یک گیاه‌پزشک کنیایی که از طب سنتی آفریقا حمایت می‌کند

مارتین اودیامبو همیشه به خواص درمانی گیاهان علاقه مند بوده است – و سال هاست که با اشتیاق این دانش را با کنیایی ها به اشتراک گذاشته است.

هر پنجشنبه در سالن آمفی تئاتر موزه ملی نایروبی، با ده ها نفری که برای یادگیری و به اشتراک گذاشتن اطلاعات در مورد طب سنتی آمده اند صحبت می کند.

با وجود نگرانی‌ها در مورد اثربخشی و ایمنی این درمان‌ها، سازمان بهداشت جهانی (WHO) تخمین می‌زند که حدود 80 درصد از مردم کشورهای آفریقایی هنگام بیماری به آنها اعتماد می‌کنند.

یکی از راه‌های کاهش نگرانی‌های امنیتی در کنیا این است که مقامات راهی برای کنترل طب سنتی پیدا کنند، همانطور که در برخی از کشورها وجود دارد.

اما در حال حاضر، آقای اودیامبا مشتاق است تا دیگران را در مورد داروهای گیاهی که او معتقد است می تواند با بیماری های رایج مانند سرماخوردگی، بیماری های پوستی و ناراحتی های معده مقابله کند، مطلع کند.

او ادعا می کند که مدت ها قبل از ظهور طب سنتی، شفاگران عامیانه ای وجود داشتند که از کسانی که قبل از خود بودند می دانستند چه چیزی برای درمان کدام بیماری مفید است.

اطلاعات در جوامع وجود دارد، اما در واقع بیشتر منتشر نمی شود.

آقای آدیامبا برای Trust for Indigenous Culture and Health (Ticah) کار می کند، که با این موزه که به عنوان مخزن میراث فرهنگی کشور دیده می شود، همکاری می کند.

او در آنجا باغ خاصی به نام باغ فیزیکی دارد که شامل بیش از 250 گونه گیاه دارویی است – نه برای فروش، بلکه برای آموزش.

در طول سال‌ها، آقای اودیامبو گیاهان دارویی را مورد مطالعه قرار داده است – هم از طریق تحقیقات علمی و هم صحبت با افرادی که از آنها استفاده می‌کنند – با جذب فولکلور و دانش محلی آنقدر که او می‌گوید اکنون “مایل است در مورد گیاهان رویاپردازی کند”.

در یکی از سخنرانی های هفتگی گیاه خود، او مانند یک استاد به نظر می رسد و دانش گسترده خود را به همه حاضران – از جمله گیاهان دارویی، یک ماما از ایالات متحده، یک روانشناس، یک معلم، یک دانشجوی دانشگاه و یک زن بازرگان – منتقل می کند.

گفتگو با دعا و خلاصه ای از آموخته های هفته گذشته آغاز می شود و سپس به سرعت به سراغ گیاهان روز می رود.

تمرکز اولیه روی پشه لانتانا درختچه ای رایج است که نام های محلی مختلفی از جمله 'nyabende' و 'mukige' دارد.

به طور سنتی گفته می شود که سردرد را درمان می کند و همچنین درد دندان را کاهش می دهد – و می تواند به عنوان دافع حشرات عمل کند. علاوه بر این می توان از شاخه های آن به عنوان مسواک استفاده کرد.

این عضو همچنین می‌گوید: «حال و هوای خوبی به ارمغان می‌آورد و انرژی مثبت ایجاد می‌کند».

همانطور که جلسه ادامه دارد، مردم در مورد طیف وسیعی از داروهای گیاهی برای مشکلات مختلف سلامتی بحث می کنند، به اشتراک می گذارند و یاد می گیرند.

آنها همچنین در مورد زمینه های فرهنگی که گیاهان در آن استفاده می شود، مانند در آیین های سنتی، نگهداری غذا، یا حتی قدرت های عرفانی آنها برای القای “خیرخواهی” در جامعه صحبت می کنند.

این انجمن برای بحث در مورد تحقیقات علمی و اینکه آیا ادعاها را می توان در یک آزمایش کنترل شده اثبات کرد استفاده نمی شود.

Vitalis Ochieng، مدیر ارشد برنامه Ticah، می‌گوید: «ما این اطلاعات را تأیید نمی‌کنیم، و تأکید می‌کند که نکته این است که مردم آنچه را که می‌دانند به اشتراک بگذارند.

او می افزاید: ماموریت اصلی این سازمان نشان دادن ارزش طب سنتی و تقویت صدای کسانی است که آن را انجام می دهند.

یکی از دلایلی که مانع استفاده گسترده از طب سنتی در کنیا می شود، نبود سیاست های دولتی برای تشویق استفاده ایمن از آن است.

آقای اوچینگ استدلال می‌کند که دانش بومی می‌تواند مبنای تحقیقات علمی باشد و می‌افزاید که در کشورهایی مانند چین، طب سنتی به عنوان «طب جایگزین» پذیرفته شده و حتی صادر می‌شود.

