اریتره در حال انباشتن پیروزی های تاریخی است

برای طرفدارانش، او “پادشاه آفریقا” است – یک ستاره بین المللی و اولین سیاه پوست آفریقایی که برنده یک مرحله از تور دو فرانس شده است.

بنیام گیرمی این کار را نه تنها یک بار، بلکه سه بار در سال جاری در رویداد برتر دوچرخه سواری جاده انجام داده است. به نظر می‌رسد این بازیکن 24 ساله بدون تصادف، پیراهن سبز را در روز یکشنبه برنده شود – جایزه‌ای که به بهترین دونده سرعت در مسابقات طاقت‌فرسا سه هفته‌ای اهدا می‌شود.

اما مسیر گیرمی به قله مملو از موانع بود – او با شوک فرهنگی، مراحل ویزای اروپا و تنهایی هزاران مایل دور از همسر و دختر خردسالش مبارزه کرد.

اکنون او نقش خود را به عنوان یک قهرمان در کشور خود اریتره پذیرفته و الهام بخش دوچرخه سواران سراسر آفریقا است.

بسیاری بر این باورند که موفقیت گیرمی جرقه تغییر در ورزش عمدتاً سفیدپوست خواهد بود – در تور دو فرانس امسال، او تنها سوارکار سیاهپوست در کل مجموعه 176 سواری است.

گیرمی – یا بینی برای عزیزان و طرفدارانش – در اریتره، کشور کوچک شرق آفریقا با حدود 3.7 میلیون نفر به دنیا آمد و بزرگ شد.

به طور غیر معمول، گیرمی هرگز قهرمان آسمارا – پایتختی که در آن بزرگ شد – یا اریتره نبوده است. در عوض، او پس از شناسایی توسط هیئت حاکمه جهانی دوچرخه سواری، UCI، به طور ناگهانی در صحنه بین المللی ظاهر شد.

گیرمی اوایل امسال به رسانه های اریتره گفت که بردن تور دو فرانس آسان تر از قهرمان شدن در اریتره است. این به این دلیل است که این کشور علیرغم جمعیت بسیار کمی که دارد، دوچرخه سواران با استعداد زیادی دارد که بسیاری از آنها در مسابقات جهانی و قاره ای مدال کسب کرده اند.

دوچرخه‌سواری یکی از محبوب‌ترین ورزش‌ها در اریتره است، تفریحی که در طول دهه‌ها حکومت استعماری ایتالیا به دست آمده است.

این مایه غرور بسیاری از اریتره‌ای‌ها است که کشورشان معمولاً تنها به خاطر درگیری‌های مرزی و سابقه حقوق بشری که گروه‌های حقوق بشر آن را ضعیف می‌دانند، اما دولت به شدت از آن دفاع می‌کند، تیتر خبرهای جهانی می‌شود.

رویاهای گیرمی برای دوچرخه سوار شدن توسط پسر عموی او، قهرمان آفریقایی مرون تشومه جرقه زده شد.

وسواس دوچرخه سواری در خانواده او جریان دارد – برادر کوچکترش اکنون یک سوارکار حرفه ای است و پدرش که یک نجار است، هر سال تور دو فرانس را با گیرمی از تلویزیون تماشا می کند.

این لحظه من استمستندی در مورد صعود او نشان می دهد که یکی از بستگان مسن به او می گوید: “وقتی جوان بودم، هیچکس نمی توانست من را شکست دهد، حتی شما!”

گیرمی در سن 12 سالگی اولین مسابقه دوچرخه سواری کوهستان خود را برد و در نوجوانی به عنوان نماینده اریتره به عنوان نوجوانان در مسابقات قهرمانی آفریقا انتخاب شد.

زمانی که آنجا بود، چشم یک پیشاهنگ UCI را به خود جلب کرد.

آنها از او دعوت کردند تا در مرکز جهانی دوچرخه سواری سازمان (WCC)، یک مرکز نخبه سوئیسی که میزبان ورزشکاران جوان کشورهایی است، تمرین کند. ممکن است فرصت های زیادی برای توسعه وجود نداشته باشد.

گیرمی در سال 2018 در سن 17 سالگی مدرسه را رها کرد و خانه را به مقصد سوئیس ترک کرد.

انتقال دشوار بود، او هیچ دوست یا خانواده ای در نزدیکی نداشت و شوک فرهنگی زیادی به او وارد شد.

آماده سازی بنی سخت بود. ژان ژاک هانری، رئیس استعدادیابی در WCC گفت: او باید چیزهای زیادی را تغییر می داد: سبک زندگی، روال روزانه اش. به یاد آورد که چگونه گیرمی برای تور دو فرانس 2023 آماده می شد.

زمانی که در ژوئیه وارد شد خیلی سرد بود. گرم بودیم سنگفرش را دوست نداشت. [which riders of Girmay’s ilk often tackle] و او تاکتیک ها را نمی فهمید.”

اما او معتقد بود که بر این مشکلات غلبه می کند و به آرزویش می رسد. او حتی در کلاس‌های انگلیسی شرکت کرد تا زمانی که در نهایت حرفه‌ای شد، مجبور نباشد در مصاحبه‌های رسانه‌ای از مترجم استفاده کند.

البته در سال 2020 گیرمی اسیر تیم دلکو فرانسه شد.

زمانی که در فرانسه تحصیل می کرد، برنامه ریزی عروسی خود را با سالیم، شریک زندگی اش در اریتره آغاز کرد.

اما شیوع ویروس کرونا در سال 2020 برنامه های او برای بازگشت به خانه را مختل کرد و همچنین نتوانست در اروپا شرکت کند زیرا چندین مسابقه لغو شد.

