد مسلح ربوده شدند.
برخی از آنها موفق به فرار شدند – و سه نفر از کسانی که با موفقیت فرار کردند به بی بی سی گفتند که معتقدند بیش از 100 نفر هنوز در بازداشت هستند.
ربایندگان سه بار با بیکله تماس گرفتند و 700000 بیر باج خواستند.
بکله از بدترین حالت می ترسد – او می گوید که به عنوان یک کارگر روزمزد حتی نمی تواند 7000 بیر به اسیرکنندگان بپردازد.
او تنها نیست – در سال های اخیر افزایش شدید آدم ربایی برای باج در اتیوپی وجود داشته است.
ارومیا، بزرگترین منطقه اتیوپی در اطراف پایتخت، آدیس آبابا، بیشترین آسیب را دیده است.
نیروهای امنیتی در تلاش برای مهار بسیاری از درگیری‌هایی که در دومین کشور پرجمعیت آفریقا رخ داده است، تضعیف شده‌اند که منجر به افزایش بی‌قانونی شده است.
افراد ربوده شده چهارشنبه گذشته با سه اتوبوس در حال حرکت از دانشگاه دربک در کوه های سیمین، یک مقصد گردشگری محبوب، به سمت آدیس آبابا بودند.
خودروها به طور غیرمنتظره ای در نزدیکی شهر گارب-گوراچ، شهری کوچک در ارومیه توقف کردند.
«تیراندازی شد و من بارها دستور فرار شنیدم. من حتی نمی‌دانستم داریم چه کار می‌کنیم.»
پتروس دانشجوی حقوق افزود: «آنها به همه گفتند که بیرون بروند. شروع کردند به زدن همه [with sticks] و ما را مجبور کرد که به جنگلی نزدیک فرار کنیم. وحشتناک بود.”
مردان مسلح اسیران خود را مجبور کردند به یک منطقه روستایی دورافتاده بروند که گمان می رود گروه شورشی ارتش آزادیبخش اورومو (OLA) در آن فعال است.
OLA می گوید که برای “خود تعیین سرنوشت” برای گروه قومی آرامی، بزرگترین گروه اتیوپی، مبارزه می کند، اما توسط پارلمان فدرال به عنوان یک سازمان تروریستی معرفی شده است.
مهرت و پتروس گفتند که OLA پشت ربوده شدن آنها بود، اما گروه شورشی اظهار نظری نکرد.
سخنگوی OLA، Odao Tarbiyi، پیشتر به رسانه های محلی رد کرد که آنها برای تأمین مالی عملیات خود دست به آدم ربایی می زنند و گفت که دولت ضعیف فدرال اجازه داده است که جنایت شکوفا شود.
مهرت، پتروس و برخی دیگر از ربوده شدگان پس از اجبار به دویدن و راه رفتن حدود دو کیلومتر (1.2 مایل) موفق به فرار شدند.
پتروس گفت: مردان مسلح برای کنترل گروه بزرگ تلاش کردند، “بنابراین برخی از ما زیر بوته ها پنهان شدیم و منتظر ماندیم تا آنها دور شوند.”
یکی از دانش‌آموزان که هنوز در بازداشت مردان مسلح است، موفق شد مخفیانه با خانواده‌اش تماس بگیرد. او به آنها گفت که شاهد کشته شدن چند دانش آموز دیگر توسط اسیرکنندگانش بوده است.
یکی از بستگان به بی بی سی گفت: «او اکنون تسلیم شده است. او فکر نمی کند حتی پرداخت باج نیز آزادی را به ارمغان بیاورد.
آدم ربایی دسته جمعی شباهت هایی با آدم ربایی های دیگر دارد. کمی بیش از یک سال پیش، بیش از 50 مسافر از منطقه آمهارا به آدیس آبابا ربوده شدند.
یک مقام محلی گفت کسانی که می توانستند باج را بپردازند آزاد شدند، اما نگفت چه اتفاقی برای کسانی که نتوانستند پرداخت کنند.
در یک پرونده پرمخاطب دیگر، گفته شد که ۱۸ دانشجوی دانشگاه در ارومیه در اواخر سال ۲۰۱۹ توسط مهاجمان مسلح ربوده شدند. آنها تا به امروز پیدا نشده اند.
دولت به دلیل عدم موفقیت در آزادی آنها و یافتن عاملان آن با انتقاد شدید روبرو شد.
ماه‌ها پس از ناپدید شدن دانش‌آموزان، ابی احمد، نخست‌وزیر به قانون‌گذاران گفت که آدم ربایان «افراد ناشناس» هستند و هیچ مدرکی وجود ندارد که بگوییم اتفاق بدی برای دانشجویان افتاده است.
در حالی که ارومیه کانون آدم ربایی است، آدم ربایان در جاهای دیگر مانند مناطق جنگ زده تیگری و آمهارا نیز فعال هستند.
در ماه مارس، آدم ربایان در تیگری یک دختر دانش آموز 16 ساله را دستگیر کردند و از والدینش باج سه میلیونی خواستند. خانواده ربوده شدن را به پلیس گزارش دادند، اما جسد دختر مدرسه‌ای در ماه ژوئن پیدا شد و اعتراضات ملی را برانگیخت.
به گفته کمیسیون دولتی حقوق بشر اتیوپی (EHRC)، صدها ربوده شده در سراسر اتیوپی اغلب از بدرفتاری، از جمله شکنجه رنج می برند.
دولت هنوز درباره ربوده شدن چهارشنبه گذشته اظهار نظری نکرده است و مقامات به درخواست‌های بی‌بی‌سی برای اظهار نظر پاسخی ندادند.
برخی از نزدیکان ربوده شدگان، مقامات را به عدم توجه کافی به این حادثه متهم کردند.
دهلکه، کشاورز که دخترش ربوده شده است، گفت: «این گیج کننده است که چرا مقامات از این مشکل غفلت می کنند، در حالی که فرزندان ما را برده اند.
یکی دیگر از والدین گفت که آنها فقط می خواهند عزیزانشان برگردند.
ما پولی برای ارائه نداریم [the kidnappers]. من فداکاری های زیادی کردم تا بچه هایم را به مدرسه بفرستم… حالا فقط گریه می کنیم و دعا می کنیم.»