نمایش واقعیت این مرد را به طور زنده در مراسم جوایز مسابقه روی آنتن دید

در سال 1998، یک مرد ژاپنی در طول مسابقه ای برای شرکت در یک نمایش واقعی، برهنه شد و در یک آپارتمان تقریبا خالی تنها ماند.

توموآکی هاماتسو، معروف به ناسوبی، تنها با یک خودکار، چند کارت پستال خالی، یک تلفن و یک قفسه پر از مجله باقی ماند.

اما خوانده نشد. مفهوم نمایش این بود که ببینیم آیا یک فرد می تواند تنها در جوایز مسابقه زنده بماند.

برای برنده شدن در مسابقه، ارزش جوایز برنده شده باید به آستانه مالی معینی می رسید – 1 میلیون ین، حدود 6000 پوند در آن زمان.

او پس از فرورفتن تدریجی در افسردگی و شیدایی ناشی از گرسنگی و انزوا، به مدت 15 ماه ظاهر نشد. تقریباً سه دهه بعد، محاکمه ناسوبی در فیلم جدیدی که به تازگی در جشنواره فیلم مستند شفیلد به نمایش درآمده، دوباره مورد بازبینی قرار می گیرد.

کلر تیتلی، کارگردان The Contestant به یاد می آورد: «وقتی روی پروژه دیگری کار می کردم، با داستان او برخورد کردم و در یکی از آن سوراخ های خرگوش اینترنتی گم شدم.

اما متوجه شدم که بسیاری از چیزهایی که با آن روبرو شدم تقریباً تحقیر آمیز بود. هیچ چیز واقعاً داستان ناسوبی را بیان نکرد. [I had] همه این سوالات مانند اینکه چرا او در آنجا ماند و چگونه بر او تأثیر گذاشت. بنابراین با این فرض که می‌خواهم درباره تجربه‌اش فیلم بسازم با او تماس گرفتم.»

نصوبی که به‌طور تصادفی از تست آزاد انتخاب شد، می‌دانست که از او فیلم گرفته می‌شود، اما توضیحی که به او درباره اینکه فیلم به کجا ختم می‌شود مبهم بود و او این تصور را داشت که احتمالاً نمایش داده نمی‌شود.

در واقعیت، این جوان 22 ساله کم کم به یکی از بزرگ‌ترین سلبریتی‌های کشور تبدیل می‌شد و به‌روزرسانی‌های هفتگی پیشرفت او به یکی از محبوب‌ترین بخش‌های ورایتی شو Denpo Shonen تبدیل می‌شد.

منتقدان بیشتر از این برنامه متنفر بودند، اما مخاطبان زیادی از بینندگان جوان را به خود جذب کرد.

پخش این سریال قبل از نمایش ترومن با بازی جیم کری در نقش مردی که زندگی خود را نمی داند و به صورت سریال پخش شد، آغاز شد.

و یک سال دیگر می گذرد تا برادر بزرگ در هلند راه اندازی شود و دوره جدیدی از تلویزیون های واقعیت را آغاز کند.

اما علیرغم اینکه A Life in Prizes منادی چیزهای آینده است، آگاهی نسبتا کمی از بخش خارج از قلمرو اصلی آن وجود دارد.

تیتلی به بی‌بی‌سی نیوز می‌گوید: «من فکر می‌کنم مردم در دهه گذشته بیشتر در مورد آن شنیده‌اند، زیرا یوتیوب واقعاً منفجر شده است. اما در آن زمان، هرگز در خارج از ژاپن و کره جنوبی نمایش داده نشد. هرگز قرار نبود در خارج از این دنیا نمایش داده شود.”

ناسوبی، یک کمدین تازه کار در آن زمان، جزئیات کمی در مورد اینکه این کار قبل از شروع آن چه خواهد بود، می دانست.

او را در اتاقی بدون پنجره رها کردند، بدون لباس و وسایل اولیه – حتی دستمال توالت – و بدون تماس با دنیای بیرون.

Contender مصاحبه های جدیدی با ناسوبی و تهیه کننده سازنده بخش، Toshio Tsuchiya دارد.

مشارکت‌های دیگر از سوی کسانی است که در پوشش آن مشارکت داشتند – از جمله یک خبرنگار سابق بی‌بی‌سی مستقر در ژاپن.

اما بسیاری از داستان در خود فیلم وجود دارد و بینندگان مستند پیشرفت ناسوبی را مانند تماشاگران تلویزیون در آن زمان دنبال کردند.

تیتلی می‌گوید او و تیمش «با دقت» فیلم‌های اصلی را بررسی کردند تا بسیاری از مبلمان اصلی را حذف کنند.

او توضیح می‌دهد: «تمام فیلم‌ها با گرافیک ژاپنی پوشانده شده بودند، روایت ژاپنی، خنده‌های بی‌سابقه، جلوه‌های صوتی وجود دارد، صدایی از نویز و گرافیک است. بنابراین ما سعی کردیم به مخاطبان انگلیسی زبان اجازه دهیم بفهمند که چیست.»

این تیم گرافیک ژاپنی را با معادل های انگلیسی پوشانده و صدا را تا حد امکان دقیق بازسازی کردند. یک راوی انگلیسی زبان برای ترجمه تفسیر اصلی استخدام شد.

مستند حاصل قبلاً در Hulu در ایالات متحده منتشر شده است – و منتقدان به همان اندازه که از مصائب ناسوبی منفجر می شوند، شیفته داستان هستند.