سال بعد، گیرمی ضربه دیگری زد. دلکو سقوط کرد و دوچرخه سوار جوان بدون تیم ماند.

با این حال او توانست به اسمره برگردد و با سالی ازدواج کند.

بعداً او دختری به دنیا آورد، اما گیرمی نتوانست برای مدت طولانی بماند، زیرا با تیم بلژیکی Intermarché–Wanty قرارداد امضا کرد.

گرفتن ویزا برای ادامه اودیسه دوچرخه سواری آسان نبود – This Is My Moment نشان می دهد که پدر جدید در هنگام اقامت در آسمارا برای رسیدن به مراکز ویزا و سفارتخانه ها تلاش می کند.

در نهایت موفق شد ویزای بلندمدت بگیرد که هنوز هم از آن لذت می برد. با این حال، بر اساس خواسته های خود، گیرمی باید هر سه ماه یک بار از منطقه شنگن اروپا شامل 29 کشور خارج شود. معمولاً به اسمره برمی گردد.

در سال 2022، این دوچرخه سوار مسیر تاریخی خود را آغاز کرد.

در Gent-Wevelgem، بلژیک، او اولین آفریقایی بود که در یک مسابقه کلاسیک یک روزه برنده شد. گیرمی در 30 کیلومتر گذشته در یک جدایی چهار سوار شرکت کرد و در فاصله 250 متری به پیروزی رسید.

– ونی… ویدی… بینی! مفسر مشتاق بریتانیایی در حالی که از خط پایان عبور می کرد، غرش کرد. این عبارت، نمایشنامه‌ای به زبان لاتین برای «آمدم، دیدم، پیروز شدم» به نوعی در میان طرفداران او و رسانه‌ها تبدیل شد.

گیرمی مانند یک دونده به سرعت تا پایان مسابقه شتاب می گیرد و با عصبانیت به سمت خط پایان می دود.

او نادر است – اریتره، به عنوان یک کشور کوهستانی، عمدتاً “کوهنوردان” تولید می کند، دوچرخه سوارانی که به ویژه در مسابقه دادن در شیب های تند مهارت دارند.

گیرمی پیروزی خود در Gent-Wevelgem را با یک پیروزی تاریخی دیگر در مرحله ژیرو دیتالیا، که دومین مسابقه بزرگ دوچرخه سواری گرند تور پس از تور دو فرانس است، دنبال کرد.

جشن با انتقال گیرمی به بیمارستان قطع شد – او به طور تصادفی از شکافی در جایگاه برندگان یک پلاگین در چشم خود قرار داد.

او به سرعت بهبود یافت، اما بدون همسر و دخترش در کنارش، لذت بردن از پیروزی برایش سخت بود.

با وجود دلتنگی، گیرمی جنگید. همسر و دختر او سرانجام به شهر نیس فرانسه نقل مکان کردند – و پس از پایان تور در روز یکشنبه منتظر او خواهند بود.

طرفداران دوچرخه سواری در اریتره نیز از نزدیک تماشا خواهند کرد.

پس از سومین پیروزی او در مرحله تور، مردم به خیابان‌های آسماره ریختند و پرچم ملی را به اهتزاز درآوردند و با بوق ماشین‌های جشن رقصیدند.

طرفداران اریتره نیز اغلب بیرون از خانه از گیرمی حمایت می کنند – در تور دو سویس 2023، یکی از طرفداران به بی بی سی گفت: “او پادشاه آفریقا است. ما به این افتخار می کنیم. اریتره به چیزهای بدی مانند جنگ معروف است. حالا فرق کرده است.”

گیرمی همچنین نماینده قاره گسترده تر است، مانی آرتور، که شبکه دوچرخه سواران و رقبای سیاه را برای غنا اداره می کند، هفته گذشته به پادکست بی بی سی Focus on Africa گفت.

او گفت: «ما واقعاً نمی‌بینیم که بسیاری از سیاه‌سواران، به‌ویژه از آفریقا، در تور دو فرانس شرکت کنند.

“بنابراین دیدن گیرمی نه تنها در حال رقابت، بلکه برنده شدن در یک مرحله بسیار ارزنده، باورنکردنی است. او ثابت کرده است که یکی از بهترین سوارکاران جهان است.”

آکلیلو هایله، مربی دوچرخه سواری اریتره، که ده سال است گیرمی را می شناسد، معتقد است موفقیت او می تواند تأثیر زیادی داشته باشد.

او گفت: “گاهی اوقات به نظر می رسد که دوچرخه سواری فقط برای سفیدپوستان است، اما اکنون او به ما می آموزد که دوچرخه سواری برای تمام جهان است.”

گیرمی پس از تور دو فرانس در المپیک تابستانی پاریس شرکت خواهد کرد. او امیدوار است که مدال طلا را کسب کند، اما بعید است – او تنها دوچرخه سوار جاده ای است که نماینده اریتره است، بنابراین کسی نخواهد بود که او را به پلوتون هدایت کند تا جایی برای سرعتش باز کند.

او همچنین امید زیادی به مسابقات جهانی سال آینده در رواندا دارد، کشوری که برای اولین بار توسط UCI مورد توجه قرار گرفت.

برای بسیاری، پیروزی گیرمی در رواندا از اهمیت بالایی برخوردار است.

طرفداران دوچرخه سواری از سرتاسر جهان شاهد عبور این دوچرخه سوار آفریقایی از خط پایان در خاک آفریقا بودند قبل از اینکه توسط جمعیتی که پرچم سبز، آبی و زرد اریتره را حمل می کردند مورد حمله قرار گیرد.