چگونه عملیات پرچمدار 1985 الهام بخش فیلم جدید ام نایت شیامالان شد

مردی دخترش را به یک کنسرت پاپ می برد، اما به محض ورود متوجه می شود که کل ماجرا یک عملیات ویژه است که توسط FBI برای دستگیری یک جنایتکار خطرناک سازماندهی شده است.

اگرچه کنسرت واقعی است، اما محل برگزاری مملو از پلیس و ماموران ویژه است که تماشاگران را مانند شاهین ها تماشا می کنند، به این امید که سرانجام فراری را که ماه ها در تعقیب آن بودند، بگیرند.

شبیه چیزی خارج از یک فیلم به نظر می رسد – و این دقیقاً همان چیزی است که هست. تله جدیدترین اثر از M. Night Shyamalan است، کارگردانی که به‌خاطر فیلم‌های مفهومی پیچیده‌اش مانند حس ششم شناخته می‌شود.

اما در واقع وقایع فیلم از یک پرونده واقعی مربوط به چهار دهه پیش الهام گرفته شده است که به عملیات پرچمدار معروف است.

در سال 1985، بیش از 100 تبهکار پس از فریب دادن آنها به یک ایستگاه تلویزیونی جعلی دستگیر شدند، زیرا معتقد بودند بلیت های رایگان NFL را برده اند.

به حدود 3000 پناهنده بلیت رایگان برای دیدن رداسکینز واشنگتن داده شد و به آنها گفته شد که شانس برنده شدن در یک سفر با هزینه تمام شده به سوپر باول را خواهند داشت.

اما زمانی که نزدیک به 120 نفر از آنها در دفتر مرکزی شرکت تلویزیونی خیالی حاضر شدند، دستگیر شدند. این یک داستان غیر معمول است که الهام بخش فیلم است.

شیامالان به بی‌بی‌سی نیوز می‌گوید: «وقتی بچه بودم در مورد آن شنیدم و فکر می‌کردم کاملاً پوچ است که واقعاً این اتفاق افتاده است.

این چیزی بود که وقتی اتفاق افتاد خیلی در ذهن من بود… جنایتکاران واقعی، اف بی آی و پلیس بودند. آنها لباس تشویق و طلسم پوشیدند، با آنها رقصیدند و با آنها بازی کردند.”

او خاطرنشان می کند: «احتمالاً امروز آنها نمی توانستند چنین کاری انجام دهند، اما آن روزها به معنای واقعی کلمه با آنها بازی می کردند.

گفتند بیا تو اتاق! و سپس اسامی آنها را بررسی کرد و مطمئن شد که آنها افراد مناسبی هستند، آنها را دور زد و گفت: “همه شما بازداشت هستید.”

این نیش در 15 دسامبر 1985 اتفاق افتاد، زمانی که واشنگتن ردسکینز قرار بود با سینسیناتی بنگالز بازی کند.

به فراریانی که توسط سرویس مارشال های ایالات متحده هدف قرار گرفتند، گفته شد که به طور تصادفی از فهرست ساکنان واشنگتن برای دریافت دو بلیط رایگان انتخاب شده اند.

این بازی قرار بود ساعت 13 شروع شود، اما از برندگان قطعی مسابقه دعوت شد تا صبح برای تهیه بلیط خود حاضر شوند. آن روز با اتوبوس به بازی رفت و آمد خواهند کرد. یا اینطور به آنها گفته شد.

توبی روش به یاد می‌آورد: «ما برای کمتر از 3000 پناهنده دعوت‌نامه فرستادیم تا در مرکز همایش واشنگتن یک وعده غذایی ناهار بخورند. در یک مستند در سال 2016 در مورد استینگ.

روش در آن زمان معاون ارشد مارشال ایالات متحده بود، اما به عنوان بخشی از عملیات پرچمدار، او به عنوان رهبر عملیات ظاهر شد.

وی با بیان اینکه ماموران کلمات رمزی برای سطح مجرمان داشتند، گفت: «نقش من این بود که مطمئن شوم فراریانی که ظاهر شدند واقعاً فراری هستند.

“برنده تایید شده یک مرد تحت تعقیب بود. “دوبار برنده” مرد خطرناکی بود. شخصی که مرتکب ضرب و جرح، قتل یا سرقت شده است».

همکار او باب لسکورن، معاون مدیر اجرایی مارشال های ایالات متحده، به عنوان مدیر عامل یک شبکه تلویزیونی کابلی ساختگی آمریکایی – تلویزیون بین المللی ورزشی پرچمدار ظاهر شد.

لسکورن با لبخند به یاد می آورد: «ما 119 فرد بسیار خوش شانس داشتیم که اتفاقاً همه آنها تحت تعقیب بودند.

اما او به جای رفتن به بازی گفت: “آنها برنده سفر به زندان دی سی شدند.”

ماموران از روانشناسی معکوس برای سوق دادن هر چه بیشتر مجرمان به این رویداد استفاده کردند.

به برندگان از طریق تلفن گفته شد که اگر بلیط خود را پس نگرفته و مدارک شناسایی همراه نداشته باشند، جایزه به شخص دیگری داده خواهد شد.

