یک کشور کوچک آفریقایی با بالاترین میزان خودکشی در جهان

این یک صعود شیب دار از جاده اصلی به خانه Matlahang Moloi، 79، از طریق کوه هایی است که لسوتو را به یکی از مرتفع ترین کشورهای جهان تبدیل می کند.

مادر 10 فرزند در خانه مرتبش با من ملاقات می کند و عکس های خانواده پرجمعیتش را به من نشان می دهد. من اینجا هستم تا در مورد یکی از فرزندان او صحبت کنم – اولین تولد او Tlohang.

او در 38 سالگی بخشی از آمار غم انگیز شد. لسوتو، پادشاهی بهشت، خانه بالاترین میزان خودکشی در جهان است.

«تلوهنگ پسر خوبی بود. خانم مولوی می‌گوید: «او در مورد مشکلات روحی خود به من گفت.

حتی آن روز که خودکشی کرد، به سراغ من آمد و گفت: مامان، یک روز می شنوی که من خودکشی کردم.

“مرگ او باعث درد شدید من شد. من واقعاً دوست دارم که او با جزئیات بیشتری توضیح دهد که چه چیزی او را آزار می دهد. او نگران بود که اگر به مردم بگوید، فکر کنند او فردی ضعیف است که به تنهایی نمی تواند مشکلاتش را حل کند. “

طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی، سالانه 87.5 نفر در لسوتو به ازای هر 100000 نفر جان خود را از دست می دهند.

در مقابل، این بیش از دو برابر تعداد کشور بعدی در این فهرست، گویان در آمریکای جنوبی است که این تعداد کمی بیش از 40 است.

همچنین تقریباً 10 برابر میانگین جهانی 9 خودکشی در هر 100000 نفر است.

این یک آمار است که سازمان‌های غیردولتی – مانند هلپ لسوتو – مصمم هستند تا با دادن مهارت‌هایی به جوانان برای مدیریت سلامت روان خود تغییر کنند.

در شهر Khlotse، حدود دو ساعت رانندگی از پایتخت Maseru، در یکی از جلسات منظم گروه درمانی برای زنان جوان که توسط مددکار اجتماعی Linea Rafoka برگزار می شود، شرکت می کنم.

صبر، 24 ساله، به گروه می گوید: «مردم فکر می کنند که این برخلاف اصول آفریقایی، تجربه فرهنگی ما است، با معنویت ما به عنوان آفریقایی ها و به طور کلی یک جامعه مغایرت دارد.

“اما ما از این واقعیت که این اتفاق می افتد نیز دوری می کنیم. من از این منظر صحبت می کنم که سه دوست خود را به دلیل خودکشی از دست داده ام، من شخصاً تلاش کرده ام.”

همه در اینجا افکار خودکشی را تجربه کرده اند یا فردی را می شناسند که خودکشی کرده است.

نتسواکی سی و پنج ساله وقتی داستان تجاوز به عنف خود در بیمارستان را برای گروه تعریف می کند، احساساتی می شود.

دکتر به من گفت که من بیش از حد جذاب هستم. سپس اسلحه‌ای را بیرون آورد و به من گفت که می‌خواهد از من لذت ببرد و اگر این کار را نکنم، مرا خواهد کشت.

«هر بار که خودکشی می کردم، همیشه فکر می کردم این تنها راه حل است. من نمی توانستم این کار را انجام دهم، قدرت نداشتم. تنها چیزی که باعث شد من حرکت کنم و زنده بمانم، چهره برادرانم بود. آنها معتقدند که من قوی هستم، اما من ضعیف هستم.”

گروه به او اطمینان می دهد که می تواند احساسات خود را به اشتراک بگذارد.

وقتی جلسه به پایان می رسد، همه زنان با هم صحبت می کنند و لبخند می زنند و می گویند که احساس بهتری نسبت به به اشتراک گذاشتن داستان های خود دارند.

دلایلی که باعث می‌شود افراد جان خود را از دست بدهند اغلب پیچیده است و تشخیص یک دلیل دشوار است.

با این حال، خانم رافوکا می‌گوید که الگوهایی را می‌بیند که توضیح می‌دهند چرا لسوتو به این میزان خودکشی دارد.

“بیشتر آنها شرایطی مانند تجاوز جنسی، بیکاری، از دست دادن به دلیل مرگ را تجربه می کنند. آنها از مواد مخدر و الکل سوء استفاده می کنند.”

بر اساس بررسی جمعیت جهان در سال 2022، 86 درصد از زنان در لسوتو خشونت مبتنی بر جنسیت را تجربه کرده‌اند.