او از تنظیم و استانداردسازی طب سنتی در کنیا حمایت می کند، قانونی که چندین سال است در حال اجراست.

کارشناسان در این کشور آفریقای شرقی اذعان دارند که در حال حاضر به اصطلاح “کلینیک های گیاهی” که بسیاری از آنها داروهای بی کیفیت می فروشند، نام بدی به طب سنتی داده اند.

دکتر روث نیانگاچا، معاون مرکز تحقیقات طب سنتی (CTMDR)، یک سازمان دولتی که به وزارت بهداشت در زمینه طب سنتی مشاوره می دهد، می گوید: مشکلاتی با کلاهبرداران و همچنین آلودگی عمدی یا تصادفی محصولات وجود داشته است.

او به بی‌بی‌سی می‌گوید که این امر به‌ویژه برای بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن مانند دیابت خطرناک است، زیرا آنها اغلب به این داروها روی می‌آورند، تا حدی به دلیل هزینه، اما همچنین به این دلیل که دسترسی به آن‌ها در مناطق دورافتاده آسان‌تر است.

جویس انگگا، تاجر زن در اولین سخنرانی خود در موزه می گوید که به طب سنتی روی آورد زیرا متوجه شد که طب سنتی به وضعیت او کمک نمی کند.

در واقع، دارویی که هشت سال پیش پس از تشخیص ریفلاکس مزمن اسید معده برای او تجویز شد، عوارض جانبی مانند فراموشی او داشت.

حتی سفر به هند برای درمان کمکی نکرد – بنابراین او می گوید که به دنبال داروهای گیاهی بوده است.

او با اشاره به طب سنتی که اکنون آن را رها کرده است، گفت: «من هرگز دلیلی برای بازگشت به آنها پیدا نکردم.

این اقدامی است که پزشکان به دلایل ایمنی توصیه نمی‌کنند، اما خانم انگانگا می‌گوید امیدوار است که تجربه او به معنای رسمی شدن درمان‌های گیاهی سنتی باشد.

پاتریک مواتی، گیاه‌شناس، تقریباً هر هفته در سخنرانی‌های گیاهی شرکت می‌کند – مشتاق بهبود هنر خود. او ده ها سال است که تمرین می کند و در دهه 1970 از پدرش به طور مستقیم یاد می گیرد.

او محصولات گیاهی را به صورت محلی توسعه می دهد و به فروش می رساند – برخی از آنها را با دیگران در سخنرانی ها به اشتراک می گذارد، از جمله یک “چای گیاهی” با بسته بندی که می گوید به ناباروری کمک می کند. او می گوید، همچنین می تواند کلیه ها را “سم زدایی” و “فعال” و کبد را “پاکسازی” کند.

گفته می شود محصول دیگری برای درمان افسردگی است.

اثربخشی چنین درمان‌هایی از نظر علمی ثابت نشده است و تیکا از گیاه‌پزشکان می‌خواهد برای رسمی کردن داروهای خود ثبت‌نام و با مسئولان همکاری کنند.

آقای مواتی نمونه‌ها را برای تجزیه و تحلیل شیمیایی به آزمایشگاه‌های دولتی برد – و آنها آزمایش‌هایی را گذراندند تا نشان دهند که مؤثر هستند و مضر نیستند.

اما فرآیند مورد نیاز برای عرضه یک محصول به بازار – از جمله استانداردسازی و کنترل کیفیت – طولانی است و بسیاری از سازمان های دولتی را درگیر می کند. مانند سایر تمرین‌کنندگان سنتی، او زمان و پول لازم برای انجام این کار را ندارد.

دکتر نیانگاچا توضیح می‌دهد که برخی از چالش‌ها شامل دانستن زمان انقضای مواد فعال در داروها می‌شود – با اشاره به اینکه این اغلب به “حدس زدن” ختم می‌شود.

CTMDR، بخشی از مؤسسه تحقیقات پزشکی کنیا (Kemri) که توسط دولت اداره می شود، بودجه لازم برای دریافت تاییدیه داروهای گیاهی را که برای اثربخشی آزمایش می کنند، ندارد.

اما دلیلی وجود ندارد که نتوان آن را انجام داد، دکتر نیانگاچا با اشاره به اینکه Kemri محصولات خود را توسعه داده است، از جمله یک داروی گیاهی که برای درمان تبخال تناسلی استفاده می شود و نمکی که برای فشار خون بالا استفاده می شود، استدلال می کند.

«ما طب واقعی و سنتی داریم [that]باید بگویم که کار می کند.»

آقای اودیامبو نیازی به قانع کردن ندارد – در واقع او امیدوار است که شیفتگی او به گیاهان به کنیایی ها نشان دهد که بیماری های رایج را می توان بدون شک و با استفاده از داروهایی “مانند روزهای قدیم” درمان کرد.