یک زن نیوزلندی از شریک زندگی خود به دلیل نبردن او به فرودگاه شکایت کرد


دادگاهی در نیوزیلند شکایت یک زن علیه شریک وقت خود را رد کرد، زیرا او نتوانست او را به فرودگاه برساند و باعث شد که او پرواز خود را قبل از کنسرت با دوستانش از دست بدهد.

او دوست پسر وقت خود را متهم کرد که گفته می شود «قرارداد شفاهی» را نقض کرده است که در آن او موافقت کرده بود او را به فرودگاه براند، در خانه اش بماند و از سگ هایش مراقبت کند.

طبق سند قانونی که فقط حروف اول شاکی و خوانده را می دهد، زن (CL) گفت که از دوست پسرش (HG) خواسته است که او را از خانه بردارد و بین ساعت 10:00 تا 10:15 به فرودگاه ببرد.

اما او این کار را نکرد، او به دادگاه منازعات نیوزیلند گفت که ادعاهای کوچکی تا سقف 30000 دلار نیوزلند (14526 پوند) را بررسی می کند.

در نتیجه، CL گفت که پرواز خود را از دست داده و باید قبض هزینه‌های اضافی، از جمله سفر روز بعد و سوار شدن به سگ‌هایش را بپردازد.

او در بیانیه خود به تشریح نکات جزئی ناراحتی هایی که با آن مواجه بود، از جمله هزینه رفت و آمد فرودگاه پرداخت.

قبل از این اختلاف، این زوج به مدت شش سال و نیم با یکدیگر رابطه داشتند.

قبل از منتفی شدن پرونده، دادگاه بررسی کرد که آیا دوست پسر این زن قرارداد بسته بود که او را به فرودگاه ببرد و از سگ هایش مراقبت کند.

دادگاه همچنین شنید که آیا این زوج قراردادی را منعقد کرده اند که در آن دوست پسر گفته است که هزینه سفر جداگانه با کشتی را برای ملاقات پسران زن تامین می کند.

CL گفت که کرایه کشتی را برای خود و شریک زندگی‌اش پرداخت کرده است و می‌خواهد مبلغ بلیط او را بازپرداخت کند.

با فرض صحت هر دو، دادگاه بررسی کرد که آیا دوست پسر قرارداد ادعایی را نقض کرده است یا خیر.

او به این نتیجه رسید که برای قابل اجرا بودن توافق “باید قصد ایجاد یک رابطه الزام آور قانونی وجود داشته باشد” که در مورد CL و HG صدق نمی کند.

کریسیا کووی، قاضی دادگاه در سند تصمیم می‌نویسد: «شرکا، دوستان و همکاران توافق‌های اجتماعی می‌بندند، اما بعید است که بتوان آنها را از نظر قانونی اجرا کرد، مگر اینکه طرفین اقدامی انجام دهند که نشان‌دهنده قصد برای اجرای وعده‌هایشان باشد».

وقتی دوستان به قول خود عمل می کنند، ممکن است طرف مقابل عواقب مالی داشته باشد، اما ممکن است نتوانند این ضرر را جبران کنند.»

قاضی متوجه شد که “ماهیت وعده ها در یک رابطه صمیمی امری عادی است” و این یک قرارداد نیست.

از آنجایی که من متوجه شدم که طرفین در چارچوب دوستی خود به توافق رسیده اند، سی ال نشان نداده است که او مستحق دستوری است که به دنبال آن است و ادعای او رد شده است.

تصمیم دادگاه در ماه مارس گرفته شد، اما تنها روز پنجشنبه منتشر شد.

دیدگاهتان را بنویسید