در همین حال بانک جهانی می گوید از هر پنج جوان، دو نفر نه کار می کنند و نه درس می خوانند.

خانم رافوکا ادامه می دهد: «آنها از خانواده، دوستان یا روابطی که دارند حمایت کافی دریافت نمی کنند.

این چیزی است که اغلب در لسوتو می شنوید. مردم بارها و بارها می گویند که از صحبت کردن در مورد سلامت روان خود احساس ناراحتی می کنند – و ممکن است دیگران آنها را قضاوت کنند.

یک روز عصر، در یک بار در گلاستر، جایی که مشتریان مرد در حال نوشیدن آبجوی محلی و صحبت درباره سیاست در حالی که فوتبال در تلویزیون است، نشسته‌ام، صحبت را به سلامت روان تبدیل کردم.

هوشی مپیتی به من می گوید: «ما در مورد آن صحبت می کنیم، می گوییم بیایید باز کنیم.

برخی از این می ترسند که اگر زیاد بگویند، ممکن است درباره آنها شایعه شود. با این حال، او می گوید همه چیز رو به جلو است.

“گروه [of friends] ما بسیار حمایت می کنیم. اگر مشکلی داشته باشم به گروه می گویم و از هم حمایت می کنیم.»

با این حال، زمانی که مردم به دنبال کمک هستند، در سیستم مراقبت های بهداشتی با مشکلاتی مواجه می شوند.

تنها واحد روانپزشکی کشور در سال گذشته مورد انتقاد بازرس قرار گرفت – مقامی که وظیفه اش رسیدگی به منافع جامعه است – به دلیل نداشتن روانپزشک از سال 2017.

او همچنین بر نقض گسترده، از جمله “شرایط زندگی که حقوق بشر را نقض می کند” تاکید کرد.

همچنین قبلاً هیچ سیاست ملی بهداشت روانی برای مقابله با این بحران وجود نداشته است، اگرچه دولت منتخب در اکتبر 2022 می گوید که در حال توسعه است.

موخوتو ماهالانیانه، نماینده ای که ریاست کمیته سلامت پارلمان را بر عهده دارد، اذعان می کند: «سلامت روان به یک بیماری همه گیر تبدیل شده است.

او به بی‌بی‌سی گفت: «ما مطمئن می‌شویم که این کمپین تشدید شود، از دبستان شروع می‌شود تا مدارس متوسطه و به مکان‌هایی که جوانان جمع می‌شوند، برای مثال مسابقات فوتبال، ختم می‌شود.

این سیاست همچنین از نظر درمان خاص خواهد بود و به قربانیان اجازه می دهد تا به توانبخشی بروند.»

او همچنین می‌گوید لسوتو می‌تواند از مبارزه با HIV/AIDS درس‌هایی بیاموزد.

در سال 2016، این کشور اولین کشوری بود که استراتژی «آزمایش و درمان» را معرفی کرد، به این معنی که افراد می توانند به محض تشخیص، درمان را شروع کنند. نرخ عفونت به طور پیوسته در حال کاهش است.

تجربه ما نشان می‌دهد که گفت‌وگوی باز، به جای سرزنش و انتقاد از افراد به خاطر وضعیتشان، به ایجاد تغییر کمک کرده است.»

در کوهستان، خانم مولوی کمی پیاده روی می کند تا به سمت قبر طلوهنگ برود.

آخرین ایستگاه او سایتی با منظره ای فوق العاده است که مملو از جویبارها، فضای سبز و خانه های کوچک است.

خانم مولوی یکی از افراد زیادی است که در لسوتو زندگی می کند و غم خودکشی را پشت سر می گذارد.

همانطور که وزن می کنیم، او می گوید که پیامی برای کسانی دارد که در فضایی مشابه پسرش هستند.

من می خواهم به مردم بگویم که گرفتن جان خود هرگز راه حل نیست. کاری که باید انجام دهید این است که با افراد اطرافتان صحبت کنید تا بتوانند به شما کمک کنند.

اگر مسائلی که در این داستان توضیح داده شده شما را تحت تأثیر قرار داده است، مضطرب یا مستاصل هستید و نیاز به حمایت دارید، می توانید با یک متخصص بهداشت یا سازمانی که پشتیبانی ارائه می دهد تماس بگیرید.

در بریتانیا، کمک از طریق در دسترس است خط اکشن بی بی سی. جزئیات کمک موجود در بسیاری از کشورها را می توان در این آدرس یافت دوستان در سراسر جهان.