“و این درست است [made them say]لسکورن توضیح داد: «یک دقیقه صبر کن، نمی‌خواهی بلیط‌های Redskins من را بدهی، من آنجا خواهم بود.

با این صحنه، مارشال های ایالات متحده مطمئن شدند که همه چیز در اطراف ایستگاه تلویزیونی جعلی از نظر بصری معتبر به نظر می رسد.

مارشال ها لباس های تاکسی پوشیده بودند و به مجرمانی که معمولاً تعقیب می کنند، مودبانه لبخند زدند. حتی چندین افسر زن به عنوان تشویق کننده استخدام شدند.

وقتی پناهجویان رسیدند، تشویق کننده ها آنها را به صورت فیزیکی نوازش کردند، آنها را در آغوش گرفتند و …. در واقع، آنها به آنها سیلی زدند تا مطمئن شوند که هیچ سلاحی روی آنها نیست.

هاوارد سافایر، معاون مدیر عملیات مارشال های ایالات متحده، که به عنوان یک کارشناس بازاریابی برای آن روز ظاهر می شد، خاطرنشان کرد که خطر زیادی برای آن وجود ندارد.

وی خاطرنشان کرد: عملیات ویژه راهی امن برای دستگیری فراریان است. معمولاً با سلاح نمی آیند، حواسشان پرت می شود، حال و هوای جشن دارند».

پس از ورود و تایید هویت، پناهجویان در گروه های 15 نفره به سالنی با صحنه منتقل شدند.

سخنران گفت: ما یک سورپرایز بزرگ برای شما داریم. – همه دستگیر شدند.

جنایتکاران محاصره شده و با دستبند برده شدند. در مجموع 101 نفر بازداشت شدند.

مارشال منطقه کلمبیا هربرت ام رادرفورد پس از آن به آسوشیتدپرس گفت: «وقت مهمانی بود. “و آنها قلاب، خط و سینکر افتادند.”

برخی از فراریان حتی پس از دستگیری به سختی متوجه آنچه اتفاق افتاده بود.

با رفتن اتوبوس ها با پناهندگان، یکی از آنها پرسید: “آیا ما همچنان به بازی خواهیم رسید؟”

Trap که این آخر هفته در بریتانیا اکران شد، داستان عملیات پرچمدار نیست – این فیلم در دنیای موسیقی اتفاق می‌افتد، نه ورزش – اما پیش‌فرض آن دی‌ان‌ای مشابهی دارد.

خواننده ای که در کنسرتی که به عنوان پس زمینه فیلم اجرا می شود، لیدی ریون با بازی دختر خود شیامالان سالک است.

اگرچه این یک داستان جدید است، شیامالان عملیات پرچم‌دار را هنگام شروع فرمول‌بندی The Trap به یاد آورد و گفت که او به سمت “پوچی بودن آن در پس زمینه واقعیت” کشیده شده است.

“[The authorities] او به بی‌بی‌سی می‌گوید که از این پوچی علیه آنها استفاده کردند، زیرا آنها گارد خود را ضعیف کردند، که به نظر من واقعاً عالی بود.

“بنابراین به من چسبید، و فکر می‌کنم وقتی سالکا و من در کنسرت به فیلم فکر می‌کردیم، فکر می‌کردم چرا این شخص نمی‌تواند بیرون بیاید و چگونه می‌توانم آنها را آنجا نگه دارم؟”

او گفت: «تله» از نظر روحی شبیه به یک پرونده واقعی است، حتی اگر فیلم بازخوانی مستقیم نباشد.

کارگردان توضیح می دهد: «این فقط روح ایده گرفتار شدن در پوچ بود. “من فکر می کردم واقعا خنده دار خواهد بود زیرا وقتی فیلم را می بینید [Operation Flagship] جالبه.”

از قضا، این فیلم قبل از اکران در ایالات متحده در هفته گذشته برای منتقدان نمایش داده نشد – چیزی که معمولاً نشانه این است که استودیو می‌داند که فیلمشان آشغال است.

با این حال، برخی از منتقدان پس از باز شدن فیلم برای عموم، توانستند نقدهایی بنویسند.

لیندسی بار از آسوشیتدپرس توضیح می دهد این مانند یک «فیلم پاپ کورن» است که «در نهایت در تئاتر بسیار سرگرم کننده است».

اما، او افزود، این فیلم تا حدودی “ناتمام است، یک سواری مضحک که زیر پوست شما نمی رود و بعد از آن بحث زیادی ایجاد نمی کند.”

فیلم اوون گلیبرمن از ورایتی تحت تأثیر قرار نگرفته، او گفت که تله “هیجانی است که در آن هر نوبتی ساختگی تر از قبل است”. برند The Guardian Benjamin Lee فیلم “به هم ریختگی”.

ویلیام بیبیانی از The Wrap بیشتر سنجیده شد و نوشت: «تراپ» عمق مهم‌ترین فیلم‌های شیامالان یا نمایشی بودن به یاد ماندنی‌ترین آزمایش‌های عجیب او را ندارد.

اما این یکی از بهترین فیلم های هیجان انگیز اوست. فیلمی پر تنش، شیطانی، مفرح و کوچک که ما را مجبور می‌کند از زوایای جدیدی به ژانر قاتل زنجیره‌ای نگاه کنیم.”