مسابقه‌دهنده «هم‌زمان یک تصادف اتومبیل غیرقابل تماشا و یک کیفرخواست برای همدستی بیننده» است. دیوید ترس از رولینگ استون گفت.

“سرمایه یک پدیده رسانه ای، نقطه عطف تلویزیون واقعیت و کابوس روانی همه در سرگرمی پیچیده شده است، این نوعی مستند است که در آن متوجه می شوید آنچه می بینید 100٪ درست است و هنوز نمی توانید کاملاً مغز خود را در مورد آنچه که می بینید کامل کنید. دیدن.”

دیوید ارلیش از IndieWire توضیح داد فیلم اصلی “بقدری سادیستی” است که فیلم جدید به سختی می تواند با آن رقابت کند.

او گفت: «هیچ یک از مصاحبه‌های گذشته‌نگر فیلم، حتی مصاحبه‌های صادقانه و متفکرانه، به اندازه فیلم‌های خام از مصیبت ناسوبی جذاب نیست.

«فیلم تایل در نهایت کمتر تفسیری بر یک رسانه است تا کاوش یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های رسانه».

در طول نمایش، ناسوبی در بسیاری از مسابقاتی که شرکت کرد موفق بود، اما جوایزی که او برنده شد همیشه مفید نبود.

اینها شامل لاستیک، توپ گلف، یک چادر، یک کره زمین، یک خرس عروسکی و بلیط برای Spice World: The Movie بود.

این واقعیت که او ضعیف‌تر می‌شد به نظر برای تهیه‌کنندگان اهمیت چندانی نداشت، یکی از آنها در مستند می‌گوید اگر ناسوبی برنج را در یکی از جوایز نمی‌برد، ممکن بود مرده باشد.

بعداً او نوشیدنی های شیرین و غذای سگ را نیز بدست آورد که چندین هفته با آنها زندگی کرد.

حدود 15 میلیون بیننده پیروزی های او و نحوه استفاده او از آنها را در تلاش های خود برای زنده ماندن تماشا کردند.

در طول مسابقه، ناسوبی برهنه ماند زیرا هرگز لباسی را برنده نشد (نوع تناسلی او توسط یک شکلک بادمجان شناور که توسط تولیدکنندگان اضافه شده پوشانده شده است).

در آپارتمان قفل نبود و ناسوبی از نظر تئوری اجازه داشت هر زمانی که بخواهد آنجا را ترک کند. پس چرا نکرد؟

تیتلی می گوید: «من فکر می کنم دلایل زیادی وجود دارد. اول از همه، او بسیار رواقی است، و این به خاطر محل حضور او در فوکوشیما و والدینش است که بسیار سخت گیر بودند.

او همچنین فردی بسیار فداکار است. او نمی خواست دچار مشکل شود و بسیار جوان و ساده لوح بود. او هنوز هم اکنون به طرز باورنکردنی اعتماد دارد. و همچنین روح سامورایی ژاپنی “من تسخیر خواهم کرد و تحمل خواهم کرد” وجود دارد. آی تی'.”

نزدیک به سه دهه بعد، نصوبی نمایش را “بی رحمانه” توصیف کرد و افزود که “هیچ شادی و آزادی وجود ندارد”.

«شاید سه یا پنج دقیقه در هفته از زندگی من [were shown]. و برای تاکید بر خوشحالی من وقتی برنده شدم ویرایش شد [a prize]” او به ددلاین گفت.

البته تماشاگران می‌گفتند: «اوه، ببین، او کار سرگرم‌کننده‌ای انجام می‌دهد و چیزی که دوست دارد…» اما بیشتر زندگی من در رنج بود.

با این حال، او در مورد تجربه در این مستند تلخ به نظر نمی رسد، و تیتلی می گوید که او این تصور را دارد که “او اکنون در موقعیت مثبتی قرار دارد.”

زمانی که مردم از او می پرسند که آیا پشیمان است یا نه، او همیشه می گوید که اگرچه نمی خواهد دوباره این کار را انجام دهد، اما او آن کسی که هست نخواهد بود. [otherwise]”، او می گوید.

ناسوبی در نهایت با یک شیرین کاری شبیه به مایکل مک اینتایر آزاد شد که در آن او را قبل از فروریختن دیوارها به اتاق جعلی جدیدی فرستادند تا نشان دهد که او در واقع روی صحنه در مقابل تماشاگران زنده ای که نام او را تشویق می کردند، قرار داشت.

این مستند همچنین ناسوبی را پس از آزادی دنبال می‌کند و تلاش‌های او را برای استفاده از شهرت جدیدش برای همیشه نشان می‌دهد – در نهایت به او احساس رضایت می‌دهد.

تیتلی می‌گوید ناسوبی احساس می‌کرد که زمان مناسبی است تا داستان خود را دوباره مرور کند، و اضافه کرد که “شاید با آنچه اتفاق افتاده آرامش پیدا کند.”

شیوه های مراقبت در دهه 1990 مانند امروز نبودند – و بعید است که بینندگان اکنون از چنین قالبی پشتیبانی کنند.

اما این مستند سوالاتی را در مورد اینکه در مورد سرگرمی کجا باید ترسیم کرد – و اینکه چقدر از آن برای اشتهای تماشاگران مقصر است، ایجاد می کند.

تیتلی می‌گوید: «دوست دارم مردم در مورد رابطه‌شان با رسانه‌های اجتماعی و تلویزیون واقعیت فکر کنند، و اینکه همه ما به‌عنوان بیننده و مصرف‌کننده چقدر شریک جرم هستیم».

Contestant اواخر امسال در بریتانیا منتشر خواهد شد.