کیت هرینگتون از “سیاه شدن” شب های تئاتر دفاع می کند

کیت هرینگتون بازیگر از نمایشنامه جدید خود که به اجراهایی برای تماشاگران سیاهپوست اختصاص دارد، دفاع کرد و انکار کرد که این ابتکار تبعیض علیه سفیدپوستان است.

برده بازی در اوایل سال جاری جنجال و انتقادهایی را برانگیخت زمانی که اعلام شد که دو شب “سیاهی” در طول نمایش 12 هفته ای وجود خواهد داشت.

ریشی سوناک، که در آن زمان نخست وزیر بود، این ابتکار را “اشتباه و تفرقه افکن” خواند.

اما هرینگتون، که در نمایشنامه حضور دارد، درباره این طرح گفت: “من متوجه شدم، یا باور کردم که این یک چیز فوق العاده مثبت است.”

ستاره بازی تاج و تخت همچنین به لوری کونزبرگ از بی‌بی‌سی گفت که اولین اجرای خاموشی که اوایل این ماه برگزار شد، یک نمایش باورنکردنی بود.

او گفت: “اول از همه، اگر سفید پوست هستید، هیچکس مانع خرید بلیت شما نمی شود، خرید بلیت این نمایش اگر می خواهید بیایید غیرقانونی نیست.” می‌گوید: ترجیح می‌دهیم تماشاگران این‌طور باشند.

«دوم اینکه من از بچگی با مادرم به تئاتر می رفتم. من واقعاً فقط یک مخاطب عمدتاً سفیدپوست را می شناختم. این هنوز یک فضای سفید به خصوص است.

بنابراین این استدلال که اوه، این تبعیض علیه سفیدپوستان است، به نظرم مبهم عجیب و مضحک است.

Slave Play که در مزرعه ای در جنوب آمریکای قدیم قرار دارد، “نژاد، هویت و جنسیت” را بررسی می کند.

این فیلم که توسط بازیگر و نمایشنامه نویس آمریکایی جرمی او هریس نوشته شده بود، در برادوی موفقیت آمیز بود و 12 بار نامزدی جایزه تونی را دریافت کرد، اما هیچ کدام را برنده نشد.

مسابقه برادوی همچنین دارای شب‌های خاموشی بود که به گفته سازمان‌دهنده‌ها برای «مخاطب کاملاً سیاه‌شناس» در نظر گرفته شده بود.

مردم باید به طور رادیکالی به فضا دعوت شوند تا بدانند به آن جا تعلق دارند.» هریس به رادیو 4 بی بی سی گفت اوایل امسال

دومین اجرا از دو اجرای سیاه در وست اند لندن در ماه سپتامبر برگزار خواهد شد.

هرینگتون گفت: «انرژی روی صحنه و تماشاگران» در اولین نمایش «بر خلاف هر چیزی بود که تا به حال تجربه کرده بودم».

“و من به این نمایشنامه اعتقاد دارم و چیزی که می گوید این است که جایی وجود دارد که گروه خاصی از مردم می توانند بیایند و احساس کنند باز هستند تا به روشی خاص بخندند، به یک روش خاص، در امنیت خاصی واکنش نشان دهند، برای دو شب. مسافت پیموده شده کامل، این یک چیز عالی است.”

همبازی او، اولیویا واشنگتن گفت: «دیدن افراد سیاه‌پوست و قهوه‌ای در سالنی با 900 صندلی، چیزی است که من هرگز به عنوان یک تماشاگر تجربه نکرده‌ام، هرگز آن را تجربه نکرده‌ام.

«این یک تجربه بسیار ویژه برای من بود که این نمایشنامه را اجرا کنم، زیرا مثل شما [Kuenssberg] گفت سخت است، موضوع سختی است، شنیدن آن برای مردم سخت است.

“اما احساس حمایت در آن اتاق به شکلی دیگر فقط بسیار عالی بود.”

تهیه کنندگان Slave Play در ماه فوریه به بی بی سی نیوز گفتند که “هدف این است که نمایشنامه را برای مخاطبان گسترده ای که ممکن است جشن بگیریم” و افزودند: “برای اینکه کاملاً واضح باشد، هیچ کس از حضور در اجرای نمایش Slave Play منع نخواهد شد.”

انتقال سریال به West End با بازخوردهای کلی مثبت منتقدان مواجه شد. عریفه اکبر از گاردین آن را توصیف کرد به عنوان “تئاتر کاریزماتیک، سوزنی”. نیک کورتیس از ایونینگ استاندارد گفت “جسورانه و به طرز شرورانه ای شوخ” بود – هر دو منتقد به آن چهار ستاره دادند.

با این حال، دومینیک ماکسول از زمان تایمز تنها دو ستاره دریافت کرده است. با بیان اینکه این نمایش “نوعی قطعه ایده محور بود که می توانست بیش از یک ساعت طول بکشد، اما در عوض نابخردانه به دو ساعت کشیده شد”.

همکارش کلایو دیویس که در اولین شب خاموشی شرکت کرد، گفت که او احساسات متفاوتی در مورد این ابتکار دارد.

«آیا ترکیب تماشاگران بر نحوه استقبال از دیالوگ تأثیر داشت؟ فکر می‌کنم همین‌طور است.» وی در ادامه نوشت که خنده‌ها و نظرات حضار نشان می‌دهد که آن‌ها به طور خاص درگیر هستند.

او با تأمل در شب‌های خاموشی ادامه داد: “من هنوز شک دارم… هنوز فکر می‌کنم بهترین بازاریابی راه خلاقانه‌تری برای دستیابی به مخاطبان جدید است.”

با این حال، چندین خریدار بلیط با اسکای نیوز مصاحبه کردند یک شبه طرح را تشویق کردند.

یکی گفت که «فقط به این دلیل است که به افراد بیشتری فرصتی برای تجربه کردن تئاتر بدهیم»، در حالی که دیگری گفت «استثنا نیست، ما فقط فرصت‌های مشابهی با سفیدپوستان نداریم».