سرویس امنیت فدرال روسیهپل ویلان باید شک داشت که آن لحظه هرگز فرا برسد.
2043 روز از زمانی که افسران FSB با لباس بالا به اتاق او در هتل مسکو حمله کردند، او را به زمین چسباندند و به اتهام جاسوسی دستگیر شدند، می گذرد.
من از همان ابتدا پرونده آقای ویلان را در مسکو به دقت دنبال کردم و روزی را به یاد دارم که او برای اولین بار در دادگاه ظاهر شد و بیشتر شبیه یک کتابدار گیج شده بود تا یک مامور اطلاعاتی جسارت.
دستانش دستبند بسته بود و جعبه مقوایی ناهار زندان را در دست داشت.
ابتدا خیلی عصبی بود که نمی‌توانست زیاد بگوید و بعد فهمیدم که بازجویی و تهدید شده است.
با گذشت زمان، آقای ویلان صدای خود را پیدا کرد و با صدای بلند شروع به محکوم کردن زندانی شدن خود کرد.
روسیه معتقد است که دارد به قول خودش جیمز باند را گرفت، اما در واقع به مستر بین استراحت داد.
پس از اینکه او به 16 سال محکوم شد، از زندان به طور طولانی با تلفن صحبت کردیم – آقای ویلان همیشه بر بی گناهی خود اصرار داشت.
او که در کانادا در خانواده ای بریتانیایی با ریشه های ایرلندی متولد شد، شهروند چهار کشور است که دستگیری او را به یک امر دیپلماتیک بزرگ تبدیل کرد.
مدت ها قبل از محاکمه، وزیر خارجه روسیه آقای ویلان را متهم کرد به جرم جاسوسی دستگیر شد.
بعداً در دادگاه مشخص شد که او سعی کرده است اطلاعات محرمانه ای را از یک دوست – در واقع کارمند سرویس های ویژه FSB – به دست آورد.
اما هیچ مدرکی هرگز علنی نشد.
دولت آمریکاآقای ویلان، یک تفنگدار سابق آمریکایی، از طرفداران روسیه بود و چندین بار از آن بازدید کرده بود.
هنگامی که او دستگیر شد، برای عروسی یک دوست آمریکایی با یک زن روسی در مسکو بود و صبح را با مهمانان در اطراف کرملین از جمله ساکنان محلی سپری کرد.
پس از دستگیری او، حساب‌های شبکه‌های اجتماعی او را برای یافتن هرگونه تماس یا سرنخ جست‌وجو کردم.
برخی از مردم با توجه به جدی بودن اتهام، آنقدر عصبی بودند که نمی توانستند صحبت کنند.
اما همه کسانی که حاضر به صحبت شدند از این ایده که دوستشان ممکن است درگیر جاسوسی باشد، خندیدند.
یکی از آنها با علامت تعجب زیاد به من نوشت: “اگر او جاسوس باشد” من مایکل جکسون هستم.
برای مدت طولانی، آقای ویلان بی رحمانه به ثروت خود خوش بین بود.
او مطمئن بود که دولت ایالات متحده او را بیرون خواهد برد، حتی در شرایطی که روابط روسیه و غرب از بدتر شدن به بسیار بدتر شده است.
شرایط در اردوگاه زندانی او، IK 17، وخیم بود، در قلعه ای با “متجاوزین و قاتلان کودکان”، به قول او زمانی.
او روسی – حتی تاجیکی – یاد گرفت، نامه می نوشت، رمان های جاسوسی می خواند.
بقیه وقتش را در کارگاه زندان به دوخت لباس می گذراند و شب ها مرتباً توسط نگهبانان قطع می شد.
مشعل به صورتش می تابانند تا ببینند فرار کرده یا نه.
با وجود همه اینها، آقای ویلان به من گفت که او عادت دارد هر روز صبح چهار سرود ملی خود را با صدای بلند بخواند – تا نگهبانان را آزار دهد و روحیه خود را حفظ کند.
او خود را یک گروگان سیاسی خواند و بارها به من گفت که ماموران FSB که او را دستگیر کردند – حتی قاضی که او را محکوم کرد – همه به او اطمینان دادند که او مبادله خواهد شد.
از این رو به حکم خود اعتراض نکرد.
خبرگزاری فرانسهاما دو تبادل زندانی دیگر بین روسیه و ایالات متحده به مرور زمان انجام شد و هر دو بار آقای ویلان از دست رفت.
بنابراین وقتی اواخر سال گذشته با هم صحبت کردیم، او اعتراف کرد که از سوی دولتش رها شده است.
آقای ویلان به من گفت که رسما اعلام کرد “به اشتباه بازداشت شده است”، او مطمئن بود که در اولویت است.
سپس او “در خاک رها شد”.
آن روز در تلفن، او در حالت یأس و ناامیدی بود که تا به حال نشنیده بودم.
ایوان هرشکوویچ، روزنامه نگار آمریکایی متهم به جاسوسی، برای آزادی خود مورد مذاکره قرار گرفت و می ترسید دوباره رها شده باشد.
پدر و مادر آقای ویلان پیر شده بودند و سگ محبوبش، فلورا، مرده بود، او به من یادآوری کرد.
احساس می کرد که زندگی اش در حال از بین رفتن است.
اوایل این هفته، زمانی که شایعات مبنی بر تبادل زندانیان آغاز شد، با اولگا کارلووا، وکیل سابق آقای ویلان تماس گرفتم.
او گزارش ها را دیده بود و به من گفت که به IK 17 نامه نوشته و پرسیده بود که آیا آقای ویلان بوده است یا خیر.
جوابی نبود.
این نشانه کلیدی بود مبنی بر اینکه مبادله ای در حال انجام است، احتمالاً یک مبادله بزرگ، اگرچه تا زمانی که همه چیز با خیال راحت در جریان بود و نمی توانست مختل شود، هیچ چیزی تایید نشد.
دو روز بعد داشتم به عکس‌هایی از آقای ویلان که سوار هواپیما می‌شد نگاه می‌کردم – بدون دستبند، بدون لباس زندان.
او کمی مات و مبهوت به نظر می رسد، ظاهرا خسته است.
اما پنج سال پس از آن که او برای عروسی به مسکو رفت، بالاخره به خانه بازمی گردد.